Σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴν κατὰ σάρκα γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μὲ συγκίνη-ση πολλὴ ὁ δίκαιος Συμεὼν κρατᾶ στὴν ἀγκαλιά του τὸ θεῖο βρέφος, καὶ μὲ τὴν καρδιά του πλημμυρισμένη ἀπὸ ἀγαλλίαση, μὲ στραμμένο τὸ βλέμμα πρὸς τὸν οὐρανὸ προφέρει θερμὴ εὐχή: «νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα …».

Ὁ τρισευτυχισμένος ἐκεῖνος πρεσβύτης στρέφεται κατόπιν πρὸς τὴν Παναγία, γιὰ νὰ τῆς ἀπευθύνει βαρυσήμαντους λόγους: «ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον».

Λόγοι πραγματικὰ προφητικοί, τοὺς ὁποίους ἡ Παναγία ἀκούει μὲ δέος, διότι προφητεύουν γεγονότα θλιβερὰ καὶ δυσάρεστα: «καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία», ἀναφερόμενα στὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ, μπροστὰ στὸ ὁποῖο θὰ σπαρασσόταν ἡ καρδιὰ τῆς μάνας. Τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ δικαίου Συμεὼν «ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» εἶχαν, ἔχουν καὶ θὰ ἔχουν τὴν πραγμάτωσή τους σὲ κάθε ἐποχή.

Ἀφ’ ὅτου ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, ἡ προσωπικότητά Του καὶ ἡ διδα-σκαλία Του ἔγιναν τὸ σοβαρότερο σημεῖο ἀντιλογίας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἀνάλογα δὲ πρὸς τὴ στάση ποὺ παίρνουν ἔναντι τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἄνθρωποι χωρίζονται σὲ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀρνοῦνται καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν δέχονται.

Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι «ὁ μὴ ὤν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστίν». Ἐκείνη ἡ δῆθεν οὐ-δετερότητα, ἡ ὁποία εἶναι δυνατὸν νὰ ἐφαρμόζεται σὲ προσωπικὲς καὶ διεθνεῖς σχέσεις, δὲ μπορεῖ νὰ ὑπάρχει στὶς σχέσεις μας μὲ τὸν Χριστό. Ὅποιος θέλει νὰ ἐμφανίζεται ὡς οὐδέτερος καὶ ἀδιάφορος, εἶναι στὴν πραγματικότητα ἀρνητής.

Μεγάλη δυστυχῶς μερίδα ἀνθρώπων εἴμαστε χλιαροί. Καὶ ὁ Κύριος δη-λώνει ρητὰ ὅτι μᾶς θέλει θερμοὺς καὶ ἀφοσιωμένους, μὲ ἀγωνιστικὸ φρόνημα καὶ θέληση νὰ ἐφαρμόσουμε τὸ λόγο Του στὴ ζωή μας.

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει: Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο «φῶς τοῦ κόσμου» ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν τὸ σκοτάδι. Οἱ διῶκτες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, Νέρωνες, Δέκιοι, Διοκλητιανοὶ ἔφυγαν. Τὸ πέρασμά τους ἀπὸ τὴ ζωὴ αὐτὴ γράφτηκε μὲ μαῦρα γράμματα. Ἐκεῖνος ποὺ ἐδίωξαν ὅμως μένει στοὺς αἰῶνες.

Οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι Τὸν ἀγάπησαν καὶ θυσιάστηκαν γι’ Αὐτόν, οἱ μάρτυρες, οἱ δίκαιοι, οἱ ὅσιοι εὐφραίνονται στὴν θέα τοῦ ἀκτίστου φωτὸς τοῦ προσώπου Του.

Ἀδελφοί, καὶ στὶς μέρες μας διώκεται ὁ Χριστὸς στὰ πρόσωπα τῶν ἀγνοουμένων Ἐπισκόπων καὶ τῶν Χριστιανῶν τῆς Συρίας, τῆς Αἰγύπτου. Στὸν τόπο μας χλευάζεται. Ἐμεῖς, ποιὰ θέση παίρνουμε ἀπέναντί Του; Δική μας εἶναι ἡ ἐπιλογὴ καὶ βέβαια ἀπολαμβάνουμε καὶ τὶς συνέπειές της.