Η ρευστή καθημερινότητα και η διαρκώς αυξανόμενη δυσπραξία που απειλεί τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της Χώρας, δεν απέτρεψαν  τα πολιτικά κι επικοινωνιακά ιερατεία ν’ανασύρουν από τα ερμάρια της κομματικής λογικής σενάρια μελλοντικών πολιτικών εξελίξεων.

Παράλληλα με το σήριαλ του ΕΣΡ και τη νεκρανάσταση του παλαίμαχου Βύρ. Πολύδωρα είχαμε ένα δημοσίευμα σε εφημερίδα της Κυριακής που παρουσίαζε τη «νέα γενιά» της Νέας Δημοκρατίας.

Πρόκειται για πρόσωπα των οποίων η επαγγελματική διαδρομή και η αποδοχή των τοπικών κοινωνιών κι όχι η κομματική ταυτότητα εγγυώνται την την επανεκκίνηση της χώρας τόσο σε επιστημονικό όσο και σε παραγωγικό επίπεδο.

Ο κ. Μητσοτάκης άλλωστε μιλώντας στην επανιδρυθείσα νεολαία του κόμματος του, «αντικατέστησε» πολλές αναφορές την λέξη ΟΝΝΕΔ, με αναφορές στην νέα γενιά συλλήβδην, κάτι που σημαίνει πως η αναζήτηση δεν γίνεται μόνο μέσα από το κομματικό φυτώριο, αλλά και ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν έχουν ως προαπαιτούμενο «κομματικά ένσημα».

Η ΝΔ φαίνεται να είναι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο νικητής των επόμενων Βουλευτικών εκλογών, όποτε κι αν γίνουν αυτές.

Ωστόσο, οι πολίτες παρακολουθούν με αγωνία τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προσπαθεί να ομογενοποιήσει το κόμμα του, και να το συνηθίσει σε ένα άλλο βηματισμό, πέρα από το λαϊκισμό και τις πελατειακές σχέσεις.

 Όχι μόνο η πλατιά βάση της ΝΔ, αλλά και σύσσωμη η Ελληνική κοινωνία θέλει να οικοδομηθεί ένα σύγχρονο αστικό Κόμμα απαλλαγμένο από τα πολιτικά λάθη και τις πληγές του παρελθόντος,  με ένα σαφή αξιοκρατικό και Ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Η ΝΔ δεν καρπώνεται τις απώλειές του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι απλά δεν έχει αναδιαταχθεί πολιτικά, δεν έχει ανανεωθεί δομικά και οργανωτικά, και δεν έχει αρθρώσει μέχρι σήμερα ένα σύγχρονο πολιτικό λόγο.

 Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο ότι εμφανίζει τη μεγαλύτερη συσπείρωση από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, πράγμα που σημαίνει ότι έντονες διεργασίες διεξάγονται στο εσωτερικό του. Η ΝΔ είναι ένα καζάνι που βράζει. Αυτό δημιουργεί ελπίδες για μια έξοδο της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας από τη μιζέρια.

Στο επιτελείο του κ. Μητσοτάκη η εικόνα που έχουν από τις δημοσκοπήσεις είναι πως έχει διαμορφωθεί ένα μεγάλο μπλοκ ψηφοφόρων το οποίο απορρίπτει το πολιτικό σύστημα εν συνόλω έχοντας απογοητευθεί από τις συνεχείς διαψεύσεις που έχει δεχτεί από τα κόμματα εξουσίας.

Τα παραπάνω μπορεί  να βρίσκουν εφαρμογή σε όλη την υπόλοιπη  Επικράτεια όχι όμως και στην Θράκη, όπου η «επιδιωκόμενη» μειονοτική ψήφος όταν ανατρέπει ριζικά τα αποτελέσματα υπέρ του ενός πολιτικού χώρου είναι ευπρόσδεκτη, ενώ στην αντίθετη περίπτωση, κατηγορούνται οι αντίπαλοι για σύμπλευση με το Προξενείο και τους μηχανισμούς της Τουρκίας μέσα στην Ελλάδα.

Ας μη διαλάθει της προσοχής μας ότι εξωχώρια κέντρα χρησιμοποιούν για άδηλους ή και προφανείς λόγους  τη μουσουλμανική μειονότητα.  

Η Τουρκία, για παράδειγμα, εκμεταλλεύτηκε τα λάθη και τις επιπολαιότητες της ελληνικής πολιτείας και επεδίωξε να μετατοπίσει το θέμα από την κλασσική παρέμβαση για την προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων σε μια νέα βάση για τη διεκδίκηση της  «Συνδιοίκησης» στη Θράκη με τη συμμαχία ή έστω την ανοχή ευρωπαϊκών δυνάμεων ακόμα κι αν αυτές προέρχονται από αντίστοιχα μειονοτικά κόμματα μέσα στα πλαίσια της λογικής των «μαλακών συνόρων».

