Ισχυρά μηνύματα προς τρεις κατευθύνσεις εμπεριείχαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων Ευρωεκλογών, για την πατρίδα, την κυβέρνηση και τα κόμματα.

Για την πατρίδα ισχυρό καμπανάκι χτύπησε στη Θράκη, όπου κυριάρχησε εκλογικά το μειονοτικό εθνικιστικό κόμμα DEP του αείμνηστου παντουρκιστή βουλευτή Αχμέτ Σαδήκ. Προειδοποιείται η πολιτεία να διορθώσει παραλείψεις και λάθη των τελευταίων ετών, που οδήγησαν στην αύξηση της ανεργίας, τη δημογραφική απογύμνωση και την ενθάρρυνση του τουρκικού εθνικισμού στην περιοχή. Γεννιέται λοιπόν η αναγκαιότητα για την εκπόνηση ενός Εθνικού Διακομματικού Σχεδίου Ανάπτυξης και Ανάδειξης της Θράκης, που θα απαντά στην πρόκληση και κανείς πλέον δε δικαιούται να αδιαφορεί.

Για την κυβέρνηση το μήνυμα είναι σαφές για μια Στροφή προς μια πιο Κοινωνική πολιτική και μεγαλύτερη στήριξη στην Πραγματική Οικονομία (αποκρατικοποιήσεις, ενίσχυση της ρευστότητας, μείωση των φόρων, απλούστευση διαδικασιών…).

Συνέχιση των μεταρρυθμίσεων μαζί με την κοινωνία και όχι με την κοινωνία απέναντι. Αυτό σημαίνει ειλικρίνεια όσον αφορά στην πορεία της οικονομίας, περιγραφή των δυσκολιών και των εμποδίων που έχουμε μπροστά μας χωρίς ωραιοποιήσεις, δίκαιη κατανομή των βαρών αλλά και των ανταποδοτικών οφελών σε όλους και όχι σε λίγους, έμφαση στη παραγωγική και όχι τη λογιστική διαχείριση της οικονομίας.

Δηλαδή συμμαχία με τη Μεσαία Τάξη που απορρίπτει μεν τον αριστερό Κρατισμό, αλλά εξίσου απεχθάνεται το νεοφιλελεύθερο ολιγοπωλιακό καπιταλισμό προκρίνοντας το μοντέλο της Κοινωνικής Οικονομίας της Αγοράς.

Για τα κόμματα μεταβάλλονται επίσης τα δεδομένα αλλά και ο προσανατολισμός τους:

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά μεν το εκλογικό πλεονέκτημα των 4 μονάδων, απέχει όμως πολύ από το να πείσει για την ωριμότητα και τη δυνατότητα του να κυβερνήσει χωρίς να μπει η χώρα σε περιπέτειες και πισωγυρίσματα.

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κέρδισε την αναμέτρηση με τις δημοσκοπήσεις, ωστόσο η απώλεια του 30% της δύναμης του γεννά ζητήματα επαναπροσανατολισμού. Άρχισαν ήδη να ακούγονται φωνές για συμμαχίες με ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ακόμα και με ΣΥΡΙΖΑ κάτι που μπορεί να μεταβάλει πλήρως τα δεδομένα στην κυβέρνηση.

Οι ΑΝΕΛ αγωνίζονται ήδη για να υπάρξουν.

Το Ποτάμι είναι ένα κόμμα ερωτηματικό, που προεκλογικά κυριάρχησε τηλεοπτικά χωρίς να υπάρχει και μετεκλογικά συνεχίζει να προβάλλεται χωρίς ακόμα να έχει πει τίποτε επί της ουσίας. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα τι τελικά είναι; Εκφραστής του νέου; Προϊόν; ή Εργαλείο;
Η Χρυσή Αυγή εισέπραξε την ψήφο αμφισβήτησης και φτιάχτηκε μέσα από τη λάθος αντιμετώπιση της. Η ποινική της αντιμετώπιση ως “εγκληματική οργάνωση” δε στάθηκε αρκετή να την απομονώσει, αντίθετα τη δυνάμωσε εκλογικά. Ενώ θα μπορούσε να αποδομηθεί εξαρχής πολιτικά και να αποκαλυφθεί εγκαίρως ιδεολογικά στα μάτια των Ελλήνων.

Για τη Νέα Δημοκρατία τα μηνύματα είναι πιο σύνθετα. Άντεξε μεν παρά τις δυσκολίες το κύτταρο της Κεντροδεξιάς περισσότερο από όλους. Ωστόσο η έλλειψη εσωτερικής συνεννόησης, συλλογικής λειτουργίας και ψυχικής ενότητας οδήγησε στην πολυδιάσπαση, στην απομάκρυνση από παραδοσιακές κοινωνικές συμμαχίες (ένστολους, μικρομεσαίους, αγρότες, νεολαία…) με συνέπεια την απώλεια παραδοσιακών κάστρων (π.χ. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιάς,….) και την ήττα με 4 περίπου μονάδες στις Ευρωεκλογές. Το αποτέλεσμα αυτό δεν κλονίζει βέβαια την κυβέρνηση, δημιουργεί όμως νέα δεδομένα που είναι βεβαίως ακόμα διαχειρίσιμα.

Το ζήτημα λοιπόν είναι τώρα που ανοίγει αναγκαστικά η συζήτηση για την κεντροαριστερά, η κεντροδεξιά να μην αδρανήσει, να μην αδιαφορήσει και να μην επαναπαυθεί διότι θα κινδυνέψει να την ξεπεράσουν οι εξελίξεις.

Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να ξανασυναντηθεί με την κοινωνία. Να μαζέψει τις δυνάμεις της ξανά γύρω από τον ισχυρό Αξιακό Κώδικα που εδραίωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Να ξεπεράσει ανασφάλειες και μικροκομματισμούς και να λειτουργήσει ως εθνική δύναμη που ξέρει να ενώνει τους Έλληνες, να παίρνει δύσκολες αποφάσεις μαζί με την κοινωνία και όχι με την κοινωνία απέναντι, να συνεννοείται με τις άλλες δυνάμεις και να διαπραγματεύεται αποτελεσματικά για την Ελλάδα.