Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Τέσσερα χρόνια κάτοικοι, γονείς, δάσκαλοι και μαθητές (τα χρόνια για τα οποία έχω ιδία αντίληψη) προσπαθούσαμε να βρούμε λύσεις για την αντιμετώπιση των αναγκών του σχολείου αλλά συναντούσαμε πάντοτε την αδιαφορία, την περιφρόνηση και την χλεύη σε κάποιες περιπτώσεις. Αιτήματα, υπομνήματα, δημοσιεύσεις, αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναφορές από τα μέλη του τοπικού συμβουλίου αμέτρητες… Χωρίς αποτέλεσμα…

Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια της πανδημίας με την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια να κυριεύουν την καθημερινότητά μας και το πρώτο ζήτημα που μας απασχολούσε στον πρωϊνό καφέ ή τον μεσημεριανό σχολιασμό αφορούσε στην καθημερινότητα των παιδιών μας. Γονείς κυριευμένοι από αγχώδεις διαταραχές προσπαθούσαν στα νέα δεδομένα και ν’αντιμετωπίσουν τα ατομικά και συλλογικά τραύματα της περιόδου που διανύουμε.

Απευθυνθήκαμε όπου μπορούσαμε και ξέραμε, προκαλέσαμε συζητήσεις σε δημοτικά συμβούλια, παρακαλέσαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, προειδοποιήσαμε. Χωρίς αποτέλεσμα. Αλλού ΕΜΕΙΣ , αλλού ΑΥΤΟΙ.

100 χρόνια Ελεύθερης Κομοτηνής, 200 χρόνια Ελεύθερης Ελλάδας και γκρεμισμένο σχολείο στο Κόσμιο. Έπρεπε κάτι να γίνει! Η Ανδριάννα, η Λίτσα, η Βάσω, η Μαρία, η Αθανασία, ο Νάσος, ο Βασίλης, ο Νίκος, η Λένα , η Λαμπρινή, ο Χουσεΐν, ο Μεχμέτ, η Χατιτζέ και τόσοι άλλοι γονείς έλεγαν, πρότειναν, έπρατταν.

Τα πληκτρολόγια πήραν φωτιά: Δημοσιεύματα, κείμενα και μηνύματα απεστάλησαν στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Έλληνα Πρωθυπουργό, το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Εσωτερικών, σε αρχηγούς κομμάτων, σε βουλευτές σε ιδιωτικές εταιρείες, σε κοινωφελή ιδρύματα , σε ιδιώτες.

Ήταν κάπου στο Νοέμβρη όταν στο μήνυμα ενός γονιού προς την ΠτΔ κ. Αικ. Σακελλαροπούλου διατυπωνόταν η αγωνία για την ταλαιπωρία που υφίστανται 107+ μαθητές και 23+ διδάσκοντες που αγωνίζονται για να μάθουν στα παιδιά (τους) πως θα γίνουν Άνθρωποι και σύγχρονοι Έλληνες σε ένα διαπολιτισμικό περιβάλλον μέσα στην υγρασία και στους ετοιμόρροπους σοβάδες .

Σ’ένα άλλο μήνυμα προς την Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργού γονείς από το Κόσμιο “δεν ζητούσαν τίποτα περισσότερο από ένα βάψιμο και στοιχειώδεις εργασίες συντήρησης , απαραίτητες για την ασφάλειά των παιδιών τους” επισημαίνοντας ότι έχουν εξαντλήσει κάθε επαφή με τους τοπικούς παράγοντες που αδιαφορούν για ένα ιστορικό προάστιο της Κομοτηνής , τονίζοντας ότι “Σχολεία σαν αυτό του Κοσμιου, αποτελούν το κύτταρο για την ανάπτυξη μιας ακριτικής περιοχής.”

Η συνέχεια είναι γνωστή στην τοπική κοινωνία όπως και η ευτυχής , σχεδόν παραμυθένια, κατάληξη της αυθόρμητης κίνησης των Ενεργών Πολιτών!

Ευχαριστήρια επιστολή των γονέων του Κοσμίου προς την ΓΓ Πρωθυπουργού

Μία αντισυμβατική Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η πρώτη μη πολιτικός σε πολιτική θέση, κινήθηκε -όπως απεδείχθη- αντισυμβατικά κι εντός των ορίων του ρόλου της προς την πλέον ενδεδειγμένη κι ευέλικτη λύση  ενημερώνοντας την Γενική Γραμματεια του Πρωθυπουργού επισημαίνοντας το κατεπείγον της υπόθεσης!

Με την σειρά της η Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργού , στα πλαίσια της κυβερνητικής δομής για έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό (foresight) της Χώρας και μέσα από διάφορα καινότομα προγράμματα με κεντρική στόχευση τη δημιουργία ενός “οικοσυστήματος πρόβλεψης” στην ελληνική κοινωνία, το οποίο θα λειτουργεί παράλληλα και διαχρονικά, πέρα από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, ενέταξε και το Δημοτικό Σχολείο του Κοσμίου σε μία πλειάδα μικρών και μεγάλων δράσεων για το “μεθαύριο” της Χώρας.

Στη συνέχεια με την φροντίδα του γ.γ. του Πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, εξασφαλίστηκαν οι απαιτούμενοι πόροι μέσω της ενθάρρυνσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ακολούθησε η άμεση υλοποίηση της δράσης.Για την πορεία των εργασιών ενημερωνόταν επισταμένα το Μαξίμου και η Προεδρία της Δημοκρατίας και οι εργασίες ολοκληρώθηκαν σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα.

Νέο ξεκίνημα για το ιστορικό σχολείο του Κοσμίου με την στήριξη της  ΠτΔ και της ΓΓ Πρωθυπουργού

Ο Ανδρέας, ο Γιώργος, ο Ταξιάρχης, ο Γιαννάκης, ο Δημήτρης, ο Μάριος, η Αιμιλία,η Χριστίνα, ο Γρηγόρης, ο Στεργιος, ο Εφέ, ο Εμρέ, η Τζερέμ, ο Σεμπαχετίν, ο Αράζ,ο Σαμέτ, η Ιλάϊντα, η Λεϊλά, ο Γκιουνούζ, η Γωγώ, η Μάγδα, η Μένια, η Ελένη, η Κωνσταντίνα και όλα τα παιδιά μαζί με τους άξιους εκπαιδευτικούς θα κρατήσουν τον Χορό για τα επόμενα χρόνια Ελευθερίας και Ανάπτυξης και θα τραγουδούν περήφανα ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ!