Ο Σύλλογος Επιστημόνων της μειονότητας Δυτικής Θράκης είναι το μόνο όργανο που έχει αναγνωριστεί επίσημα εδώ και χρόνια. Όπως είναι γνωστό, άλλωστε, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 όλοι οι σύλλογοι της μειονότητας που είχαν τον όρο “τουρκικός” κρίθηκαν παράνομοι. Παρά την καταδίκη της χώρας, βεβαίως, από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Στον σύλλογο της μειονότητας επί χρόνια ήταν πρόεδρος ο πρώην βουλευτής του ΣΥΝ Μουσταφά Μουσταφά. Μαζί του και μια γενιά επιστημόνων που είχαν προσεγγίσει την Αριστερά

Ο Σύλλογος Επιστημόνων είναι ένα ιστορικό σωματείο το οποίο ιδρύθηκε το 1981 και τα πρώτα χρόνια της δράσης του ανέδειξε όλα τα σημαντικά προβλήματα της μειονότητας, αλλά και πρωταγωνίστησε στο θέμα της αναγνώρισης των πτυχίων των επιστημόνων της μειονότητας, ακόμη και με απεργίες πείνας, όπως αυτή των φαρμακοποιών.

Στον σύλλογο επί αρκετά χρόνια ήταν πρόεδρος ο πρώην βουλευτής του ΣΥΝ, τότε, Μουσταφά Μουσταφά. Μαζί του και μια γενιά επιστημόνων που είχαν προσεγγίσει την Αριστερά ή ήταν και μέλη κομμάτων της Αριστεράς. Είναι τα χρόνια που ο Σύλλογος διεκδικεί και αγωνίζεται χωρίς τα μέλη του Δ.Σ. να επιζητούν καριέρες.

Η εκλογή αργότερα του Μουσταφά Μουσταφά ως βουλευτή της Αριστεράς για πρώτη φορά ήταν ουσιαστικά απότοκο μιας κοινωνικής δράσης της εποχής εκείνης. Είχε να κάνει με ένα κίνημα δικαιωμάτων που τόσο ο ΣΥΝ τότε, που σημειωτέον έπαιρνε 3%, όσο και ο Σύλλογος Επιστημόνων, στήριζαν ο καθένας από τη δική του μεριά. Αλλά αυτή η εποχή τελείωσε και από τότε ο σύλλογος περνά μεγάλη κρίση. Στηρίζεται και στηρίζει τα κόμματα εξουσίας, συναινεί σε επιλογές και προωθήσεις προέδρων του σε θέσεις υποψηφίων στα ψηφοδέλτια, κυρίως του ΠΑΣΟΚ.

Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια του Μνημονίου, ο σύλλογος σιωπά και ο πρόεδρός του, μέχρι πριν από λίγο καιρό, συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του σημερινού περιφερειάρχη, ο οποίος στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ. Κάτω από αυτές τις εξελίξεις, σε δημόσια τοποθέτησή του στον σύλλογο, ο Μουσταφά Μουσταφά υπέβαλε την παραίτησή του από μέλος του. Παραίτηση που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον κόσμο των επιστημόνων της μειονότητας, αλλά και γενικότερα. Παραίτηση που σηματοδοτεί εξελίξεις, όπως αναφέρει και ο ίδιος στην επιστολή παραίτησης, η οποία είναι ένα σημαντικό κείμενο που αποτελεί τομή στην πολιτική ζωή της μειονότητας.

Η επιστολή αυτή αναπότρεπτα δημιουργεί εξελίξεις και θέτει ερωτήματα που δεν αφορούν μόνο τη μειονότητα. Επί της ουσίας αναδεικνύει ζητήματα με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθεί η μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιστολή Μουσταφά Μουσταφά

“Προς το Δ.Σ. του Συλλόγου Επιστημόνων της Μειονότητας:

Ο ΣΕΜΔ Θράκης ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, κάτω από αντίξοες συνθήκες που βίωνε η κοινωνία μας. Ο σύλλογος, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ανέπτυξε πολύπλευρη δραστηριότητα, αγωνίσθηκε για τα προβλήματα των μελών του και της κοινωνίας, πήρε μέρος σε μικρούς και μεγάλους αγώνες, ανέπτυξε σχέσεις με τους φορείς της περιοχής, έγινε χώρος συζήτησης, αναζήτησης λύσεων στα προβλήματα που ταλάνιζαν την περιοχή. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον αγώνα για την αναγνώριση των πτυχίων (περίφημο ΔΙΚΑΤΣΑ), για άδεια άσκησης επαγγέλματος στους φαρμακοποιούς, άρθρο 19 του ΚΕΙ εκπαίδευσης, καταχρηστικές απαλλοτριώσεις κ.λπ.

