Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Ο κ. Ιλχάν Αχμέτ (ΚΙΝΑΛ) σε σχέση με δημοσιεύματα σήμερα στον αθηναϊκό τύπο (και ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΙΚΟ ΤΥΠΟ)έκανε την εξής δήλωση :

Η πολιτική μου διαδρομή για 20 χρόνια στον πολιτικό βίο της Θράκης, έχει αποδείξει ότι δεν έχω καμία σχέση με ακραίους και ακρότητες. Συμμετείχα σε μια καθόλα ειρηνική συγκέντρωση που είχε στόχο να προβάλει την ιστορική σημασία του συλλόγου της ΤΕΞ και του ρόλου της στην εμπέδωση της ειρηνικής συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων στην Θράκη για έναν αιώνα.
Το νομικό ζήτημα των συλλογών της Μειονότητας στην Θράκη βρίσκεται σε δικαστική εκκρεμότητα από το 1983 και υπάρχουν αποφάσεις του ΕΔΔΑ που δικαιώνουν το αίτημα για την επαναλειτουργία τους, εφόσον δεν προσβάλουν την δημόσια τάξη .
Ασφαλώς και είναι σεβαστές οι αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης στον ανώτατο βαθμό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι επιδεχόμενες κριτικής όταν αφορούν μείζονα κοινωνικά ζητήματα.
Η Συνθήκη της Λωζάνης, παράγει τα αποτέλεσμα της και δεν αμφισβητείται.
Χάρη σε αυτήν έχουμε διαμορφώσει το πλαίσιο μιας αρμονικής συνύπαρξης στην Θράκη, όχι όμως πάντοτε ανέφελης και χωρίς προβλήματα. Η Μειονότητα, δυστυχώς, αποτέλεσε πολλές φορές το εξιλαστήριο θύμα στις πολυκύμαντες ελληνοτουρκικές σχέσεις στο διάβα του αιώνα που διατρέξαμε.
Πέρα από τον θρησκευτικό χαρακτήρα της Μειονότητας όπως αυτός σαφώς προσδιορίζεται στην συνθήκη της Λωζάνης, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού κάθε ανθρώπου είναι απαράγραπτο και απορρέει και από την σύμβαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, που έχει υπογράψει και η χώρα μας, η Ελλάδα.
Συνεπώς, πέρα και έξω από φανατισμούς και μισαλλόδοξες διακηρύξεις, η Θράκη μπορεί και πρέπει να είναι το πεδίο όπου τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα θα δικαιώνουν πάντοτε το πνεύμα και την λειτουργία μιας φιλελεύθερης και ουμανιστικής Δημοκρατίας.

Η παραπάνω απάντηση είναι κατά κύριο λόγο πολιτική και προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ισοζύγιο αντιδράσεων εντός κι εκτός Θράκης χωρίς όμως να αναφέρεται στην ουσία της υπόθεσης αναφορικά με την ΤΕΞ και την συμμετοχή του ιδίου στην συγκέντρωση στην Ξάνθη.

Κατ’αρχήν ο κ . Ιλχάν Αχμέτ όπως και όλοι οι Συνάδελφοί του καλόν είναι να θυμούνται ότι “οι Βουλευτές εκπροσωπούν το έθνος και όχι τους εκλογείς τους! Οι Βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση. Δεν εκπροσωπούν ειδικά όσους τους ψήφισαν ή μόνον τους πολίτες της εκλογικής τους περιφέρειας και δεν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις γνώμες εκείνων. Αν το έκαναν, τότε η Βουλή δεν θα ήταν θεσμός αντιπροσώπευσης του λαού γενικά, αλλά ειδικών ή κατά τόπους συμφερόντων”

Ο κ. Ιλχάν Αχμέτ είναι έμπειρος πολιτικός αλλά και έγκριτος δικηγόρος οπότε θα αναμέναμε τη νομική του άποψη στη ναπόφαση του Αρείου Πάγου καθώς και την άποψή του στην εκπεφρασμένη θέση ότι : ” Η Ελλάδα δεν αρνείται τον «ατομικό αυτοπροσδιορισμό» κάθε μειονοτικού στη Θράκη. Ωστόσο, η έννοια του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού, καθώς «δημιουργεί» εθνική μειονότητα, αποτελεί βόμβα στα θεμέλια ασφάλειας της χώρας μας. “

Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει μία ενδομειονοτική διαμάχη για  τις ψήφους των μουσουλμάνων της Θράκης με το ΚΙΝ.ΑΛ. και τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. να ερίζουν για το ποιός εκ των δύο εγγυάται την εκ του ασφαλούς τουρκοποίηση της μειονότητας (εν αντιθέσει με τα προβλεπόμενα από την Συνθήκη της Λωζάννης) και τη ΝΔ απλώς να παρακολουθεί ελπίζοντας ν’αρπάξει κάποια διαφυγόντα “κουκιά” από την μοιρασιά….

