..Αλλά δεν σε ξεχνώ..

Σε θυμάμαι όταν προσπαθούσες να  προστατεύσεις τον Αδελφό μουαπό το ξίφος του Ηρώδη, από τους Πραιτωριανούς που ήθελαν να τον Σταυρώσουν, από το τυφλό μίσος του πλήθους….

Θυμάμαι τα χέρια σου σαν ασπίδα που προσπαθούσαν να απωθήσουν τις βόμβες και τις σφαίρες σε κάθε γωνιά της Γης.

Σε βλέπω να αγωνίζεσαι κάθε μέρα για να με προστατευσείς, να με ταίσεις, να με ντύσεις, να μου μάθεις γράμματα..

Σε βλέπω να μου μαθαίνεις την Αλήθεια , το Σεβασμό και την Αγάπη..

Σε βλέπω να αγωνιάς για το μέλλον μου και για το πώς θα επιβιώσω.. Σε βλέπω να αγκαλιάζεις και τα παιδιά εκείνα που δεν έχουν γονείς.

Μεγαλώνουμε μαζί..

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