Ακολουθεί το μεταφρασμένο κείμενο των δηλώσεων που παρεχώρησε στον μειονοτικό τύπο της Κομοτηνής ο κ. Κοράη Χασάν , Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κομοτηνής στο συνδυασμός της κας Σιμπέλ Μουσταφάογλου και Πρόεδρος της  (αυτοαποκαλούμενης) “Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής (GTGB)”.

Το KomotiniPress γνωστοποιεί στους αναγνώστες του ότι δεν παρεμβαίνει στα κείμενα που μεταφράζονται από τον μειονοτικό τύπο, τόσο από σεβασμό στην αρχή της ελευθερίας του λόγου όσο και από την πρόθεση να μεταφέρει στην κοινή γνώμη τις απόψεις και τις θέσεις των συμπολιτών μας.

Τελικός κριτής είναι πάντα ο αναγνωστης!

26 χρόνια πέρασαν από την Ημέρα Εθνικής Αντίστασης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της 29/1/1988, που ήταν σημείο καμπής στο αγώνα για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης. Ενώ είναι και η 24η επέτειος από την 29/1/1990 όταν η τουρκική μειονότητα δέχτηκε επιθέσεις και υπέστη βία.

Μιλήσαμε για τις 29 Ιανουαρίου αλλά και για την σημερινή κατάσταση με τον Κοράι Χασάν που είναι επικεφαλής στο χώρο όπου συνέβησαν τα γεγονότα, ως πρόεδρος της Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής (GTGB) αλλά και με τον Αρίφ Χουσείνογλου που ήταν πρόεδρος εκεί 26 χρόνια πριν, όταν συνέβησαν τα γεγονότα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ GTGB ΚΟΡΑΙ ΧΑΣΑΝ

Ο Κοράι Χασάν-πρόεδρος της Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής (GTGB) ανέφερε πως η 29 Ιανουαρίου υπήρξε γεγονός ζωτικής σημασίας για την μειονότητα : Την μέρα εκείνη ο άνθρωπος της μειονότητας επέλεξε να αγωνιστεί για μια ανθρώπινη ζωή. Πολλά αυτά για τα οποία αγωνίστηκε διατηρούν την επικαιρότητα τους και σήμερα.

Η GTGB ΕΙΝΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΟΠΟΥ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ

Ο Κοράι Χασάν δηλώνει πως η προεδρία της GTGB αποτελεί μεγάλη τιμή για τον ίδιο και λέει : ¨Ο σύλλογος μας έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στις 29 Ιανουαρίου. Όλα τα γεγονότα συνέβησαν γύρω από αυτόν τον χώρο. Πολλά περιστατικά συνέβησαν στον περίγυρο της Ένωσης Νεολαίας. Ο σύλλογος αυτός και σήμερα είναι ο χώρος όπου χτυπά η καρδιά των Τούρκων της Δυτικής Θράκης.

Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που είμαι πρόεδρος σε έναν τέτοιο σύλλογο. Γνωρίζω επίσης πως αποτελεί ένα μεγάλο φορτίο ευθύνης που φέρω στην πλάτη μου. Ξέρετε ότι η 29/1/1988 συνέβη μετά από την απόφαση του Αρείου Πάγου για κλείσιμο συλλόγων –μεταξύ των οποίων και ο δικός μας- που έφεραν τον όρο ¨τουρκικός¨ στην ονομασία τους. Αλλά φυσικά το γεγονός δεν περιορίστηκε εκεί. Ουσιαστικά η 29η Ιανουαρίου ήταν μια εξέγερση των μειονοτικών κατά των αδικιών¨.

ΤΟ ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΣΑΚΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

Ο Κοράι Χασάν λέει πως κατά την περίοδο της χούντας η μειονότητα υπέστη μεγάλες αδικίες, και ότι αν και η δημοκρατία στην Ελλάδα ήρθε το 1974, η δημοκρατία αυτή δεν μπόρεσε να φτάσει στην τουρκική μειονότητα Δυτικής Θράκης.

Ο Χασάν λέει : ¨Και μετά από το 1974 ο λαός μας βρέθηκε αντιμέτωπος με μεγάλες αδικίες και πιέσεις. Η δημοκρατία μετά το 74 φτάνει στην χώρα αλλά σε μας δεν έρχεται. Ακόμη και τώρα δεν μπορούμε να πούμε πως έφτασε ολοκληρωτικά. Η 29η Ιανουαρίου λοιπόν κατά την γνώμη μου ήταν η μέρα που ο κόσμος εξερράγη από τις συσσωρευμένες αδικίες και πιέσεις. Την 29/1/1988 εγώ
ήμουν στην τελευταία τάξη του δημοτικού. Την θυμάμαι σαν σήμερα. Στο χωριό μας στην Σαλμώνη τις πρωινές ώρες οι μεγάλοι άρχισαν να συγκεντρώνονται. Θελαν να έρθουν στην διαδήλωση στην Κομοτηνή αλλά οι δρόμοι ήταν κλειστοί. Τους θυμάμαι που μιλούσαν και έλεγαν πως ¨Να περπατήσουμε μέχρι τα τρένα, ίσως ανεβούμε στο τρένο και πάμε έτσι ως την Κομοτηνή¨. Εμείς παρά
το ότι ήμασταν μαθητές δημοτικού παρακολουθούσαμε τα τεκταινόμενα. Μια ομάδα 60-70 ατόμων συγκεντρώθηκε και ξεκίνησαν να πάνε με τα πόδια στην Κομοτηνή. Ο μπαμπάς μου γύρισε αργά το βράδυ. Έστω και με δυσκολίες είχαν φτάσει στην Κομοτηνή. Είδα όμως πως το σακάκι του πατέρα μου ήταν σκισμένο. Συνέβησαν επεισόδια και στην ταραχή μέσα το σακάκι του σκίστηκε. Όταν γίνεται
λόγος για την 29η Ιανουαρίου, η πρώτη εικόνα που μου έρχεται είναι το σκισμένο σακάκι του πατέρα μου. Στο παιδικό μου μυαλό χαράχτηκε εκείνη η εικόνα. Το σακάκι ακόμη υπάρχει στο σπίτι¨.

