Οι εκμουσουλμανισθέντες χριστιανοί της Θράκης ήσαν πάντοτε μετριοπαθή στοιχεία, που δεν είχαν ασπασθεί τον ακραίο ισλαμισμό. Μάλιστα δε, όταν με την λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου ετέθη θέμα αν η περιοχή θα εξακολουθούσε να βρίσκεται υπό βουλγαρική κατοχή (όπως κατά τα έτη 1913-1918) ή θα την επανακτούσε η Ελλάδα, οι πέντε μουσουλμάνοι εκλέκτορες ψήφισαν υπέρ της παραμονής τους υπό ελληνική διοίκηση.

Όταν δε επικράτησε το κεμαλικό καθεστώς στην Τουρκία, με το κοσμικό κράτος που ίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ, οι Αλεβίτες της Θράκης αποδέχθηκαν τον κεμαλισμό, μια και δεν υπήρχε ικανός αριθμός από σουνίτες ή σιίτες ανάμεσα στους μουσουλμάνους της Θράκης, γι’ αυτό και η επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή ήταν ασθενής.

Τα πράγματα όμως άλλαξαν τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την εκστρατεία στην Κύπρο όταν επικράτησε το σύνθημα «μετά την Κύπρο, το Αιγαίο και η Θράκη». Στην προσπάθεια της Τουρκίας να επηρεάσει τα πράγματα, βρήκε σύμμαχο την ελληνική πολιτεία η οποία με τις πράξεις ή τις παραλείψεις της, παραχωρεί στην Τουρκία ό,τι αυτή διεκδικεί.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία -με δεδομένο πως δεν γίνεται επί δεκαετίες, να μη βρίσκονται στις κατάλληλες θέσεις, κάποια στιγμή, πρόσωπα με εθνική ευαισθησία- ότι ή κάποιες συμφωνίες έγιναν ,τις οποίες θα πληροφορηθεί η επόμενη γενιά, μόλις οριστικοποιηθούν οι συμφωνηθείσες καταστάσεις, ή υπάρχουν δεσμεύσεις προς τους ισχυρούς να αποδεχόμαστε τις αποφάσεις τους χωρίς αντίρρηση. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς, την αδιαφορία -ακόμη και την υποβοήθηση- στις ενέργειες τουρκοποίησης της Θράκης.

Αφορμή για τα παραπάνω αποτέλεσε ένα δημοσίευμα μιας θρακιώτικης ομάδας, που με τον τίτλο «Προξενείο-Στοπ» προσπαθεί να εγείρει κοιμισμένες συνειδήσεις, ώστε να τεθεί φραγμός στη βλάβη των ελληνικών συμφερόντων. Το δημοσίευμα αναφέρεται στο «Καπέλωμα των Αλεβιτών της Θράκης από την Άγκυρα». Όπου συμβαίνει το εξής παράδοξο (για όσους δεν παρακολουθούν τα πράγματα).

Ενώ η πολιτική της Τουρκίας είναι η επικράτηση των σουνιτών, στην Θράκη ξεκίνησε πολιτική συμφιλίωσης με τους Αλεβίτες. Εντός του τουρκικού εδάφους υπάρχει πολιτική καταπίεσης και δίωξης των Αλεβιτών, το ίδιο πράττει και στην Συρία εξοπλίζοντας και βοηθώντας με κάθε τρόπο τους ακραίους τζιχαντιστές σουνίτες, στην Θράκη όμως ακολουθεί πολιτική καπελώματος.

Προφανώς, πρόκειται για το πρώτο βήμα. Η Άγκυρα παρατηρεί πως δεν έχει το Προξενείο της Κομοτηνής τα αποτελέσματα που επιδιώκει κατά τις εκλογές -αυτοδιοικητικές ή εθνικές- και παρά τους εκφοβισμούς, εκβιασμούς ή «καλοπιάσματα» οι Αλεβίτες δεν ακολουθούν την προξενική γραμμή, γι’ αυτό και ήρθε η ώρα του «καπελώματός» τους.

Στην καθιερωμένη γιορτή που πραγματοποιήθηκε στη Ρούσα του Έβρου, στον Αλεβίτικο Τεκέ του Σαγίντ Αλή Σουλτάν, εμφανίστηκαν πολλοί τουρκόφρονες, με επικεφαλής φυσικά τον πρόξενο κ. Ιλχάν Σενέρ, τον ψευδομουφτή Κομοτηνής Ιμπραήμ Σερήφ, και τον πρόεδρο του τουρκοκόμματος DEB κ. Μουσταφά Αλή Τσαβούς.

Είναι χαρακτηριστικά όσα είπαν, όπως τα κατέγραψε το περιοδικό «Ρόντοπ Ρουζγκαρί» υπό τον γλαφυρό τίτλο «Oι ψυχές συναντήθηκαν στον τεκέ του Σαγίντ Αλή Σουλτάν».

Ο κ. Ιλχάν Σενέρ (πρόξενος της Τουρκίας), είπε: «Θέλω να δώσω εδώ μήνυμα ενότητας και ομοψυχίας (σημ.: δεν εννοεί μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, αλλά σουνιτών και αλεβιτών). Είναι η πέμπτη φορά που έρχομαι στον τεκέ. Προσπαθώ να μετέχω σε όλες τις εκδηλώσεις των Αλεβιτών Μπεκτασήδων.
Και από τώρα και μετά αν ο Αλλάχ μου δίνει δύναμη δεν θα τις χάσω.

» Πολύτιμοι ομογενείς, πολύτιμες ψυχές, είναι ανάγκη να μην πέφτουμε σε παγίδες… Ιδιαίτερα οι ομογενείς μας στα Βαλκάνια. Μην κάνετε διακρίσεις σε αλεβίτες-σουνίτες. Ούτως η άλλως είμαστε σε κομμάτια. Να μην προκύψει και δογματικός καβγάς μεταξύ μας. Αυτή είναι η οδός. Ένας είναι ο Αλλάχ μας, μια η θρησκεία μας, ένας ο προφήτης μας, ένας ο χαλίφης μας, και κοινοί οι ιμάμηδες μας».

Και ο Ιμπραήμ Σερήφ (ψευδομουφτής Κομοτηνής): «Στον χριστιανικό τύπο είχαμε διαβάσει πως οι άνθρωποι εδώ της περιοχής πριν από πολλά χρόνια ήταν χριστιανοί και ότι μάλιστα όταν έκαναν ψωμί χάραζαν πάνω του σταυρό. Με είχε πειράξει πολύ.

» (…) Στο έθνος μας όμως δεν υπάρχει καμία θέση για καβγάδες. Δεν είναι καιρός να ξύνουμε τις πληγές του παρελθόντος. Τώρα είναι καιρός για ενότητα. Στο παρελθόν τα σωθικά μας κάηκαν, συνέβησαν πολύ άσχημα πράματα, μακάρι να μην είχαν γίνει… Εμείς δεν πρέπει να συνεχίζουμε τα λάθη του παρελθόντος»….

Στο αυτό κλίμα και οι ομιλίες των άλλων. Το συμπέρασμα βγαίνει μόνο του. Στο ΥΠΕΞ όμως το αγνοούν.

Ο Μακεδών
voria.gr