Έχοντας ασχοληθεί με τις καταγγελίες ζωοφιλικών σωματείων στην Μυτιλήνη για τα τεκταινόμενα στην Ιερά Πανήγυρη των Μυροφόρων στον Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών στον Μανταμάδο, κι έχοντας φιλοξενήσει και την απάντηση του κ. Ιωσήφ Μποτετζάγια,  οφείλουμε να δημοσιεύσουμε και την επιστολή που μας εστάλη από τον Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών, προς ενημέρωση παντός ενδιαφερομένου!

Απάντηση στα τεκταινόμενα της Ιεράς Πανηγύρεως των Μυροφόρων

Πολλοί εμπαιγμοί και κολαφισμοί, έχουν εκτοξευτεί σε βάρος μου από την πλευρά της φιλοζωικής οργάνωσης «ΚΙΒΩΤΟΣ» και όχι μόνον. Δεν τους κρατώ κακία. Αν και οι προβαλλόμενες αιτιάσεις, καταρρίφθηκαν μία προς μία ως αβάσιμες, εν τούτοις η οργάνωση συνεχίζει να βάλει εναντίον μου, ακόμη και με μηνύσεις. Βεβαίως ο πραγματικός στόχος δεν είμαι εγώ. Είναι πλέον εμφανές, ότι σκοπός της πεισματώδους προσπάθειας των κυρίων της «ΚΙΒΩΤΟΥ» δεν είναι το τάχα ενδιαφέρον της για την καλή μεταχείριση του προσφερόμενου ζώου στο πανηγύρι της Κυριακής των Μυροφόρων στον «Ταξιάρχη» Μανταμάδου, αλλά η κατάργηση ενός Παλλεσβιακού εθίμου. Ενός εθίμου που ούτε εγώ προσωπικά ούτε οι Μανταμαδιώτες και γενικότερα οι γνήσιοι Λέσβιοι είμαστε διατεθειμένοι να συναινέσουμε στην κατάργησή του. Τα ήθη και έθιμά μας τα κρατάμε πάση θυσία, δε τα διαγράφουμε με μια μονοκονδυλιά. Είναι η ιστορία μας, οι ρίζες μας, η τιμή προς τους προγόνους μας, που μας τα παρέδωσαν ατόφια και έχουμε υποχρέωση να κάνουμε και μείς το ίδιο στα παιδιά μας. Θα αμυνθούμε στην παγκοσμιοποίηση, είναι ξενόφερτη παγίδα προς την Ελλάδα.

Θα πρέπει να συμφωνήσουμε: Περιλαμβάνεται ή όχι στη διατροφή του ανθρώπου και το κρέας; Αν ναι, τότε μόνον ένας τρόπος υπάρχει. Η σφαγή. Ποια σφαγή όμως; Ασφαλώς αυτή που διενεργείται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου. Πραγματικά ο νόμος, ευθυγραμμισμένος στον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1099/2009 του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτάσσει τη θανάτωση των προς βρώση ζώων μόνο στα νομίμως λειτουργούντα σφαγεία, όπου θα λαμβάνονται μέτρα αποφυγής βασανισμού και πόνου του ζώου και θα υπάρχει κτηνιατρική εποπτεία. Δεν έχουμε λόγους να μη συμφωνήσουμε! Ποια όμως η διαφορά εν προκειμένω;

Η μ ό ν η διαφορά από τα ισχύοντα είναι ότι δεν διενεργείται στα σφαγεία. Αυτήν την αιτίαση προέβαλαν, αγνοώντας οι κύριοι της «ΚΙΒΩΤΟΥ» την εξαίρεση, όπως θα εκθέσουμε πιο κάτω. Διότι κατά τα άλλα η σφαγή διενεργείται με όλες τις προβλεπόμενες υγειονομικές διαδικασίες από το ειδικευμένο προσωπικό των σφαγείων, μετά από αναισθητοποίηση του ζώου με την παρουσία κτηνιάτρου.

