Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Σύμφωνα με την τρέχουσα ειδησεογραφία, προωθείται η πληρωμή του κοινωνικού μερίσματος σε 1,3 εκατομμύρια νοικοκυριά, οι αιτήσεις των οποίων εγκρίθηκαν κατά τη διάρκεια που η σχετική πλατφόρμα υποβολής τους ήταν ανοικτή. Συνολικά  εγκρίθηκαν 1.313.148 αιτήσεις νοικοκυριών  που αντιστοιχούν σε 3.249.000 δικαιούχους, δηλαδή στο 30% του πληθυσμού της χώρας.

Η Ελλάδα του 2017 και η Κυβέρνηση που  την εκπροσωπεί φαίνεται ότι εφαρμόζει μία κοινωνική πολιτική που στηρίζεται στην εφαρμογή γενικών κανόνων και κάποιων εισοδηματικών κριτηρίων, που θεωρητικά , είναι ειλικρινή κι αντικειμενικά.

Οι δικαιούχοι του κοινωνικού μερίσματος ουσιαστικά χρηματοδοτούνται από την (υπερ)φορολόγηση και λαμβάνουν ένα επίδομα ανάγκης χωρίς αυτή η διαδικασία να θέτει ως προαπαιτούμενο την ασφαλιστική τους κατάσταση (ένσημα, ταμεία κοκ)

Το γεγονός ότι ανάμεσα στους παραλήπτες βρίσκονται και αλλοδαποί εργαζόμενοι θα πρέπει να μας χαροποιεί στο βαθμό που αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους ως αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνίας στην οποία εντάσσονται και έχουν τόσο ενσωματωθεί ώστε ανταποκρίνονται στη συνεπή εφαρμογή των κανόνων που διέπουν την λειτουργία της.

Οι παραπάνω σκέψεις θα ήταν πραγματικά ενθαρρυντικές για το μέλλον όλων μας στο βαθμό που οι Κυβερνήσεις της Ελλάδας , διαχρονικά, και η παρούσα ειδικότερα έδιναν και την ανάλογη σημασία στους ανθρώπους και όχι μόνον στους αριθμούς!

Η αναφορά  μας, δεν μπορεί να είναι άλλη, από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται  γονείς και παιδιά ειδικής αγωγής.

 Έχουμε και παλαιότερα επισημάνει ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τη σιωπηρή ανοχή της αντιπολίτευσης για να πετύχει το μνημονιακό πλεόνασμα 1,9 δισ. ευρώ για το α΄ εξάμηνο 2017,εκτός από την αύξηση της φοροληστείας των λαϊκών οικογενειών μείωσε τις δαπάνες υγείας ως εξής:

• κατά 265 εκατ. ευρώ τη χρηματοδότηση νοσοκομείων και των μονάδων ΠΕΔΥ
• κατά 72 εκατ. ευρώ το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης
• κατά 55 εκατ. ευρώ τα επιδόματα πολυτέκνων
• την κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία και τα κοινωνικά επιδόματα για τις λαϊκές οικογένειες.

 Στα παραπάνω προστίθενται και οι κινήσεις της κυβέρνησης για τη « συμβασιοποίηση των ειδικών θεραπειών» που προσπαθεί να καλύψει το κενό που θα δημιουργηθεί με πρακτικές «ιδρυματοποίησης» των ειδικών θεραπειών αντιμετωπίζοντας το πλήθος των διαταραχών ως μία απλή κοινή ασθένεια.

Μπορεί για λόγους εντυπωσιασμού ή –και- ψηφοθηρικούς η πολιτική ηγεσία της Χώρας να στοχεύει στην δημιουργία μιας επιδοτούμενης εκλογικής μάζας που θα συνδιαλέγεται με την εκάστοτε εξουσία, το ερώτημα όμως που γεννάται είναι Εθνικής Σημασίας και αφορά τους ποιοτικούς δείκτες  των πληθυσμιακών και δημογραφικών δεδομένων της Ελλάδας μας.

