Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Στις 8/9/2022 η κ. Ντόρα Μπακογιάννη πραγματοποίησε μια στρατηγικής σημασίας επίσκεψη στην Κομοτηνή που ολοκληρώθηκε με ένα , υψηλού συμβολισμού, δείπνο στα Αμάραντα Ροδόπης. Από την επίσκεψη αυτή, ωστόσο, υπάρχει ένα στιγμιότυπο που “ξεχάσθηκε” ή που θεωρήθηκε “ανάξιο αναφοράς” και προέρχεται από την συνέντευξη τύπου που παρεχώρησε τότε στην Κομοτηνή.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ο καλός συνάδελφος κ. Λευτέρης Γλερίδης (Φωνή της Ροδόπης) έθεσε το ζήτημα της δράσης του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής χαρακτηρίζοντάς τον ως μηχανισμό που υπονομεύει τη νομιμότητα και την κυριαρχία της Ελλάδας στην περιοχή.

Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη απάντησε χαρακτηριστικά ότι “ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ” .

Επίσης, τόνισε με έμφαση ότι “οι καταγγελίες του κ.Ιλχάν Αχμέτ είναι πάρα πολύ σοβαρές και έχω την αίσθηση ότι τέτοιου είδους παρεμβάσεις από την μειονότητα την ίδια δεν γίνονται αποδεκτές” και συνέχισε λέγοντας ότι “η Μειονότητα στην Θράκη είναι υπόδειγμα συμβίωσης και είναι μία Μειονότητα που είναι υπόδειγμα για την έλλειψη ακραίων στοιχείων” αναφερόμενη και στην εμπειρία που έχει και η ίδια από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου αντιμετωπίζει πολλές περιπτώσεις ριζοσπαστικου φονταμενταλισμού σε άλλες χώρες.

Δεν παρέλειψε όμως, κι εδώ είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο, να επισημάνει ότι ” ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΟΥ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΕΝΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ (της Τουρκίας) ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΚΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΙ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ. ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΚΘΕΤΟΥΝ” προσθέτοντας στο τέλος -κατόπιν παρεμβάσεως του δημοσιογράφου – ότι “ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΟΥΦΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ” (βλ. 28.14 – 30.22 στο βίντεο Live του Δίαυλου 92,4 στις 08/09/2022 – Κομοτηνή: Συνέντευξη τύπου της Ντόρας Μπακογιάννη)

Τί εννοούσε άραγε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη όταν χαρακτήριζε την στάση του κ. Μουράτ Ομέρογλου ως “συμπεριφορά που εκθέτει την τουρκική διπλωματία που χαίρει ευρύτερου σεβασμού;”

Για τους διπλωματικούς αναλυτές, η τουρκική διπλωματία κατατάσσεται στην πρώτη πεντάδα παγκοσμίως καθώς διαθέτει συνολικά 255 αρχές, οι οποίες αποτελούνται από 151 Πρεσβείες, 13 Μόνιμες Αντιπροσωπείες, 89 Γενικά Προξενεία, 1 Προξενικό Γραφείο και 1 Εμπορικό Γραφείο. Στο τουρκικό ΥΠΕΞ υπηρετούν συνολικά 1775 διπλωμάτες καριέρας. Αφ’ ετέρου, μαζί με τους νομικούς συμβούλους, μεταφραστές, τους υπαλλήλους της κεντρικής υπηρεσίας, τους συμβασιούχους και το προσωπικό λοιπών βαθμίδων, ο συνολικός αριθμός του προσωπικού ανέρχεται σε 6692 (Μάιος 2019). Τα παραπάνω ποσοτικά στοιχεία έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα εάν γνωρίζουμε ότι έχουμε 193 χώρες στην Υφήλιο με 45 εξ αυτών να είναι οικονομικά ισχυρές στην παγκόμια κατάταξη. Το 1924, η Δημοκρατία της Τουρκίας διέθετε συνολικά 39 αρχές στο εξωτερικό και το 2002 162 διπλωματικές αρχές. Στα ποιοτικά χαρακτηριστικά να προσθέσουμε και το τεράστιο δίκτυο των μορφών της εναλλακτικής διπλωματίας που τελούν υπό απόλυτο κεντρικό έλεγχο με ιδιαίτερη έμφαση και στις “μορφές ανθρωπιστικής κι επιχειρηματικής διπλωματίας”.