Στο μεσοδιάστημα όλοι τους ανέχονται την “φωλεοποίηση του τουρκικού εθνοθρησκευτικού μοντέλου” μέσα από τις παράλληλες δομές που δημιουργεί το τουρκικό προξενείο με την ανοχή του Ελληνικού Κράτους στην Θράκη.

Η πρόσφατη “ιδιωτική επίσκεψη” της κ. Φώφης Γεννηματά (τους λόγους της οποίας σεβόμαστε απλύτως) είχε κι αυτή τη διάσταση ως προς το πολιτικό μήνυμα που εξέπεμψε.

Οι υπόγειοι και ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας που διατηρούνται στην τοπική, υπερτοπική και διεθνή πολιτική σκηνή έχουν τους δικούς τους  κανόνες αλλά έχουμε την αίσθηση ότι μερικές φορές οι συμμετέχοντες σε αυτό το παιχνίδι δεν γνωρίζουν όλους τους κανόνες καθώς δεν διαθέτουν πλήρη εικόνα του πλαισίου.

Τέλος, υπάρχει και μία άλλη διάσταση που αφορά στην αποστολή του Αρείου Πάγου εστιασμένης στο δημόσιο συμφέρον (ius constitutionis) και πάντα προς διασφάλιση της ομοιόμορφης εφαρμογής και ερμηνείας του δικαίου  και της ενότητας της νομολογίας.

Η ελλιπής νομική παιδεία του γράφοντος έχει μείνει στο ότι “η   Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), μπορεί να επιβάλει την εκτέλεση των αποφάσεων του ΕΔΔΑ στην Ελλάδα, αλλά  η σύμβαση αυτή δεν είναι ανώτερη από το ελληνικό Σύνταγμα και οι Έλληνες δικαστές έχουν ορκιστεί πίστη στο ελληνικό Σύνταγμα.”

Επίση, η ελλιπής νομική γνώση του γράφοντος έχει μείνει στα φοιτητικά έδρανα όπου διαβάζαμε πώς “με την ενδεχόμενη αναγνώριση του συνεταιρίζεσθαι η Συνθήκη της Λωζάννης παραβιάζεται διότι η επωνυμία και ο σκοπός των τουρκικών σωματείων θέτει ζήτημα αναπροσδιορισμού της μειονότητας από θρησκευτική σε εθνική. Ένας τέτοιος αναπροσδιορισμός θα ήταν θεμιτός είτε στη περίπτωση που η μειονότητα της Δ. Θράκης χαρακτηριζόταν συμβατικά (και ή μόνο) ως τουρκική είτε εάν η Σύμβαση προέβλεπε δικαίωμα αναπροσδιορισμού. Εν προκειμένω δεν ισχύει ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη εκδοχή.”

Εδώ ακριβώς , πρέπει να μεταφερθεί και μία ολόκληρη συζήτηση που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στους νομικούς κύκλους και θα είχε ενδιαφέρον να συνέβαινε αυτό στην Θράκη με αφορμή την υπόθεση της ΤΕΞ

Τέλος, αυτό που περιμένουμε από τον κ. Ιλχάν Αχμέτ και τους Συναδέλφους του είναι ο αγώνας τους για την βελτίωση των συνθηκών στις οποίες λειτουργεί η Ελληνική Δικαιοσύνη, η απόκτηση ενός ισχυρού Συνταγματικού Δικαστηρίου (χρήσιμο και για άλλα θέματα όπως στην τρέχουσα φάσητης πανδημίας) που θα ενισχύει την Δικαιοσύνη έναντι των Διεθνών Δικαστηρίων και βεβαίως η δημιουργία μηχανισμών που θα προστατεύουν την Εθνική Κυριαρχία.