Τόσο η προεκλογική διαδικασία όσο και τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Π.Ε. Ροδόπης μας δίνουν την αφορμή για τη διατύπωση σειράς εκτιμήσεων και συμπερασμάτων. Καθώς ο δεύτερος γύρος είναι ακόμη μπροστά μας, εμείς θα σταθούμε κυρίως στην Κομοτηνή όπου ήδη έχει επανεκλεγεί ο ν υν Δήμαρχος και έχει ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των σταυρών προτίμησης για τους δημοτικούς συμβούλους.

Διανύοντας την περίοδο της μεταπολιτικής όπου οι κομματικοί μηχανισμοί της της μεταπολίτευσης πνέουν τα λοίσθια σε επίπεδο επικράτειας, εντοπίσαμε την έκφραση του φαινομένου αυτού και στην πόλη μας: παρατηρείται εδώ και αρκετά καιρό μία «πολιτική μετάλλαξη» και η δημιουργία ενός νέου πολιτικού μείγματος με την κατασκευή πολιτικών προσωπικοτήτων τοπικής εμβέλειας «τέκνων» της νέας τοπικής κοινωνικής, οικονομικής και life-style πραγματικότητας.

Η νεότευκτη καθεστηκυΐα τάξη της πόλης με τη βοήθεια των τοπικών μηχανισμών προβολής προσπαθεί να βρει τον κοινωνικό της ρόλο σε συνθήκες γενικότερης απαξίωσης και χρεωκοπίας και να πείσει για τον τελέσφορο ρόλο της.

Να επισημάνουμε ότι και στην Κομοτηνή διαφαίνεται το φαινόμενο της «πτώσης των κομμάτων» και η τάση αντικατάστασής τους από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Ίσως σε αυτό το υπό διαμόρφωση τοπικό πολιτικό σκηνικό ταιριάζει και ο τίτλος του καλού διαχειριστή που απεκόμισε ο κ. Γ. Πετρίδης, τίτλο τον οποίο και υπερασπίζεται ο ίδιος καθώς προβάλλει τις ανάλογες διαχειριστικές επιλογές που εφαρμόζει σύμφωνα με τις οποίες κοστολογούνται τα πάντα: ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι παιδικοί σταθμοί, η στάθμευση στους δημόσιους δρόμους και ακόμα με πρόσθετους φόρους ή και με απολύσεις προσωπικού.

Η δημιουργία ενός υπερ-συλλεκτικού ψηφοδελτίου από τον συνδυασμό του Γ. Πετρίδη δεν θα ήταν εφικτή εάν δεν υπήρχε εξ’αρχής η πρόθεση να δημιουργηθεί και στην Κομοτηνή το κλίμα εκείνο της πολιτικής και κομματικής διαφοροποίησης από τους μέχρι τώρα δρώντες πολιτικούς και κομματικούς μηχανισμούς που παρατηρείται στην υπόλοιπη χώρα.

Η χρηστή και «επιτυχημένη» διαχείριση είναι απαραίτητη αλλά όχι και επαρκής συνθήκη για να στοιχηθεί η Αυτοδιοίκηση με πρόσωπα στις τοπικές κοινωνίες. Η ολοκληρωτική αντικατάσταση του «δημάρχου αγωνιστή» από τον δήμαρχο νοικοκύρη δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα που έχει ανάγκη η σημερινή κονωνία.

Παρασυρμένος από αυτόν τον ρόλο ο νυν Δήμαρχος και οι υποστηρικτές του αντιμετώπισαν αυτές τις εκλογές με τη λογική της διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων και αυτό φάνηκε από τον τρόπο που έγινε τόσο ο καταρτισμός του ψηφοδελτίου όσο και η φημολογούμενη προώθηση ορισμένων υποψηφίων από το περιβάλλον του Γ. Πετρίδη σε βάρος κάποιων άλλων παλαιών συνοδοιπόρων και κομματικών συναγωνιστών του..

Σε αυτές τις συνθήκες η Κοινωνία Πολιτών του Γιώργου Πετρίδη, απολαμβάνοντας μία ιδιότυπη ασυλία από τα κυρίαρχα τοπικά μέσα ενημέρωσης και έχοντας εξασφαλίσει την πολλαπλή υποστήριξη συγκεκριμένων δομών και μηχανισμών ξεκίνησε με σημαντικό πλεονέκτημα για την διεκδίκηση μιας νέας θητείας. Να επισημανθεί ότι η πληθώρα προβεβλημένων υποψηφίων εξασφάλιζε και μία πρόσθετη διάσταση δημοσιότητας υπέρ του συνδυασμού.

Ως παράλληλη εξέλιξη πρέπει να θεωρηθεί η εμφάνιση του DEB αλλά και μίας εποπτεύουσας αρχής της πολιτικής/κομματικής συμπεριφοράς στη μειονότητα που διαθέτει οργανωμένους μηχανισμούς κατευθυνόμενης σταυροδοσίας/ψηφοδοσίας κάτι το οποίο εντοπίζεται και από την διασπορά της μειονοτικής ψήφου σε όλους τους συνδυασμούς ενώ παραμένει αναπάντητο το ερώτημα για το αν υπάρχει συμφωνία Πετρίδη και μειονοτικών κύκλων και ποιο το περιεχόμενο αυτής.