Σήμερα απλά , κι ενόψει  των εορτών, θα θέλαμε να επισημάνουμε ακόμη μία φορά την αναγκαιότητα για την προσοχή που πρέπει να δοθεί στην δημόσια παράλληλη στήριξη, φιλοξενώντας μία δημόσια επιστολή γονέων που εστάλη στον Έλληνα Πρωθυπουργό.

Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό για την παράλληλη στήριξη

Κύριοι Υπουργοί Οικονομικών και Παιδείας

Χρόνια πολλά,

Εύχομαι η νέα χρονιά να φωτίσει τις καρδιές και το μυαλό σας και να πράξετε αυτό που πρέπει για τα παιδιά ΑμεΑ που φοιτούν στα τυπικά σχολεία.

Στόχος μου με τη παρούσα επιστολή είναι να σας μεταφέρω λεπτομερώς το κλίμα (καθόλου γιορτινό) που βιώνει μια οικογένεια , με παιδί ΑμεΑ και το ίδιο το παιδί στο σχολικό πλαίσιο, αλλά και μέχρι να φτάσει σε αυτό.

Γνωρίζετε ότι τα διαφορετικά παιδιά-παιδιά ΑμεΑ προκείμενου να διαγνωστούν απ’ τις κρατικές δομές (αναπτυξιολογικά – παιδοψυχιατρικά κέντρα) δημοσίων νοσοκομείων χρειάζονται από 6 έως 18 μήνες αναμονή;

Για να αξιολογηθούν από τα ΚΕΔΔΥ (Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης Διάγνωσης Υποστήριξης) και να αποφασιστεί ποια είναι η κατάλληλη εκπαιδευτική δομή (ειδικό ή τυπικό σχολείο) που πρέπει να ακολουθήσουν και αν δικαιούνται ή όχι παράλληλης στήριξης χρειάζονται 6 έως 12 μήνες; Υπολογίστε μόνοι σας τον χαμένο χρόνο!

Γνωρίζετε ότι υπάρχουν παιδιά που είναι στο φάσμα του αυτισμού και τα ΚΕΔΔΥ τους δίνουν 10-12 ώρες παράλληλης στήριξης, με τη λογική ότι αυτά τα παιδιά είναι, για παράδειγμα τις δύο από τις πέντε ημέρες της εβδομάδας αυτιστικά, ενώ τις υπόλοιπες όχι;

Γνωρίζετε ότι ξεκινώντας η σχολική χρονιά τα διαφορετικά παιδιά μας καλούνται να βρίσκονται στο σχολείο, σε τμήματα 25 μαθητών, με εκπαιδευτικούς που κανένας κρατικός φορέας δεν έχει φροντίσει να τους επιμορφώσει στα θέματα της διαφορετικότητας, ενώ οι δάσκαλοι και καθηγητές της παράλληλης στήριξης που έπρεπε να είναι δίπλα τους απ’ τη πρώτη στιγμή, φθάνουν στα σχολεία με 2,3,4 ακόμη και 5 μήνες καθυστέρηση για 6,8,10 ή 12 ώρες εβδομαδιαίως;

Γνωρίζετε ότι , με την τελευταία εγκύκλιο που στείλατε στα σχολεία, με την οποία επιβάλετε να κάθεται δίπλα σε ένα παιδί με αναπηρία για κάθε διδακτική ώρα όποιος δάσκαλος απ’ το προσωπικό του σχολείου έχει κενό και κυρίως για τα αυτιστικά παιδιά,τα οποία χρειάζονται συγκεκριμένη ρουτίνα και σταθερά πρόσωπα αναφοράς δίπλα τους, αυτό το μέτρο εκτός από αναποτελεσματικό και αντιπαιδαγωγικό είναι και επικίνδυνο;

Γνωρίζετε ότι οικογένειες και εκπαιδευτικοί δεν έχουμε καμία βοήθεια, ενημέρωση και επιμόρφωση από δημόσιους φορείς και ότι εντελώς μόνοι μας παλεύουμε για τα διαφορετικά παιδιά μας μέσα στο σχολικό πλαίσιο;

Γνωρίζετε ότι τα διαφορετικά παιδιά-παιδιά ΑμεΑ, χωρίς το δάσκαλο της παράλληλης στήριξης είναι ανυπεράσπιστα, καταδικασμένα στην αμάθεια, περιθωριοποιημένα, στοχοποιημένα, αποκλεισμένα, ευάλωτα στην ενδοσχολική βία και το ρατσισμό; Και είναι βαθιά υποκριτικό να διοργανώνουν τα υπουργεία σας ημερίδες και σεμινάρια κατά της σχολικής βίας, του σχολικού εκφοβισμού και αποκλεισμού, όταν το σύστημα είναι αυτό που οδηγεί, μέσα από την αναλγησία και την ανεπάρκεια του τα διαφορετικά παιδιά στο περιθώριο και τη στοχοποίηση.