Ας μη μονοπωλούν οι κύριοι της «ΚΙΒΩΤΟΥ» την υπέρ των ζώων ευαισθησία τους. Την ίδια ή και περισσότερο από αυτούς διαθέτουμε και εμείς. ‘Ισως να μην την διακρίνουν, γιατί η ευαισθησία μας για τους ανθρώπους είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ εκείνη των ζώων. Που είναι η δική σας ευαισθησία προς του αγρότες και κτηνοτρόφους μας που ασχολούνται με τα ζώα και μάλιστα τα ωφέλημα ζώα, όταν τα αδέσποτα σκυλιά δημιουργούν αγέλη και κατασπαράσσουν τα αρνάκια τους; Ανεγκέφαλοι και ανεύθυνοι αφήνουν αδέσποτα τα σκυλιά τους, τι κάνετε να τα εμποδίσετε! Λέτε ότι υπεύθυνος για την περισυλλογή είναι ο Δήμος. Γιατί τότε, λοιπόν, δεν του κάνετε μήνυση, όπως κάνατε εμάς! Λέτε ότι δεν έχετε χρήματα για μηνύσεις, για μάς είχατε χρήματα να υποβάλλετε μήνυση για ένα βόδι, που δεν πόνεσε, δε βασανίστηκε· για τα αμέτρητα πρόβατα και αρνάκια που πράγματι πονούν κατασπαραζόμενα, δεν έχετε ευαισθησία; Μήπως τα πρόβατα και τα «αθώα αρνάκια», που τα αγαπούσε και ο Χριστός είναι κατωτέρας βαθμίδος ζώα και δεν δικαιούνται προστασίας!

Όχι, κύριοι. Δεν είμαστε υπέρ του βασανισμού των ζώων. Που διαπιστώσατε βασανισμό του ζώου, όπως διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, διαδίδατε; Τον βασανισμό των ζώων αλλού να τον εντοπίσετε. Δεν βρισκόμαστε στην Ισπανία στην έδρα των ταυρομαχιών!

Είναι όμως παράνομη, στην περίπτωσή μας, αυτή η παρέκκλιση; Όχι, βέβαια! Η παρ. 15 της εισηγητικής έκθεσης του Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης διευκρινίζει με σαφήνεια ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, κατά την σφαγή των ζώων, «πρέπει να τηρούνται […] και τα έθιμα των κρατών μελών που αφορούν ιδίως τους λατρευτικούς τύπους, τις πολιτιστικές παραδόσεις και την κατά τόπους πολιτιστική κληρονομιά». Με βάση αυτές τις σκέψεις ο Κανονισμός ορίζει (άρθρο 1 παρ. 3 εδ. γ΄) ότι ο Κανονισμός δεν ισχύει μεταξύ άλλων και «κατά τη διάρκεια πολιτιστικών εκδηλώσεων». Δεν παρανομούμε συνεπώς!

Το έθιμο καθιερώθηκε πριν από αιώνες με πρωτοβουλία, όχι της εκκλησιαστικής διοίκησης του προσκυνήματος, αλλά ανέκαθεν Μανταμαδιωτών ή και άλλων «φίλων» του «Ταξιάρχη» που αύξανε συνεχώς η παρουσία των προσκυνητών στην πανήγυρη των Μυροφόρων. Έτσι, τη δαπάνη αναλάμβανε και αναλαμβάνει, εκπληρώνοντας αντίστοιχο τάμα, κάθε χρονιά και άλλος χορηγός. Το Συμβούλιο του ναού απλώς σημείωνε και σημειώνει τη σειρά δήλωσης των προσφερομένων ως δωρητών, παρέχοντας τα φυλασσόμενα σκεύη (καζάνια και ό,τι άλλο). Σημειώνουμε ότι το πανηγύρι των Μυροφόρων στον Ταξιάρχη ως Παλλεσβιακό συγκέντρωνε και συγκεντρώνει πλήθος προσκυνητών. Είναι δε τόσο βαθιά ριζωμένο ώστε έρχονται πολλοί ακόμα και από το εξωτερικό. Καθιερώθηκε συνεπώς και ως ανάγκη εξασφάλισης της διατροφής των προσκυνητών, που έρχονται με τα πόδια και ξημερώνονται στον περίβολο του Ναού. Τα περασμένα χρόνια, αυτές τις ημέρες ερχόταν, από κάθε γωνιά του Νησιού μας οι χριστιανοί με κάθε μέσον της εποχής (γαϊδουράκια, άλογα και κάρα) έρχονταν και διέμεναν όλες τις ημέρες της μεγάλης Γιορτής.

