Το πιο δυσάρεστο είναι ότι πρόκειται για άνθρωπο ευγενή («τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια» θα πεις, φίλε αναγνώστη: όμως έχει κι αυτό την αξία του), με δημόσιο λόγο συγκρατημένο και με προφίλ πολιτισμένο/σύγχρονο, με επικοινωνιακή διάθεση, με την τεχνογνωσία του, τα Twitter του και τα συναφή (για γαλλικά και πιάνο δεν ξέρουμε, αλλά δεν θα ορκιζόμασταν και για το αντίθετο). Οπότε σου ‘ρχεται δύσκολο να τον καθυβρίσεις, όπως κάνεις με τους πιο παραδοσιακούς πολιτικούς ή τους γνώριμους μανδαρίνους του ΥΠΟΙΚ.

Ο λόγος για τον Χάρη Θεοχάρη. Ο οποίος, αφού με τον πιο βρετανικό (τάχα μου…) τρόπο «δεν έβλεπε λόγο να δοθεί παράταση» για την καταβολή των τελών κυκλοφορίας, και παράταση έδωσε – ολιγοήμερη – και «το σύστημα» είδε να καταρρέει (ως συνήθως, άλλωστε), και τις Εφορίες είδε να μη γνωρίζουν τι υπηρεσίες παρείχαν και τι δεν παρείχαν (βέβαια, όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην Εφορία εν αμφιβολία!) στο διάστημα της παράτασης, και εν γένει «θα δούμε». Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά: θυμηθείτε τη γελοιότητα με τις προθεσμίες υποβολής των τακτικών φορολογικών δηλώσεων πέρσι, ή του ανοίγματος της πύλης για το Ε-9, γελοιότητα όμως που είναι τραγωδία για τον φορολογούμενο υπήκοο (που επιπλέον σαρκαστικά τον αποκαλούν «πολίτη»!). Ούτε θα είναι και η τελευταία: ας βάλει ο κ. Θεοχάρης, ή ο κ. Μαυραγάνης, ή ο κ. Στουρνάρας τον ΑΦΜ του κι ας διαβάσει τι λέει η κολασμένη οθόνη του TAXIS, αν προσπαθήσει να καταλάβει κατά πόσον ισχύει ο διαβόητος κλειδάριθμος. Η καλή εκείνη Πυθία, σαφέστερα τα έλεγε!

Όμως, άμα πεις στον κ. Θεοχάρη ότι θα ‘πρεπε να ζητήσει κάποιος -διάβολε!- συγγνώμη από τους καταταλαιπωρημένους φορολογούμενους, θα σπεύσει να προσφερθεί να το πράξει ο ίδιος! (Το δοκιμάσαμε, on air, σε τηλεοπτική εκπομπή. Και υπήρξε όσο πιο συμπαθής γίνεται να φανεί δημόσιο πρόσωπο). Πώς να τον σιχτιρίσεις, τώρα;

Προσέξτε, όμως: οι τεχνοκράτες – ό,τι κι αν περιλαμβάνει τελικά ο όρος – κρίνονται από τα αποτελέσματα που φέρνουν. (Το ίδιο υποτίθεται, ισχύει και για τους ανθρώπους της πολιτικής. Όμως αυτοί το συνηθίσαμε/το μάθαμε, έτσι που έχουν λουστεί στην πηγή της λαϊκής κυριαρχίας – δηλαδή στη δική μας ψήφο, φίλτατοι – βρίσκονται υπεράνω κριτικής και πραγματικής αξιολόγησης). Γι’ αυτό, υποτίθεται, και ο ψιλομόνιμος, 5ετούς θητείας και με κατοχυρωμένη την ανεξαρτησία λόγω εγγύτητας προς την Τρόικα Γενικός Γραμματέας Εσόδων έχει προβλεφθεί να έχει μέρος της τελικής του αμοιβής – σημαντικής, με τα σημερινά μέτρα αν όχι με εκείνα των αλήστου μνήμης golden boys της τραπεζικής φούσκας – ως συνάρτηση των επιδόσεών του στην πραγματοποίηση των στόχων που του τάσσονται και που συμφωνεί.

«Φυσικά», όπως κάθε ευρηματική μέθοδος έτσι κι αυτή της θητείας του Γ.Γ. Εσόδων, που με πρόσφατη ΚΥΑ έλαβε μάλιστα ως μποναμά άλλες μερικές ντουζίνες αρμοδιοτήτων, είναι γεμάτη τρύπες. Διότι… παρέλειψε να προβλέψει η εν λόγω μέθοδος το αντίθετο – τι, δηλαδή, γίνεται όταν ο Γ.Γ. υποαποδίδει, δηλαδή όταν αποδεικνύονταν φούμαρα οι προσδοκίες που στηρίζονται επάνω του. Όχι μόνον δεν έχει προνοήσει ο σοφός Τροϊκανός/Μνημονιακός εμπνευστής και νομοθέτης να επιβάλλεται κάποια μείωση απολαβών, δηλαδή κάπως να «πληρώνει» τις αστοχίες του. Αλλά, για να έχουμε τη διαβόητη ανεξαρτησία του, δεν πρόβλεψε και τρόπο αντικατάστασής του, δηλαδή απομάκρυνσης.

Για την ώρα, ακριβώς επειδή είναι ευγενής ο (απρεπής έναντι των υπηκόων) κ. Θεοχάρης, ας πάει γρήγορα να αγοράσει κουραμπιέδες και μελομακάρονα, να προσφέρει στους καταταλαιπωρούμενους φορολογούμενους στην ουρά. Α, ναι, και στους άτυχους εκείνους εφοριακούς που όλοι πλέον τους τραμπουκίζουν και που – μερικοί τους, πάντως – προσπαθούν να λειτουργήσουν τις Εφορίες που απέμειναν.
πηγή: www.protagon.gr