Γνωρίζετε ότι οι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται στη λίστα Braille δε μπορούν να συμπληρώσουν ώρες στήριξης παρά μόνο με τυφλά παιδιά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα παιδιά τυφλά, στις επαρχιακές πόλεις , να μη μπορούν να έχουν ούτε μια ώρα δάσκαλο της παράλληλης στήριξης πλάι τους;

Γονείς που τα παιδιά μας δικαιούνται παράλληλη στήριξη ενώνουμε πρώτη φορά σε πανελλαδικό επίπεδο τη φωνή και τη δύναμή μας και διεκδικούμε:

– Άμεση πρόσβαση για τα παιδιά μας στις δημόσιες υπηρεσίες διάγνωσης και αξιολόγησης.

– Πλήρη παράλληλη στήριξη για όλα τα παιδιά ΑμεΑ που δικαιούνται αυτής της παροχής, από την έναρξη ως την λήξη του σχολικού έτους.

– Τάξεις ένταξης σε όλα τα σχολεία.

– Μικρά τμήματα διδασκαλίας

– Εξατομικευμένο πρόγραμμα και μειωμένη ύλη, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες που παρουσιάζει ο κάθε μαθητής.

– Δυνατότητα οι εκπαιδευτικοί που είναι στη λίστα Braille να μπορούν να συμπληρώσουν ώρες με παιδιά που έχουν κι άλλες αναπηρίες.

– Υποστήριξη των οικογενειών και των εκπαιδευτικών από εξειδικευμένους επιστήμονες και συνεχή βοήθεια, καθοδήγηση και επιμόρφωση από τους συμβούλους ειδικής αγωγής.

Χρόνια πολλά και πάλι και καλή φώτιση!

Για την ομάδα «Γονείς που διεκδικούν δημόσια παράλληλη στήριξη» Μαρία Λευτάκη

Υ.Γ. Θα ήθελα τέλος να σας ευχαριστήσω που ανταποκριθήκατε στο δίκαιο αίτημά μου να συνεχιστεί η παράλληλη στήριξη του γιού μου Νικόλα Ζαννιδάκη που φοιτά στο δημοτικό σχολείο Παραλίας Βέργας, στην Καλαμάτα, για το σχολικό έτος 2017-2018 και στις 10 Σεπτέμβρη ήταν στο σχολείο μας η δασκάλα της παράλληλης στήριξης. Θα ήθελα ωστόσο να μάθω με ποιο σκεπτικό το παιδί μου , που είναι στο φάσμα του αυτισμού, χρειάζεται την παράλληλη στήριξη τη Δευτέρα και τη Τρίτη, ενώ την Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή δεν τη χρειάζεται, μιας και τόσο το ΚΕΔΔΥ, όσο και σεις μας δώσατε δασκάλα για 10 ώρες εβδομαδιαίως; ένας αυτιστικός άνθρωπος γίνεται να είναι αυτιστικός τις δύο από τις 5 ημέρες της σχολικής εβδομάδας; Επίσης θα ήθελα να μάθω ποιος έχει την ευθύνη για αυτό το παιδί, όταν δεν είναι δίπλα του η δασκάλα της παράλληλης στήριξης; Καθώς και τι καλούμαι να πράξω εγώ για εκείνες τις μέρες; Να πάρω το παιδί σπίτι μου; Να προσλάβω ιδιωτική παράλληλη στήριξη; Να κάνω εγώ τη δασκάλα της παράλληλης στήριξης; Ή να το αφήσω μόνο του να περιφέρεται στο προαύλιο του σχολείου;