¨ΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ¨

Ο Κοράι Χασάν περιγράφει πως μετά από τις 29 Ιανουαρίου, μετά από τους ανεξάρτητους βουλευτές που επέλεξε η μειονότητα και την μεταφορά από τους ηγέτες της μειονότητας σε διεθνή φόρα των γεγονότων που συνέβαιναν, η Ελλάδα εξαναγκάστηκε να κηρύξει την πολιτική ¨ισονομίας¨. Αναφέρει : ¨Βασικά πολιτικά μας δικαιώματα αποδίδονται. Έτσι ο άνθρωπος της μειονότητας που μέχρι τότε δεν μπορούσε να αγοράσει ένα ακίνητο, αποκτά τα βασικά πολιτικά δικαιώματα. Κατά την άποψη μου αυτό ήταν μια επιτυχία του λαού μας. Μια επιτυχία του αγώνα μας. Το θυμάμαι σαν σήμερα. Κάποτε κάθε πρωί ερχόταν η αστυνομία στο χωριό μας. Οι άνθρωποι μας επειδή φοβόταν από την αστυνομία να μην τους γράψει πρόστιμα, πήγαιναν στα χωράφια τους νωρίς μέσα στο σκοτάδι.

Ευχαριστώ τους μεγάλους μας που έκαναν την 29η Ιανουαρίου. Ο Αλλάχ να τους βοηθά. Τους ευχαριστώ. Και εύχομαι για έλεος για τους θανόντες. ¨

¨OI NΕΟΙ ΜΑΣ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΗΝ  29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ¨

Ο πρόεδρος της GTGB Κοράι Χασάν αναφέρει πως οι νέοι αγνοούν τα γεγονότα που συνέβησαν στις 29 Ιανουαρίου και λέει : ¨Παρά το ότι εκείνο το περιστατικό είναι το πιο σημαντικό περιστατικό που δημιούργησε η μειονότητα, οι νέοι μας αγνοούν την 29 Ιανουαρίου. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν. Δεν ξέρουν τι συνέβη και δεν αντιλαμβάνονται την σημασία του. Νεολαία που αγνοεί το παρελθόν δεν μπορεί να κατευθύνει το μέλλον της. Στην Ιαπωνία μαθητής που δεν έχει επισκεφθεί την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι όπου έπεσαν οι ατομικές βόμβες δεν παίρνει βαθμό που να περνά από το μάθημα της ιστορίας. Στην Δυτική Θράκη ως ηγέτες και ως πρόεδροι συλλόγων δεν περιγράψαμε στους νέους μας τις 29 Ιανουαρίου. Και δεν έγινε καμμία εργασία για αυτό.
Αναμφίβολα η ευθύνη για αυτό πέφτει σε όλους μας¨.

¨ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ 29Η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ¨

Ο πρόεδρος της GTGB Κοράι Χασάν αναφέρει πως παρά το ότι πέρασαν 26 χρόνια από την 29η Ιανουαρίου, οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης ακόμη αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και λέει : ¨ Τα βακούφια μας είναι υπό κατοχή, οι μουφτείες μας υπό κατοχή, η εκπαίδευση μας μας αφαιρέθηκε και κανένα αίτημα μας δεν εκπληρώνεται. Στα τελευταία χρόνια η GTGB στην οποία
συρρέουν οι νεολαίοι και έχει γίνει κέντρο, μετά από 30 χρόνια πάλι κατέστη στόχος. Το κυλικείο της έκλεισε και λόγω μιας φωτεινής επιγραφής στην αυλή μου επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης. Επιβλήθηκαν πρόστιμα. Ολοφάνεροι τελευταία είναι και οι νόμοι στους οποίους αντιδρά η μειονότητα, όλοι βλέπουμε τι συμβαίνει. Δεν υπάρχει ούτε μια θετική για την μειονότητα εξέλιξη που να
μπορούμε να την δείχνουμε ως παράδειγμα. Παρά το ότι πέρασαν 26 χρόνια από την 29/1/1988, πέραν της εν μέρει βελτίωσης με την απόδοση των πολιτικών μας δικαιωμάτων, κάποιο άλλο σοβαρό κέρδος δεν είχαμε. Επιθυμώ να αναφέρω το εξής. Όταν μετά από την εκλογή που κάναμε των ανεξάρτητων βουλευτών, μας αφαιρέθηκε από την μειονότητα μας η δυνατότητα εκλογής ανεξαρτήτων

βουλευτών, η μειονότητα σκόρπισε στα διάφορα κόμματα, κάτι που επηρέασε αρνητικά τον αγώνα της. Εγώ αυτό πιστεύω. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως χρειάζεται ένας σοβαρός αγώνας για τα δικαιώματα της μειονότητας μας. Κατά την γνώμη μου χρειάζεται μια δεύτερη 29η Ιανουαρίου στην οποία η μειονότητα ενωμένη θα αγωνιστεί και θα καταβάλει προσπάθεια για τα δημοκρατικά της
δικαιώματα¨.

(Εφ.Γκιουντέμ 26/1/2014, tourkikanea.gr)