Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

«Την «29η Ιανουαρίου Ημέρα Εθνικής Αντίστασης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Δυτικής Θράκης», σημείο καμπής του αγώνα για τη διεκδίκηση του δικαιώματος να αναγνωριστεί η «τουρκική» ταυτότητα των ομογενών μας στη Δυτική Θράκη, τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε ανυποχώρητοι υποστηρικτές των δικαιωμάτων των Τούρκων της Δυτικής Θράκης». (Μήνυμα στο twitter του ΥΠΕΞ Τουρκίας, 29/1/2022)

Διαβάζοντας προσεκτικά την παραπάνω ανάρτηση του τουρκικού ΥΠΕΞ είναι εμφανές ότι η αναβαθμισμένη τουρκική απειλή σε διπλωματικό κι επιτελικό επίπεδο φαίνεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη με συγκεκριμένη στόχευση η οποία συνίσταται στους ακόλουθους επιμέρους στόχους:
1.Την διεύρυνση της “εθνοθρησκευτικής γεωγραφίας” με την “κατασκευή τουρκικής μειονότητας” όπου και όπως είναι δυνατόν εντός της Ελληνικής Επικρατείας.
2.Την καθυπόταξη κάθε διαφοροποιημένης θρησκευτικής πεποίθησης εντός της μειονότητας και πλήρους επικράτησης των παραλλήλων θρησκευτικών δομών του “πολιτικού ισλάμ”
3.Την ενίσχυση των παραλλήλων εκπαιδευτικών δομών μέσα από το αφήγημη της διατήρησης της πολιτισμικής ταυτότητας της “τουρκικής μειονότητας” ποδηγετώντας κάθε διαφοροποιημένη πολιτιστική έκφραση τόσο εντός όσο κι εκτός μειονότητας.
4. Την δημιουργία μιας παράλληλης οικονομικής δραστηριότητας που ήδη είναι διακριτή σε τοπικό επίπεδο την στιγμή λειτουργώντας στα πλαίσια ενός ιδιότυπου τοπικιστικού οικονομικού “πατριωτισμού” που λειτουργεί ανταγωνιστικά στην τοπική οικονομία.Εκτός απο την ενίσχυση των παραπολιτικών και παραθρησκευτικών δομών το ιερατείο των τουρκοφρόνων της μειονότητας προωθεί τη δημιουργία παραλλήλων οικονομικών δομών και την προώθηση ενός ιδιότυπου μοντέλου “μειονοτικής οικονομίας” ιδιαιτέρως στον πρωτογενή τομέα με την ανοχή και τις λανθασμένες κινήσεις και της Ελληνικής Πολιτείας.
5.Την ανάπτυξη εκείνων των παρεμβατικών μηχανισμών που μπορούν μέσω της διείσδυσής τους σε όλο τον κορμό της Ελληνικής Διοίκησης να εκβιάσουν τόσο τους μηχανισμούς της λήψης αποφάσεων όσο και τους ίδιους τους αιρετούς ή τους ασκούντες διοίκηση. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται το υποέργο της πολιτικής αναδιάταξης των δυνάμεων και των προσώπων που εκπροσωπούν την μειονότητα εκτός του πυρήνα του εμβληματικού ΚΙΕΦ/DEB το οποίο θα λειτουργήσει ως brand name της μειονοτικής πολιτικής σκηνής με τις “ευλογίες” και του διεθνούς παράγοντα.
6. Την αδρανοποίηση των όποιων τοπικών μηχανισμών αντίδρασης με την παράλληλη πρακτική της καλλιέργειας μιας ηττοπαθούς συμπεριφοράς που ενισχύεται από τα λάθη της κεντρικής διοίκησης σε θέματα ασφαλείας και την αποδυνάμωση της Κοινότητας των Πληροφοριών. Ως υποέργο παρατηρούμε την διεξαγωγή ΨΕΠ -ψυχολογικών επιχειρήσεων οι οποίες είναι σχεδιασμένες και κατευθυνόμενες σε εχθρικές αλλά και φιλικές κοινωνικές ή εθνοτικές ομάδες [δήθεν φιλειρηνιστές και τουρκόφρονες Θράκης], με σκοπό να δημιουργήσουν τέτοια στάση και συμπεριφορά, ώστε να εξυπηρετηθεί η επίτευξη των πολιτικών και στρατιωτικών αντικειμενικών σκοπών της Τουρκίας.Ιδιαίτερος στόχος είναι το Δ’ΣΣ
7. Την δημιουργία κι ενίσχυση μηχανισμών που αποτελούν απειλή για την Εθνική και Κρατική Ασφάλεια.
8.Τον σχεδιασμό και την διεξαγωγή επιχειρήσεων στα πλαίσια του “Ε/Τ υβριδικού πολέμου”
9.Την ανάδειξη της “Μητέρας Τουρκίας” ως προστάτιδος χώρας όλων των Μουσουλμάνων σε μικρο/μακροεπίπεδο
10. Την στοχευμένη ανάδειξη στα διενθή fora των δήθεν προβλημάτων που “αντιμετωπίζει” η μειονότητα σε πολλούς τομείς, από την εκπαίδευση έως την εθνοτική ταυτότητα, από τη θρησκευτική ελευθερία έως τη διαχείριση των ιδρυμάτων στα πλαίσια των εγγυήσεων που προβλέπονται από τη Λωζάνη και άλλες διεθνείς συμφωνίες στο πνεύμα της “αναθεωρητικής λογικής” του παραερντογανικού καθεστώτος.

