Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Την στιγμή που ο Δήμαρχος Κομοτηνής απαθανατίζεται ως ψήστης σε εκδήλωση του Συλλόγου Γέφυρα του Αλανότοπου (Μάστανλη) πλαισιωμένος από συνεργάτες του, κάποιοι εκ των οποίων τυγχάνουν κι εγκάθετοι του Προξενείου πλαισιωμένοι από παράγοντες παρακρατικών δομών της Τουρκίας, αιρετοί εκπρόσωποι των Κομοτηναίων αλλά και οι ίδιοι οι δημότες θέτουν μερικά ερωτήματα που άπτονται της καθημερινότητάς του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα λχ του κ. Χρήστου Μπόζη, Προέδρου Οικισμού των Αγίων Θεοδώρων ο οποίος αναφέρει σε ανάρτησή του τα εξής;

• Πριν διεκδικήσεις έναν τέτοιο τίτλο ίσως θα πρέπει πρώτα να σκεφτείς με διάθεση αυτοκριτικής εάν αξίζει να αποκαλείσαι έτσι.
• Έχει εξασφαλιστεί η πρόσβαση με ασφάλεια σε παιδιά και νέους, σε υποδομές άθλησης και ψυχαγωγίας στην υποψήφια πόλη; Και όταν λέμε πόλη δεν εννοούμε μόνο τον αστικό ιστό αλλά και τους γύρω οικισμούς που διοικητικά ανήκουν στο Δήμο Κομοτηνής.
• Ενισχύεται η συμμετοχή νέων και παιδιών σε δράσεις πολιτιστικές ψυχαγωγικές περιβαλλοντικές ενημερωτικές ή βασίζεται κυρίως στην ιδιωτική και εθελοντική πρωτοβουλία; Όταν έχεις καταφέρει να εξασφαλίσεις όλα αυτά σε κάθε κάτοικο του Δήμου είτε ζει στη πόλη είτε στους οικισμούς τότε δικαιωματικά σου αξίζει αυτός ο τίτλος ακόμη και αν δεν έχεις καταφέρει να τον πάρεις. Παραφράζοντας λίγο τη γνωστή φράση θα έλεγα «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να φαίνεται δίκαιη πρέπει και να είναι».
• Σπαταλώνται “τρελλά” ποσά για εξυπηρέτηση φίλων και ψηφοφόρων αλλά και φίλων εργολάβων αλλά για έργα που έχουν χαρακτήρα προσφοράς και ανάπτυξης του τοπου και ειδικά για τα χωριά που πασχίζεις είτε είσαι πρόεδρος της Κοινότητας είτε είσαι κάποιος σύλλογος να κρατήσεις ζωντανα πάντα η ίδια ατάκα «δεν υπάρχουν χρηματα» η ακόμα χειρότερα συναντάς αδιαφορία εάν αυτά δεν συνδέονται με εκλογικούς σταυρούς;