Γράφει η Βάσω Μαχαίρα, Δημοσιογράφος ΕΡΤ

«Θα αφήσω το μικρόφωνο και θα σας προσκαλούσα σε ένα διάλογο. Μπορείτε να με ρωτήσετε ότι θέλετε…»

Με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε την παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου που μέσα σε δύο μήνες έχει φτάσει τα 40.000 αντίτυπα και πλέον, «Ότι αγαπώ είναι δικό σου» εκδόσεις «Ψυχογιός», ο αγαπημένος συγγραφέας και …Άγιος της Λογοτεχνίας, Γιάννης Καλπούζος!

Τι να ρωτήσεις, αλήθεια εκείνη τη στιγμή, ο τρόπος που έθεσε το περίγραμμα του βιβλίου, η ήρεμη φωνή του, το λεπτό του χιούμορ, οι προβολές στη σύγχρονη πραγματικότητα στοιχείων που έχουν χαθεί, αναγωγές στο παρελθόν…Είχε καταφέρει να απλώσει μια ασημένια κλωστή και να …πιάσει ως ένα μικρό αγκίστρι κάτι από την ψυχή του κοινού που τον παρακολουθούσε και…αν μιλούσες θαρρείς και θα έσπαγε η κλωστή…

Ας επιστρέψουμε στην βιβλιοπαρουσίαση, την οποία διοργάνωσε στη Λέσχη Κομοτηναίων το Βιβλιοπωλείο Βαφειάδη σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό σύλλογο Θρακών Κομοτηνής.

Ποιος μιλάει για το δώρο της ΖΩΗΣ και ότι η καλύτερη προσευχή στο Θεό είναι να χαίρεσαι αυτό το δώρο; Καταπονημένοι στα νερά της κρίσης, της απώλειας της δουλειάς μας, της ελευθερίας μας της απώλειας της χαράς της ζωής, που όπως λέει και ένας συνάδελφος, η ζωή και από μόνη της, παρά τους πόνους και τις αγωνίες είναι μια γιορτή;

Ποιος μιλάει πια για τον Έρωτα, αυτή την κινητήριο δύναμη, που μπορεί όλα να τα εξαγνίσει σαν το Χιόνι και να πυροδοτήσει μια ζωή από την αρχή;

Ο Γιάννης Καλπούζος αυτή τη φορά επέστρεψε μετά τα πολύ δυνατά κοινωνικά μυθιστορήματα με φόντο την ιστορία, όπως λέει ο ίδιος, που ανήκουν ακόμα και τώρα στον κατάλογο των ευπώλητων βιβλίων(Ιμαρέτ, Άγιοι και δαίμονες και Ουρανόπετρα), με μια ιστορία ενός δυνατού έρωτα, της Θάλειας και του Άνδη, ο οποίος περνάει και αυτός τις σκοτεινές και φωτεινές φάσεις του, ενώ μέσα από αυτά βρίσκουν οι ήρωες τον εαυτό τους, πορευόμενοι προς την αυτογνωσία, γνωρίζοντας παράλληλα και τον εαυτό του συντρόφου τους.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπουν τα ιστορικά στοιχεία, όπως οι επιπτώσεις του Αδελφοκτόνου-Εμφύλιου Πολέμου στη χώρα μας, που η κατάσταση που ζούμε έχει σχέση με αυτές τις επιπτώσεις… Αλλά… και πως σώθηκε ο Πύργος των Ανέμων ή οι «Αέρηδες»(σ.σ. ένα είδος μετεωρολογικού σταθμού της εποχής, που υπολόγιζε και την ώρα) στην Ακρόπολη, από τα αρπακτικά και αδηφάγα χέρια του Έλγιν που ήθελε να τον μεταφέρει και μάλιστα ολόκληρο, αλλά ματαίωσαν τα σχέδιά του οι Μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής!!!

Δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις ο Γιάννης Καλπούζος, βραβευμένος για το Ιμαρέτ με το βραβείο αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ, για την πλοκή του θέματος, την ευρηματικότητα, τη σαγηνευτική γλώσσα!

Υποσχέθηκε για ένα γλυκασμό και πολλές ανάσες αισιοδοξίας, μετά το τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου, στις δύσκολες μέρες που ζούμε.

ΥΓ1: Στις δηλώσεις του ερωτηθείς για ποιος μας κρέμασε τον ήλιο στο λαιμό του και ποιος θα τον φέρει πίσω(σ.σ. από τους στίχους του ομώνυμου τίτλου με το βιβλίο τραγουδιού, ερμηνευμένο από την Γλυκερία) στηλίτευσε το γεγονός ότι μας λείπει η ατομική καλλιέργεια… «Και όταν ενώσεις πολλές μονάδες που έχουν καλλιέργεια, σίγουρα φέρνεις τον ήλιο πίσω…

ΥΓ2: Δεν κουράστηκε στιγμή να υπογράφει τα βιβλία και μάλιστα έβρισκε κοιτάζοντάς τα μάτια του αναγνώστη, που διψάει η ψυχή του, γράφοντάς του το αφυπνιστικό μήνυμα, αρκεί να το εφαρμόσει…