Στα πρόσωπα, στα βλέμματα και στις κουβέντες των μικρών παιδιών ανιχνεύουν τα σημάδια της κρίσης. Τα τελευταία χρόνια νηπιαγωγοί και βρεφονηπιοκόμοι που έρχονται σε επαφή με τις ελληνικές οικογένειες παρατηρούν πολλά να έχουν αλλάξει.

Η Σοφία Ανέστη, νηπιαγωγός στο χώρο της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης από το 1987 και μητέρα τριών παιδιών παρατηρεί μια «διακύμανση» στον τρόπο που η κρίση και οι οικονομικές δυσκολίες αφήνουν τα χνάρια τους στις ζωές των ανθρώπων.

«Δεν «χτύπησε» με τον ίδιο τρόπο όλους η κρίση» δηλώνει η κα Ανέστη και σημειώνει ότι «οι άνθρωποι γύρισαν ξανά σε παλιές αξίες. Ίσως κάποια να τα είχαμε χάσει στην πορεία του χρόνου. Τώρα σημασία έχει η υγεία, το γεγονός ότι είναι ενωμένοι κι όχι ένα ακριβό ρούχο που δεν μπορούν πια να το αγοράσουν. Υπάρχουν, όμως, και οι οικογένειες που έχουν πληγεί. Ζευγάρια έχουν χάσει τη δουλειά τους και εκεί ειδικά είναι δύσκολα τα πράγματα» δηλώνει η κα Ανέστη μιλώντας ακόμη και για ανθρώπους που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε το γάλα των παιδιών τους.

Τα τελευταία χρόνια εξασφαλίζεται η πρόσβαση στους παιδικούς σταθμούς με δωρεάν δίδακτρα και τη μοριοδότηση των ευπαθών ομάδων εξηγεί η έμπειρη νηπιαγωγός προσθέτοντας ότι έτσι παίρνουν ανάσες ουσιαστικές οι γονείς.

«Δεν βλέπουν μόνο το σχολείο ως χώρο γνώσης, συναναστροφής, κοινωνικοποίησης των παιδιών τους, αλλά και ως τόπο όπου τα παιδιά θα φάνε κρέας, που δεν μπορούν οι ίδιοι να αγοράσουν και να ζεσταθούν. Μου είπε μητέρα, όταν αρρώστησε το παιδί της «θα χρειαστεί να το κρατήσω και στο σπίτι δεν έχουμε θέρμανση, δεν μπορούμε να του προσφέρουμε κι ένα πλήρες γεύμα». Δυστυχώς ακούμε και τέτοιες εξομολογήσεις που μας φέρνουν σε δύσκολη θέση». Όπως σημειώνει στην επαρχία δεν έχουν πληγεί οι οικογένειες σε μεγάλο ποσοστό. Στις πόλεις το πρόβλημα είναι μεγάλο.

«Τα παιδιά είναι παιδιά. Πάντα με το χαμόγελο και την αισιοδοξία. Αν χάσουμε την ευτυχία των παιδιών, χάνουμε πολλά» δηλώνει η κα Ανέστη σπεύδοντας να σημειώσει « Στη ζωή ήρθαμε για να τα ζήσουμε όλα και τα εύκολα και τα δύσκολα. Σίγουρα δεν μας αρέσουν οι δυσκολίες. Αλλά είναι αναπόφευκτες. Τουλάχιστον να βγαίνουμε σοφότεροι, να βλέπουμε ποια ήταν τα λάθη μας και ποιο το μερίδιο του καθενός, γιατί όλοι έχουμε ένα μερίδιο. Ο απολογισμός μας βοηθάει. Και να μην ξεχνάμε ότι το δυνατό μας κομμάτι ήταν και είναι η οικογένεια».

(πηγή: ΕΡΤ)