Η ιστορία της Τουρκικής Διπλωματίας, εάν μελετηθεί μέσα από τα αρχεία του τουρκικού ΥΠΕΞ αλλά και από τις εκτενείς αναφορές της παγκόσμιας βιβλιογραφίας, αναδεικνύει και μία άλλη διάσταση: την “συνέχεια της τουρκικής διπλωματίας μέσα στον χρόνο”.Θεσμικά, καταρχάς, το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών είναι η συνέχεια της Umur-u Hariciye Nezareti , η οποία ιδρύθηκε το 1836, ως προς την οργανωτική δομή και την γραφειοκρατική επάνδρωσή του. Η διπλωματική σκέψη και πρακτική των Yirmisekiz Mehmet Çelebi, Numan Mememncioğlu, Koca Mustafa Resit Pasha, Damat Mehmed Ali Pasha, Fatin Rüştü Zorlu, Osman Olcay συναντάται μέχρι και σήμερα στα “βαθύ διπλωματικό κατεστημένο” της Τουρκίας.Βλέποντας κανείς τους διπλωμάτες πεδίου της σύγχρονης Τουρκίας, αναγνωρίζει τους συνεχιστές των προαναφερθέντων που ηγήθηκαν των διαδικασιών εκδυτικοποίησης και εκσυγχρονισμού τόσο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όσο και στην Τουρκία, υπηρετώντας το εθνικό συμφέρον της χώρας τους για να φθάσουμε σήμερα στην αναβίωση του βαθέος πυρήνα της (νεο)οθωμανικής εξωτερικής πολιτικής εν όψει και του “οροσήμου” του 2023. (βλ.A.Nuri Yurdusev, “Osmanlı Mirası ve Türk Dış Politikası Üzerine”.. “Yeni Dönemde Türk Dış Politikası”, (2010), p.47-54Akçay Ekrem Yaşar, Kodaman Timuçin, Kuruluştan Yıkılışa Kadar Osmanlı Diplomasi Tarihi ve Türkiye’ye Bıraktığı Miras, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi, Sosyal Bilimler DErgisi, Aralık, 2010, Sayı:22, ss. 75-92POLATCI DEMİRKOL TÜRKAN (2011). Osmanlı Batılılaşmasında Yirmisekiz Çelebi Mehmed Efendi nin Paris Sefaretnamesi nin Önemi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2), 249-264. (Yayın No: 3254157)Doğan, Soner, Türk Dış Politikasında Kırılma Noktaları ve İstikrar Arayışı, İnsani ve Sosyal Araştırma Merkezi, Araştırma 27GAYTANCIOĞLU KAAN (2009). Türkiye’nin Avrupa Ekonomik Topluluğu’na Üyelik Başvurusu’nun Basına Yansıması. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi. Cilt:8, No:2, s. 47-64Oğuzlu, Tarık, “Güvenlik Kültürü ve Türk Dış Politikası”, Bilig, Sayı.72, Kış 2015, s.1-24 )

Η σύγχρονη Τουρκία υπήρξε διπλωματικά δυναμικός παράγοντας, ιδιαίτερα από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα, παρά τα προβλήματά της στην εξωτερική πολιτική, η Τουρκία δεν είναι μια διπλωματικά απομονωμένη χώρα, εκτός από μια σύντομη περίοδο συρρίκνωσης που σχετίζεται με τις σχέσεις της με χώρες της Μέσης Ανατολής.

Και παρόλο που οι σχέσεις της Τουρκίας με τους εταίρους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχουν επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010, οι δυτικές χώρες εξακολουθούν να είναι μεταξύ των πιο συχνών διπλωματικών επαφών της Άγκυρας. .

