«Εν ανθρώποις ευδοκία»….

Από παιδί περίμενα τις ημέρες των Χριστουγέννων για να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου, να κηρύξω μια –έστω- ολιγοήμερη ανακωχή με τους άλλους γύρω μου, να δείξω στους ανθρώπους που ήθελα πόσο τους αγαπάω αλλά και να ανακτήσω δυνάμεις και ελπίδα για να αναζητήσω την άλλη προοπτική ζωής σε μία δύσκολη και βασανιστική (όπως τότε πίστευα) καθημερινότητα.

Τα Χριστούγεννα της παιδικής μου και νεανικής ηλικίας τα είχαν όλα: μουσικές,χρώματα, βουητά, χαμόγελα, προσμονή, παιχνίδια, φίλους, θλίψη.. Είχαν όμως και το απαραίτητο ντεκόρ: εκπομπές στο ραδιόφωνο, στολισμένες πλατείες, τον Χάρρυ Κλύνν στο Μινιόν, το πρόγραμμα της κρατικής , τότε, τηλεόρασης, τις οικογενειακές μαζώξεις και τις αποδράσεις με τους φίλους.

Τα τελευταία χρόνια, ο Θεός και η Ζωή με έφεραν στην Κομοτηνή της κρίσης και στην Ελλάδα της απελπισίας. Το Πνεύμα των φετινών Χριστουγέννων απειλείται από το φάντασμα της χρεωκοπίας (….). Η Wall Street Journal γράφει ότι «Για άλλη μια φορά η ευρωζώνη είναι αντιμέτωπη με το πνεύμα των Χριστουγέννων του μέλλοντος. Είναι ένα φάντασμα που λέγεται Ελλάδα».

Στην Ελλάδα του 2014 με την οικονομική κρίση το 35,7% των Ελλήνων ζει σε συνθήκες ή υπό την απειλή της φτώχειας (τελευταία στοιχεία Eurostat.Η βαθιά οικονομική ύφεση οδήγησε τους Έλληνες σε σημαντικές περικοπές όσον αφορά στην κατανάλωση, προκειμένου να καλύψουν τις απώλειες στο διαθέσιμο εισόδημα. Συγκεκριμένα, για να το δούμε σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών στη χώρα μας το 2013 ήταν μειωμένη κατά 31,5% σε σχέση με το 2009.

Από τον κανόνα της μειωμένης κατανάλωσης δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν ούτε οι περίοδοι των γιορτών, αφού και εδώ τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι διαφωτιστικά: το τέταρτο τρίμηνο του 2012 η συνολική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 9% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011. Οι Έλληνες, με λίγα λόγια, ξοδεύουν όλο και λιγότερα, ακόμα και τις γιορτές.

Στην Κομοτηνή της κρίσης και της αλληλεγγύης η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη ιδίως για τον Χριστιανικό πληθυσμό της Ροδόπης (βλέπε Δανάη Γκαϊφύλια – Πολυξένη Ηλιοπούλου, Γεωγραφική Ανάλυση της ανεργίας στο Ν. Ροδόπης, Χωρογραφίες 2-2/2011)με πρόσθετα οικονομικά βάρη αλλά και δυσοίωνες εξελίξεις για το τοπικό οικονομικό μοντέλο που στηριζόταν στη φοιτητική κατανάλωση (περισσότεροι από 1500 φοιτητές έφυγαν λόγω μετεγγραφών και 500 σπίτια έμειναν ξενοίκιαστα στην Κομοτηνή) και στη αγοραστική δύναμη των δημοσίων υπαλλήλων και των επιχορηγήσεων. Ταυτόχρονα , υπάρχουν συμπολίτες μας που πραγματικά δοκιμάζονται στην καθημερινότητά τους και αντιμετωπίζουν αντικειμενικά προβλήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Κι ενώ σε γενικό επίπεδο, οι πολιτικοί ταγοί της Χώρας δεν είναι σε θέση να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να τηρήσουν τα προσχήματα της πολιτικής και του διεθνοπολιτικού σαβουάρ-βίβρ, αποτρέποντας το ενδεχόμενο ενός Grexit , στην Κομοτηνή είναι εξοργιστική η καταθλιπτική ατμόσφαιρα στην οποία έχουν καταδικάσει την πόλη οι τοπικοί φορείς.

Ακόμη πιο εξοργιστική βεβαίως, και η συμπεριφορά των προβεβλημένων στελεχών της πόλης και της περιοχής που συμπάσχουν και μεριμνούν για τη Ροδόπη και τους κατοίκους της μέσω facebook και δράσεων (παρα)οργανώσεων «κοινωνικής και εθελοντικής προσφοράς» και ενός επιδοτούμενου συστήματος φιλανθρωπίας.

Ο Δήμος Κομοτηνής (Δήμαρχος, Σύμβουλοι, Συνεργάτες) ολιγώρησε για τον στολισμό της πόλης, οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης, οι συνοικίες και οι γειτονιές δεν θυμίζουν τίποτα από γιορτινή ατμόσφαιρα ενώ η πλατεία της Κομοτηνής θα μπορούσε να γίνει το επίκεντρο για εμπορικές και κοινωνικές δραστηριότητες με παράλληλες βιωματικές δράσεις για τα παιδιά της πόλης.

Ο Εμπορικός Σύλλογος Κομοτηνής , η Ομοσπονδία Επαγγελματιών και τα αρμόδια Επιμελητήρια δεν συνεργάσθηκαν έτσι ώστε μέσα από μηχανισμούς «εορταστικής διαδραστικότητας» να τονώσουν την τοπική αγορά και να προσελκύσουν καταναλωτές που στρέφονται ήδη προς τη Βουλγαρία και την Τουρκία ή στα (πολυεθνικά) πολυκαταστήματα.

Η ηγεσία της πόλης (εάν υπάρχει) και οι θεσμικοί της φορείς ας ενεργοποιηθούν έστω τις τελευταίες ημέρες… Το ΧΡΩΣΤΑΝΕ σε όλους εμάς και κυρίως στα ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Καλά Χριστούγεννα