«Φυσικά, για όλους όσοι αγαπούν το γκλάμουρ και την ομορφιά, ήταν σπουδαίος πρόεδρος. Πολλοί λένε επίσης πως θα μπορούσε να έχει μια φοβερή δεύτερη θητεία… Αντιθέτως, για τους πανεπιστημιακούς, τους ερευνητές και όλους όσοι γνωρίζουν λίγο από εξωτερική πολιτική, ήταν ένας μέτριος πρόεδρος».

Ο άνθρωπος που καταθέτει την άποψη αυτή στη γαλλική «Λιμπερασιόν» ονομάζεται Σέιμουρ Χερς, είναι 76 ετών, ένας βετεράνος και βραβευμένος δημοσιογράφος -ερευνητής. Και την άποψη αυτή την έχει χρόνια. Το βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1997 με τίτλο «Η σκοτεινή πλευρά του Κάμελοτ», «ανασήκωνε -όπως επισημαίνει η «Λιμπερασιόν»- ό,τι απέμενε από το πέπλο που κάλυπτε τις σχέσεις των Κένεντι με τη Μαφία, την εξάρτηση του JFK από υπνωτικά χάπια ή τα σεξουαλικά του όργια στην πισίνα του Λευκού Οίκου».

Ως χειρότερη στιγμή του Κένεντι, ο Χερς θεωρεί την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. «Κατάφερε να βγει από αυτήν ως ήρωας: αυτός που έκανε τους Σοβιετικούς να υποχωρήσουν. Αλλά για να φτάσει εκεί, άφησε τον Χρουστσόφ… να φτάσει στο κατώφλι ενός πυρηνικού πολέμου. Και, κυρίως, συνήψε μια μυστική συμφωνία, δεχόμενος να αποσύρει τους αμερικανικούς πυραύλους που είχαν αναπτυχθεί στην Τουρκία και την Ιταλία» -χωρίς καν να ενημερώσει τον αντιπρόεδρό του, Λίντον Τζόνσον, που κληρονόμησε όταν δολοφονήθηκε ο Κένεντι τον πόλεμο στο Βιετνάμ, μαζί και ένα πρότυπο πυγμής στο οποίο καλούνταν να ανταποκριθεί.

«Οι Γάλλοι έχουν τον ντε Γκολ, οι Βρετανοί τους βασιλείς, εμείς έχουμε τους Κένεντι», λέει ο Χερς παραδεχόμενος πως αν είχε τύχει να συναντήσει τον Κέννεντυ στις αρχές της δεκαετίας του 1960, «τα γόνατά μου θα είχαν σίγουρα λυγίσει». Τελικά, έκανε τίποτα σπουδαίο ο JFK; «Συσπείρωνε τον κόσμο. Είτε εκτιμούσε κάποιος την πολιτική του ή όχι, ένιωθες να σε ελκύει. Εμοιαζε σαν τον πρώτο μοντέρνο πρόεδρο. Και ήξερε πολύ καλά πώς να χειρίζεται και να χειραγωγεί τα μήντια. Είναι το μεγάλο μάθημα αυτής της προεδρίας».

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