Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Το Τί  συνέβη στον Ίασμο μας απασχόλησε σε προηγούμενο σημείωμα και εκτιμάται ότι επιχειρήθηκε μία πολυδιάστατη και αποστασιοποιημένη εκτίμηση μιας κρίσης με αμιγώς τοπικά χαρακτηριστικά που σταδιακά εξελίσσεται σε ζήτημα διαπολιτισμικών σχέσεων της περιοχής.

Να υπενθυμίσουμε ότι καταγγέλθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιάσμου από τον Δήμαρχο Ιάσμου κ. Οντέρ Μουμίν για παραβίαση των υγειονομικών πρωτοκόλλων στο πλαίσιο εκδήλωσης της 17η Ιουλίου στο πλαίσιο των τετραήμερων θεσμοθετημένων εκδηλώσεων του Προφήτη Ηλία.

Συνεπεία της καταγγελίας, επεβλήθη πρόστιμο ύψους 5.000€ στον Πολιτιστικό Σύλλογο Ιάσμου και άλλων 3.000€ στον Πρόεδρο του, Κο Ηλία Μπούκα ενώ όπως πληροφορηθήκαμε από δημοσιογραφικές ως είθισται με εντολή Εισαγγελέα ακολουθήθηκε αυτόφωρη διαδικασία για μέλη του ΔΣ του Συλλόγου, βεβαιώθηκε παράβαση του άρθρου 285 του ΠΚ (Νόμος 4619/2019), σχηματίστηκε σχετική δικογραφία και ασκήθηκε δίωξη. Με εντολή του Εισαγγελέα οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι προκειμένου να ορισθεί τακτική δικάσιμος, ώστε να εκδικασθεί η υπόθεση.

Ο κ.Ηλίας Μπούκας με σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε τοπικά μέσα αποπειράθηκε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν διαψεύδοντας τα περί αυτοφώρου διαδικασίας ενώ επίσης χαρακτήρισε το πρόστιμο ως “παράνομο” και είπε, πως “…το ποσό των 5.000 ευρώ αφορά παραβίαση μέτρων από συλλόγους που βρίσκονται σε πλήρη αναστολή”. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι μέλη του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου ενδέχεται να καταθέσουν ένσταση κατά της εγκυρότητας του προστίμου άρα και κατά των ενεργειών των αστυνομικών οργάνων που λειτουργούν βάσει εντολών της Πολιτείας.

Κληθείς να σχολιάσει τα ανωτέρω , ο Δήμαρχος Ιάσμου κ. Οντέρ Μουμίν απάντησε δια της ηλεκτρονικής οδού ότι “οι ανειλημμένες υποχρεώσεις μου ενόψει εμβολιασμών κατ’οίκον από τις δομές Βοήθεια στο Σπίτι, κατ’ εντολή του Υπουργού Εσωτερικών, δεν μου αφήνουν περιθώρια να σχολιάσω και να αναλωθώ σε αποδεδειγμένα παραβάτες των μέτρων που επιβάλλει η Πολιτεία.”

Να υπενθυμίσουμε ότι η πανδημία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και σε πολλά κράτη μέλη εξακολουθούν να βρίσκονται σε ισχύ καθεστώτα ή μέτρα έκτακτης ανάγκης.
Στην Χώρα μας σε βαρύτατες ποινικές ευθύνες υπόκεινται οι παραβάτες των περιοριστικών μέτρων για τον κορονοιό, που προέρχονται από ένα πλέγμα διατάξεων του Ποινικού Κώδικα, οι οποίες ξεκινούν από διοικητικά πρόστιμα και φτάνουν σε ποινικές κυρώσεις μέχρι τα ισόβια.

Η επιλογή της κυβερνήσεως για προστασία της δημόσιας υγείας και για τιμωρία των παραβατών των μέτρων προστασίας αυτής εκφράσθηκε κατ’αρχάς με την από 25.02.2020 ΠΝΠ (ΦΕΚ Α΄ 42/25-02-2020 – Κατεπείγοντα μέτρα αποφυγής και περιορισμού της διάδοσης κορωνοϊού), ενώ οι τρεις εγκύκλιοι που εξέδωσε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Βασίλης Πλιώτας (4/2020, 7/2020, 16/2020) σκιαγραφούν ουσιαστικά το Δίκαιο Ανάγκης ή “δίκαιο” του Κορονοϊού επισημαίνοντας εξ’αρχης ότι: ” Εξαιρετικά αυξημένες ποινικές κυρώσεις εναντίον όσων παραβιάζουν τα μέτρα που νομίμως έχουν διαταχθεί για ν’ αποτραπεί η διάδοση της νόσου, προσβάλλοντας, με τη συμπεριφορά τους, θεμελιώδη προστατευόμενα έννομα αγαθά (ζωής, σωματικής υγείας κ.λπ.) ή θέτοντας αυτά σε κίνδυνο προβλέπει το άρθρο 285 του Ποινικού Κώδικα (Νόμος 4619/2019 – ΦΕΚ 95/Α/11-6-2019)”

Τα όσα συνέβησαν στον Ίασμο συμπίπτουν τόσο με την επιδείνωση ορισμένων επιδημιολογικών δεικτών που σηματοδοτούν μία νέα επιδημική έξαρση όσο και με την διαρκώς αυξανόμενη κριτική κατά των μέτρων της Κυβέρνησης τόσο σε επίπεδο διαφύλαξης της δημόσιας υγείας όσο και ως προς την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών. Οι πολυπληθείς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι χαρακτηριστικές μιας διαφαινόμενης ρήξης η οποία όμως δεν έχει οδηγήσει ακόμη σε κοινωνικές διαιρέσεις με ανυπέρβλητες συνέπειες και ερμηνεύεται προς το παρόν ως μία φυσιολογική αντίδραση της κοινωνίας.

Στην Θράκη , ωστόσο, ο,τιδήποτε συμβαίνει πρέπει να αναλύεται υπό το πρίσμα των τοπικών ιδιαιτεροτήτων και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε περιόδους αυξανόμενης οικονομικής δυσπραξίας, κοινωνικής κρίσης, πολιτικών αντιπαλοτήτων ή/και εν υπνώσει διαπολιτισμικών συγκρούσεων (που υποδαυλίζουν εξωχώρια κέντρα) εντοπίζεται η ανάγκη τμημάτων του πληθυσμού να επιρρίπτουν ευθύνες στους “άλλους” χωρίς να αποκλείεται , βεβαίως, και η δημιουργία περιβάλλοντος (ελεγχόμενης) κρίσης προς εξυπηρέτηση αλλοτρίων επιδιώξεων.

Βλέπε επίσης:

Covid19: Ασύμμετρη απειλή ή πόλεμος;