Οι τοπικοί μηχανισμοί της κεντροαριστεράς και οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατούν, όπως άλλωστε, και σε κεντρικό επίπεδο, να συγκινήσουν τα λαϊκά στρώματα και να καταρτίσουν μια ρεαλιστική πρόταση σε συνθήκες χρεωκοπίας ενώ αντιθέτως υποκύπτουν σε ασαφείς δηλώσεις ενός ριζοσπαστικού εθνομηδενισμού, ευρωκεντρισμού με άρωμα  σοσιαλδημοκρατίας που όμως απευθύνεται στα μεσαία στρώματα και όχι στη χειμαζόμενη τοπική κοινωνία της ανεργίας και της καθημερινής ανέχειας.

Επιπλέον οι παλινωδίες στα εθνικά θέματα, ο χειρισμός της πολιτικής συμπεριφοράς της μειονότητας και η επικοινωνιακή μαύρη τρύπα του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ ευθύνονται για τα χαμηλά ποσοστά του συνδυασμού.

Το ίδιο πρόβλημα που υπάρχει σε κεντρικό επίπεδο όπου από το 2009 η κοινωνική και λαϊκή αντίδραση δεν μπορεί να βρει δημιουργική έκφραση στο πεδίο της πολιτικής και να οργανώσει την διάχυτη καταγγελία σε πολιτικό ρεύμα ανατροπής εντοπίζεται και σε συνθήκες τοπικής πολιτικής πρακτικής.

Ο «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» ως ετερόκλητος σχηματισμός συμπαρατασσομένων πολιτών απέχει πολύ από το να ενταχθεί σε ένα δίκτυο αδέσμευτων και αντιστασιακών κινήσεων πολιτών όπως το Κοινοτικόν στην Πάτρα ή το Μένουμε Θεσσαλονίκη ωστόσο το ποσοστό του 10% δείχνει ότι υπάρχει χώρος και προοπτική ώστε οι πολίτες να αυτό-οργανωθούν σε νέες, πραγματικά δημοκρατικές κινήσεις που θα ανανεώνουν την μόνη υπαρκτή, και δυνάμει πλειοψηφική, αντιδραστική δυναμική που έχει αναπτυχθεί στην κοινωνία μας, Αυτό που χρειάζεται είναι ο ξεκάθαρος λόγος που στην περίπτωση του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ δεν είναι ορατός αφού κυμαίνεται ανάμεσα στον καταγγελτικό πολιτικό λόγο και την εθνικοπατριωτική ρητορική με μείγμα Χριστιανορθόδοξης παράδοσης χωρίς όμως να αφιερωθεί κάπου αποκλειστικά και να παράξει συγκεκριμένο πολιτικό λόγο.

Στην παρούσα φάση μένει ορφανό το τμήμα της παραδοσιακής δεξιάς στην περιοχή που έχει εκτεθεί στην κρίση και δεν προστατεύεται πλέον από τα παραδοσιακά πελατειακά δίκτυα ενώ το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με τις μικρότερες ηλικιακά γενιές που έχουν απογαλακτισθεί πολιτικά ενώ έχουν εξουθενωθεί από την πολιτική, ηθική και κοινωνική απαξίωση.

Δεν θα πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους θεωρηθεί η δημιουργία ενός ιδιότυπου πολιτικού μηχανισμού απορρόφησης της «λαϊκής οργή» που πρόσκειται στους μηχανισμούς της Ελληνικής/Χρυσής Αυγής στην ΑΜΘ καθώς καταδεικνύεται πως το «φαινόμενο» Χρυσή Αυγή δεν είναι συγκυριακό, ούτε αντιμετωπίζεται με δικαστικά μέτρα. Αντίθετα από ότι αναμενόταν, το κόμμα της Χρυσής Αυγής σημειώνει άνοδο σε σχέση με το ποσοστό των εκλογών του 2012.

Η Λαϊκή Συσπείρωση του ΚΚΕ διατήρησε και ελαφρώς αύξησε τα ποσοστά της κατά τόπους εκλέγοντας δύο συμβούλους στο νέο ΔΣ της Κομοτηνής. Η επικοινωνιακή αντεπίθεση της τελευταίας εβδομάδας απέφερε καρπούς.

Στην περιγραφή που προηγήθηκε έρχεται να προστεθεί η κα Φελίνα Καζάκου και ο συνδυασμός της ΕΜΕΙΣ… Η ΠΟΛΗ. Έχοντας επίγνωση της διαμορφωθείσης καταστάσεως η κα Φ. Καζάκου επιμένει στον ανεξάρτητο χαρακτήρα της υποψηφιότητάς της και προσπαθεί εκ του μηδενός, χωρίς την υποστήριξη των κομματικών δομών της ΝΔ (η οποία έχει τριχοτομηθεί όπως φαίνεται και από τα αποτελέσματα σε επίπεδο επικρατείας) να «στήσει» ψηφοδέλτιο και να δημιουργήσει συνθήκες διεκδίκησης του Δήμου.