Και βέβαια ο χώρος σφαγής του μόσχου, και ακολούθως της παρασκευής του παραδοσιακού φαγητού που δωρεάν διατίθεται την επόμενη μέρα, αφού ευλογηθεί από τους Αρχιερείς στην λιτάνευση της Αγίας εικόνας, μοιράζεται στους προσκυνητές, δεν μπορούσε να γίνεται μακριά από τον Ναό. Γι αυτό και επιλέχτηκε εκεί στον γεροπλάτανο, πίσω από τον Ναό ως προσφορότερος, και έτσι παραδοσιακά επικράτησε.

Ας διευκρινίσουμε και κάτι ακόμα, αποκρούοντας ταυτοχρόνως και μια ακόμη αιτίαση των κυρίων της «ΚΙΒΩΤΟΥ». Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ταξιάρχη δεν διαφημίζει τη σφαγή του μόσχου. Πουθενά δεν γράφεται π.χ. ότι «την παραμονή ώρα τάδε θα πραγματοποιηθεί η σφαγή του μόσχου, ελάτε να την παρακολουθήσετε». Απλώς συμβαίνει κάποια στιγμή να γίνεται. Ούτε πιστεύουμε πως κάποιος γονιός παίρνει τα μικρά παιδιά του και τα οδηγεί να παρακολουθήσουν τη σφαγή. Την παρακολουθούν όσοι θέλουν, μόνον. Ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί ένα ευτελές επιχείρημα των κυρίων της «ΚΙΒΩΤΟΥ» που στην απέλπιδα προσπάθειά τους μετατοπίζουν πλέον το «ενδιαφέρον» τους εκτός του πεδίου του σκοπού της οργάνωσής τους. Όχι πια για τα «καημένα» τα ζώα αλλά, για τα παιδιά…!!! . Ακόμη, δεν γίνεται περιφορά του ταύρου, όπως ψευδώς πληροφορείτε τα Μ.Μ.Ε και τον κόσμο με τις δημοσιεύσεις τους οι κύριοι της «ΚΙΒΩΤΟΥ». Και φυσικά δεν είναι «θυσία» δεν γίνεται καμιά τελετουργική ακολουθία, δεν διαβάζεται από τους δυο Ιερείς που υπηρετούν στον Ιερό Ναό. Όμως οι κύριοι της «ΚΙΒΩΤΟΥ», μίζεροι παραδόσεων, περιορίζονται στην σφαγή του ζώου. παραβλέποντας το ωραίο νυχτερινό θέαμα των δεκάδων καζανιών πάνω σε αναμμένες φωτιές και το εξαιρετικά ευχάριστο εορταστικό κλίμα, όπου ο χορηγός, ως φιλότιμος οικοδεσπότης, υποδέχεται όλους όσους προσέρχονται στην προετοιμασία των φαγητών, με κεράσματα.

Οι Μανταμαδιώτες, δεν καλλιεργούμε διαθέσεις αντιπάθειας απέναντι κανενός! Απλώς εφαρμόζουμε το «στήκετε και κραττείτε τας παραδόσεις»! Ρητό του Πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Παύλου».