Τα τελευταία χρόνια, ενώ ο αριθμός των μελών αυξήθηκε, οι δυνατότητες για δράση και δουλειά είναι σαφέστερα περισσότερες και ο σύλλογος έχει οδηγηθεί σε αδράνεια και στασιμότητα. Η συμμετοχή των μελών στις γενικές συνελεύσεις είναι μηδαμινή, ενώ στις εκλογές για ανάδειξη Δ.Σ. που γίνονται μόλις και μετά βίας εξασφαλίζεται το έβδομο μέλος του Δ.Σ. Οι νέοι επιστήμονες, των οποίων ο αριθμός αυξάνεται ημέρα με την ημέρα, δεν ενδιαφέρονται για τον σύλλογο, δεν γίνονται μέλη. Μπορεί να υπάρχουν πολλές δικαιολογίες, πολλές εξηγήσεις γι’ αυτή την πραγματικότητα. Αλλά η κύρια ευθύνη βαραίνει το Δ.Σ. του συλλόγου και τους προέδρους που εκλέγονται.

Ένας σύλλογος που δεν ασχολείται με τα προβλήματα των μελών, δεν ασχολείται με τα προβλήματα της κοινωνίας, της οποίας οι επιστήμονες είναι αναπόσπαστο τμήμα, με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται σε τέλμα και σε ανυποληψία στη συνείδηση των μελών του και της κοινωνίας.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ στην Ελλάδα γίνονται πρωτόγνωρα πράγματα, υπάρχει μια οικονομική κρίση που φτάνει στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, νέοι επιστήμονες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα, βασικά δικαιώματα και ελευθερίες εξαφανίζονται και ο σύλλογος τελεί σε βαριά ραθυμία, κάνει διαχείριση της ύπαρξής του. Τα δύο τελευταία χρόνια, που η οικονομική κρίση ‘μαυρίζει’ το μέλλον και την προοπτική του ελληνικού λαού και της κοινωνίας, προστέθηκαν ενδεικτικά και άλλα προβλήματα στη μειονότητα.

Σε διεθνές συνέδριο που έγινε στην Κομοτηνή ο εκπρόσωπος του υπουργείου απαγόρευσε τη χρήση της τουρκικής από σύνεδρο. Άρχισαν να διορίζονται ιεροδιδάσκαλοι στα δημόσια γυμνάσια και τα λύκεια οι οποίοι θα διδάξουν το Ισλάμ (σε ποια γλώσσα;) στα χιλιάδες παιδιά της μειονότητας. Το υπουργείο συστήνει επιτροπή για σύνταξη ‘Κώδικα Σαρίας’ στα αραβικά και στα ελληνικά. Ένας σύλλογος που δεν τα ακούει αυτά, που δεν τα ξέρει, έχει λόγο ύπαρξης; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ευθύνη του επιστήμονα, του διανοούμενου, για τα τεκταινόμενα της εποχής του; Αν υπάρχει τέτοια ευθύνη, μήπως δεν ευδοκιμεί στην περιοχή μας;

Ενώ όλα αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα απασχολούν τους επιστήμονες και την κοινωνία όλη ενόψει των επικείμενων εκλογών του Μαΐου, ο προεδρικός θώκος του συλλόγου προσφέρθηκε για τον δημοτικό συνδυασμό του συγκυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ) στην Κομοτηνή, λόγω εσωτερικών προβλημάτων και προσωπικών εμπαθειών δεν έγινε η δουλειά και τότε προσφέρθηκε στον περιφερειακό συνδυασμό του ίδιου κόμματος. Δεν μπορώ να ανεχθώ αυτή την κατάντια. Ο σύλλογος έχει ένδοξο αγωνιστικό παρελθόν. Ήμουν πρόεδρός του επί δύο θητείες. Υπήρξα μέλος του Δ.Σ. Υπάρχει μεγάλη συμβολή του συλλόγου στο ψωμί που τρώμε όλοι οι επιστήμονες. Έζησα στο πλαίσιο των δράσεων του συλλόγου εξαιρετικές στιγμές, που είναι ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μου και είμαι υπερήφανος γι’ αυτές.

Γι’ αυτούς τους λόγους, με βαθιά οδύνη, παραιτούμαι από μέλος του συλλόγου. Η ζωή δεν επιτρέπει κενά. Καλώ όλους τους επιστήμονες σε συστράτευση γύρω από τα ιδανικά, τον αγώνα της συλλογικής δουλειάς και της κοινωνικής ευθύνης του επιστήμονα.

“Μουσταφά Μουσταφά”