Οι φορείς υλοποίησης του ως άνω περιγραφέντος σχεδιασμού εντοπίζονται στην λειτουργία των ποικιλονύμων τουρκοφρόνων μειονοτικών συλλόγων που με το (προ)κάλυμμα της πολιτιστικής, θρησκευτικής, επιστημονικής, αθλητικής ή οικονομικής δραστηριότητας προωθούν συγκεκριμένα σχέδια υπότην εποπτεία του τουρκικού παρακράτους.

Εκτιμάται ότι παρέχεται πάγια στήριξη στα μέλη περίπου 110 συλλόγων που λειτουργούν με ένα πολυπυραμιδικό σχήμα με τις κορυφές να αναδεικνύουν 10 “μητρικούς” συλλόγους οι οποίοι έχουν την εποπτεία του “πολιτισμικού,κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι της μειονότητας”. Στα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων αυτών είτε γίνεται ανακύκληση των ίδιων προσώπων (από σχολικές εφορείες μέχρι το Σύλλογο Επιστημόνων ) είτε αναδεικνύονται νέα πρόσωπα προκειμένου να δοκιμασθούν για άλλες πιο σύνθετες επιχειρήσεις.

Σε περίπτωση που επιχειρηθεί από το Κράτος ο έλεγχος ή ο περιορισμός της αντικοινωνικής ή αντεθνικής δράσης αυτών των συλλόγων, αυτομάτως η τουρκική προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι καταπιέζεται η μειονότητα και καλλιεργείται διχαστική ατμόσφαιρα.

Ο διχαστικός λόγος του μειονοτικού παραϊερατείου με αφορμή την “επέτειο της 29ης Ιανουαρίου” στον οποίο “παρασύρονται” αμήχανα και οι επώνυμοι αιρετοί της μειονότητας, παραβλέπει το ευρύτερο ιστορικό και διεθνοπολιτικό πλαίσιο της εποχής εκείνης ενώ εντέχνως αποσιωπά την πολιτική της «Ισονομίας και της Ισοπολιτείας»του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος και προώθησε άμεσα την κατάργηση όλων των διοικητικών μέτρων σε βάρος της Μειονότητας, όπως την επαναφορά των δικαιωμάτων αγοράς, έκδοσης οικοδομικών αδειών, αδειών θύρας αλλά και την άρση των διακρίσεων για την παροχή ακόμα και ενός απλού ερασιτεχνικού διπλώματος αυτοκινήτου ή επαγγελματικής χρήσης ή για την απροσχημάτιστη και μεροληπτική καθυστέρηση δημοσίων υπηρεσιών στην έκδοση αδειών για την ίδρυση και λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος κ.λ.π.

Η Ελληνική Πολιτεία, πέραν της πλήρους και έμπρακτης συμμόρφωσης με τις ειδικότερες προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάννης και του διεθνούς δικαίου εν γένει, σέβεται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και πολιτιστικές ιδιαιτερότητες των τριών συνιστωσών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και επιφυλάσσει στους Έλληνες πολίτες, μέλη της μειονότητας, πλήρη ισονομία και ισοπολιτεία. Αφουγκραζόμενη τις επιθυμίες των Ελλήνων μουσουλμάνων, που κατοικούν στη Θράκη, και διαβουλευόμενη μαζί τους, σχεδιάζει και εφαρμόζει μία συνεπή και συνεκτική πολιτική για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση των αναγκών τους σε όλους τους τομείς.

Η Ελληνική Δημοκρατία, κράτος δικαίου, προστατεύει στο ακέραιο και εγγυάται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες του συνόλου των πολιτών της. Η Τουρκία κατέχει τη δεύτερη χειρότερη θέση όσον αφορά την μη εκτέλεση αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) με 643 αποφάσεις, η εκτέλεση των οποίων εκκρεμεί.