Η ενίσχυση του αυταρχισμού της Τουρκίας, η επιδείνωση του κράτους δικαίου και η αποδυνάμωση της δημοκρατίας δεν έχουν μειώσει τον αριθμό των διπλωματικών συναντήσεων με δημοκρατικές χώρες. Η ανάγκη διαχείρισης ζητημάτων όπως η Συρία, οι S-400, η ​​Ανατολική Μεσόγειος, η Λιβύη, η προσφυγική ροή και άλλα, έχει ενθαρρύνει τις πλευρές να παραμείνουν σε διάλογο.

Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτη η αύξηση των διπλωματικών επαφών της Άγκυρας με τις ισλαμικές χώρες του OIC μεταξύ 2016 και 2019. Η εκστρατεία της κυβέρνησης του ΑΚΡ κατά των Γκιουλενιστών και ο ενισχυμένος ισλαμιστικός-εθνικιστικός λόγος του ΑΚΡ μπορεί να το επηρέασε, καθώς οι πιέσεις της Άγκυρας οδήγησαν σε αυξημένη υποστήριξη προς την Τουρκία από τις μουσουλμανικές χώρες του OIC και του Τουρκικού Συμβουλίου.
(βλ. Turkish Diplomacy by the Numbers: A Decade of Trends , Turkey’s New Diplomatic Shift , . 2023 and beyond: Wise and compassionate Turkish diplomacy  Turkish president’s diplomacy makes Türkiye indispensable on int’l arena: Le Figaro , Next generation Turkey and its foreign policy in the Western Balkans )

Οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις υπό το πρίσμα των μονομερών εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος της Χώρας έχουν αναλυθεί στο παρόν ιστολόγιο αρκετές φορές και ο αναγνώστης μπορεί ν’ανατρέξει στα σχετικά άρθρα. Την ίδια στιγμή δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στην κινητικότητα της εναλλακτικής διπλωματίας μέσα από δεξαμενές σκέψεων με την συμμετοχή διπλωμάτων και ακτιβιστών όπως είναι το Ελληνοτουρκικό Φόρουμ.

Εξαντλητική είναι και η αναφορά μας στα έργα και τις ημέρες του κ. Μουράτ Ομέρογλου, αυτού του διπλωματικά απόβλητου διπλωμάτη ο οποίος και αποτελεί το όνειδος της τουρκικής διπλωματίας αλλα και είναι ένας εκ των βασικών πρωταγωνιστών της υπονόμευσης της “θετικής διπλωματικής ατζέντας” στις διμερείς σχέσεις.

Από την προσωπική μας αρθρογραφία ανεδείχθη ο κρυφός ρόλος ενός φιλόδοξου κι επηρμένου διπλωμάτη που εφαρμόζοντας μία παράλληλη διπλωματική ατζέντα, γύρισε την Θράκη στις “μαύρες μέρες” της “μαύρης περιόδου “με τον πιο αισχρό και ταπεινωτικό τρόπο για την ίδια την Μειονότητα, απειλώντας , εκβιάζοντας, περιφρονώντας.

Όρθιοι για να μην τα σκιάζει η φοβέρα όλα στην Θράκη…

Ο Μουράτ Ομέρογλου δεν έχει καμία σχέση με την διπλωματία της Τουρκίας κι ας προσπαθεί να ταυτίζεται με την ρητορική της Άγκυρας για να καλύπτει τα ίχνη του. Το Ελληνικό ΥΠΕΞ ορθώς επεσήμανε ότι προσπαθεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα στην Θράκη.

Οι πολιτικοί προϊστάμενοί του ας αναζητήσουν τις ρίζες αυτής της αντιδιπλωματικής συμπεριφοράς του, στους στενούς του συνεργάτες εντός της Μειονότητας που ήταν μέλη του FETÖ ή/και μετέχουν σε “Επιχειρήσεις Teşkilat” ή ακόμη και σε σκοτεινές σέκτες που επιχειρούν την ανατροπή του Ρ.Τ. Ερντογάν.

Υ.Γ.: Ο ίδιος ο κ. Μουράτ Ομέρογλου εξανάγκασε του 17 διώκτες του Komotinipress και εμού του ιδίου και της οικογένειάς μου να υπογράψουν κείμενο στοχοποίησής μου εντός κι εκτός Ελλάδας.

Πόσο ακόμη θ’ανεχόμαστε τον Απόβλητο κ. Μουράτ Ομέρογλου;