Συχνά έγινε στόχος (η Φελίνα Καζάκου) αήθων επιθέσεων, χλευαστικών σχολίων και απαξιωτικών χαρακτηρισμών τόσο από το εσωτερικό του κόμματός της όσο και από τους αντιπάλους της. Μάλιστα αρκετοί πίστευαν ότι σύντομα η Φελίνα θα εγκαταλείψει τον προεκλογικό αγώνα. Χωρίς χρήματα, χωρίς επικοινωνιακούς μηχανισμούς, χωρίς την υποστήριξη από την κεντρική εξουσία με δεδομένη την φθορά από τις κυβερνητικές μνημονιακές επιλογές , η κα Φελίνα Καζάκου και οι συνεργάτες της έπρεπε εντός ενός μηνός να διεκδικήσουν με αξιώσεις τη Δημαρχία Κομοτηνής.

Η Φελίνα Καζάκου έπρεπε κατ’αρχάς να επιβάλει επικοινωνιακά τον συνδυασμό της και να αναδειχθεί η ίδια ως teamleader κάτι το οποίο και επετεύχθη. Το δεύτερο βήμα ήταν να αναδείξει το πρόγραμμά της και να γίνει αυτό αναγνωρίσιμο από τον ψηφοφόρο, κάτι που κατακτήθηκε μετά από μεγάλο προσωπικό αγώνα της κας Φελίνας Καζάκου και των συνεργατών της. Απέμεναν άλλοι δύο στόχοι που έπρεπε να αναπτυχθούν παράλληλα: η κριτική στο έργο του Γ. Πετρίδη και η ανάδειξη της ταυτότητας των «ανθρώπων της Φελίνας».

Η κ. Φελίνα Καζάκου επέλεξε να μην «χτυπήσει κάτω από την μέση» τον Γ. Πετρίδη ενώ είχε μείνει λίγος χρόνος για την ανάδειξη των υποψηφίων του συνδυασμού της, οι οποίοι αν και αξιόλογοι και καταξιωμένοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα της (αυτό)προβολής τους στις τιμές της Κομοτηναίϊκης αγοράς είτε με τη μορφή καταχωρήσεων είτε με εκτυπώσεις φυλλαδίων κοκ.

Το σύστημα των Αθηνών δεν της στάθηκε ενώ η δυναμική που ανέπτυξε έδειχνε ότι μπορούσε να μπει στο δεύτερο γύρο με την προϋπόθεση ότι οι άλλοι συνδυασμοί θα είχαν προσελκύσει ψηφοφόρους από την δεξαμενή των αναποφάσιστων.

Στα θετικά της Φελίνας Καζάκου χρεώνεται και η συνεργασία με την Δημιουργία Ξανά με βασικό άξονα σύγκλισης την επιχειρηματικότητα και την ίδρυση γραφείου σταδιοδρομίας σε συνεργασία με το ΔΠΘ.

Ο φόβος της Φελίνας εξανάγκασε τους αντιπάλους της να ενεργοποιήσουν όλους τους μηχανισμούς εκλογικής επικράτησης από την πρώτη Κυριακή καθώς ενδεχομένως ο δεύτερος γύρος να έκρυβε εκπλήξεις. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι στον πρώτο γύρο ψηφίζουμε δημοτικά και στον δεύτερο πολιτικά.

Η κ.Φελίνα Καζάκου στήριξε την ομάδα της και τους συνεργάτες της, κατέγραψε υψηλά ποσοστά για τον συνδυασμό της και έδωσε την ελπίδα στους ψηφοφόρους και υποστηρικτές της για την ύπαρξη μιας ουσιαστικής και όχι διακοσμητικής συμμετοχής. Επιπλέον η κ Φελίνα Καζάκου έδωσε το στίγμα μιας νέας πολιτικοποιημένης γενιάς σε ένα γερασμένο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό.

Έκπληξη αποτέλεσε για αρκετούς παρατηρητές και ο τρόπος που χειρίσθηκε ζητήματα που σχετίζονται με την πολιτική συμπεριφορά της μειονότητας και φάνηκε πολύ χρήσιμη η ενεργοποίηση νέων υγειών δυνάμεων στο πνεύμα της Ευρωπαϊκής συναντίληψης για τα μειονοτικά θέματα.

Η Φελίνα Καζάκου νίκησε..Κέρδισε τις εντυπώσεις, το σεβασμό και την εκτίμηση φίλων και αντιπάλων. Κέρδισε και πολύτιμη εμπειρία και γνώση.. Κυρίως όμως κέρδισε την εμπιστοσύνη των συνεργατών και ενέπνευσε όλους αυτούς τους ανθρώπους που την ακολούθησαν.

Η Κομοτηνή κέρδισε μία νέα πολιτική ελίτ αρκεί τα μέλη της να διατηρήσουν το ομαδικό πνεύμα που επέδειξαν προεκλογικά και τους αντάμειψε για αυτό ο απλός πολίτης.

Η νίκη δεν συνεπάγεται μόνο με την κατάκτηση της πρώτης θέσης αλλά ταυτίζεται και με την δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων για την μελλοντική επικράτηση.