Η Θράκη, περιοχή ευαίσθητη όπου κατά το παρελθόν κυριαρχούσαν φόβοι και ανασφάλειες, μετατράπηκε σήμερα σε ασφαλές πεδίο ανάπτυξης οικονομικών δραστηριοτήτων, αδυνατίζοντας τις εθνικιστικές πολώσεις του παρελθόντος. Ποτέ όμως οι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν έπαψαν να κουβαλούν την ιδιοσυστασία και το βάρος του μειονοτικού που συνέχεται από δύο πατρίδες και ζει ανάμεσα σε δύο κράτη, τα συμφέροντα των οποίων πολλές φορές συγκρούονται μεταξύ τους. Και πάντοτε τα βήματά τους διακρίνονταν από συστολή και μια εναγώνια προσπάθεια ώστε να αποβάλουν το αίσθημα της μειονεκτικότητας που συνόδευε από δεκαετίες στο υποσυνείδητό τους τη μειονοτική τους ταυτότητα.

Η οικονομική κρίση μετά το 2008, η εισαγόμενη από την Τουρκία ισλαμοποίηση ευρύτερων κοινωνικών ομάδων στη Θράκη ως αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος AKP, η εμφάνιση έντονων επιρροών θρησκευτικών ταγμάτων όπως εκείνο του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν και στις τάξεις της μειονότητας, η εκτεταμένη δημιουργία των εξωσχολικών κατηχητικών μαθημάτων (Κουράν Κουρσού) που απευθύνονταν σε εκατοντάδες μαθητές μειονοτικών δημοτικών σχολείων, η ένδυση με την παραδοσιακή ισλαμική μαντίλα ολοένα και περισσότερων νεαρών κοριτσιών ως ένδειξη θρησκευτικής αφοσίωσης και η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας που συνδυάστηκε με ενεργότερο ενδιαφέρον για τους «ομογενείς» της Δυτικής Θράκης, άλλαξε και πάλι τα κοινωνικά δεδομένα της περιοχής.

Μηχανισμοί προπαγάνδας και παραπληροφόρησης με μία αμφίπλευρη λειτουργία τακτικού μάλλον παρά στρατηγικού χαρακτήρα, τόνιζαν περισσότερο αυτά που δεν έγιναν αποκρύπτοντας τα τεράστια βήματα που πραγματοποιήθηκαν  στη νέα ιστορική φάση της Ελλάδας που ξεκινά από την πλήρη ένταξή της στους μηχανισμούς της ΕΕ.

Η εκλογή τριών μειονοτικών βουλευτών στην Ροδόπη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 επανέφερε κλίμα καχυποψίας και διαχωριστικών γραμμών που ευνοεί τη δράση συγκεκριμένωνν ομάδων συμφερόντων και πίεσης ενώ καθίσταται σαφές ότι υπάρχει ένας κατευθυντήριος ψηφοδοτικός μηχανισμός που λειτουργεί στα πλαίσια υπογείων συνεννοήσεων και επηρεασμού.

Πρέπει να επισημάνουμε, ότι αυτή τη στιγμή ο μοναδικός πολιτικός στην περιοχή  της Ροδόπης με εμβέλεια κι εκτός αυτής, είναι αδιαμφισβήτητα ο κ. Ευρυπίδης Στυλιανίδης, ο οποίος διαθέτει έναν προσωπαγή μηχανισμό με δυναμική μετασχηματισμού και επέκτασης αναλόγως των καταστάσεων που επικρατούν.

Παρ’όλα αυτά , έχοντας απομακρυνθεί από το επίκεντρο των εξελίξεων της εκλογικής του Περιφέρειας έχει χάσει την αίσθηση των ζυμώσεων σε  αυτήν ενώ έχει επιδοθεί σε έναν άγονο κατά το παρελθόν αγώνα εντυπώσεων μέσα από  μηχανισμούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Η μόνη λύση , σε αυτή τη μεταβατική φάση, θα μπορούσε να εντοπισθεί σε μία συμπόρευση της ηγεσίας της ΝΔ με το «κατεστημένο Στυλιανίδη» προκειμένου να διατηρηθεί η ισορροπία τάσεων και αντιλήψεων, κάτι που δεν μπορεί να εγγυηθεί η «νέα γενιά» η οποία είτε λειτουργεί αντίρροπα κι ανταγωνιστικά ή ανήκει στην «οικογένεια Στυλιανίδη» χωρίς να είναι σίγουρη η διάθεσή τους να εξελιχθούν σε «πατροκτόνους».

Η ΝΔ και ο Πρόεδρός της, καλούνται επίσης να αντιληφθούν ότι η εσωκομματική ισορροοπία και η αναμέτρηση «λοχαγών» και «στρατηγών» μπορεί να αφορά στα σαλόνια των Αθηνών όχι όμως και τα «αλώνια» της ακριτικής Περιφέρειας.

Η ελληνική πολιτική τάξη και η αναδυόμενη «νέα γενιά» του πολιτικού κατεστημένου καλείται να πάρει θέση σε ό,τι αφορά τις αστοχίες και τις διαχρονικές παραλείψεις μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες, αποσκοπώντας ΜΟΝΟΝ στην εξυπηρέτηση του Εθνικού Συμφέροντος, λαμβάνοντας υπόψη την ως άνω περιγραφείσα κατάσταση και τις διαγραφόμενες εξελίξεις.