Μου αρέσουν πολύ οι πλούσιοι αγωνιστές, που προτρέπουν τους άλλους (και τους φτωχούς) να στηρίξουν τις τράπεζες τώρα που οι κινδυνολόγοι διαδίδουν (τι άλλο;) κινδυνολογίες και οι καταθέτες σηκώνουν τα λεφτά τους.

Μάλιστα, ένας από αυτούς τους πλούσιους αγωνιστές, αφού κατακεραυνώνει τους κινδυνολόγους, ζητάει (και) από τους φτωχούς να καταθέσουν συμβολικά από ένα ευρώ στις τράπεζες, για να μην περάσει η κινδυνολογία (εδώ)!

Προσπερνώ το φαιδρό της προτροπής (τι θα γινόταν, δηλαδή, αν μερικά εκατομμύρια Ελληνες πήγαιναν στις τράπεζες για να καταθέσουν… ένα ευρώ ο καθένας!) και αντιπροτείνω στον προτείνοντα να κάνει κάτι άλλο: να καλέσει όσους συντρόφους του έχουν ακόμα καταθέσεις στο εξωτερικό να τις φέρουν, έστω την ύστατη ώρα, σε ελληνικές τράπεζες. Επίσης, όσοι έχουν επενδύσεις σε ξένες τράπεζες -σύμβολα του πιο ακραίου καπιταλισμού (περσινά παραδείγματα εδώ)- να τις ρευστοποιήσουν και να καταθέσουν το προϊόν σε ελληνικές τράπεζες.

Αν αυτό γίνει και ανακοινωθεί εν χορδαίς και οργάνοις, θα καταρρεύσει όλη η κινδυνολογία του Σαμαρά, αφού τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα δείξουν ότι δεν φοβούνται τίποτα.

Ξέρω, βέβαια, ότι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει. Και ότι αυτά που έγραψε στην ιστοσελίδα του ο πλούσιος αγωνιστής είναι μόνο για προεκλογική κατανάλωση. Ο άνθρωπος χρειάζεται σταυρούς. Στην προηγούμενη Βουλή είχε εκλεγεί χωρίς σταυρό (Επικρατείας). Τώρα χρειάζεται σταυρό στη Β’ Αθηνών. Αυτό είναι όλο. Στη σταυροθηρία οφείλεται αυτή η… εθνικά υπερήφανη έκκληση του ενός ευρώ.

ΥΓ1: Δεν μπορώ να σας πω «σταυρώστε» τον.

ΥΓ2: Τα λίγα ευρώ που έχω είναι σε ελληνική τράπεζα και δεν πρόκειται να τα κουνήσω.