Μεσούντος του Θέρους, η Χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται να αναπνέει με τεχνική υποστήριξη ενώ ο Λαός περιμένει τη «συμφωνία» που θα του επιτρέψει να συνεχίσει να ζει ή έστω να έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να ζήσει.

Η καθημερινότητα όμως μας διαψεύδει. Μετά τις απαιτήσεις των δανειστών που ισοδυναμούν με οικονομική λαιμητόμο αφού θέτουν ως προϋπόθεση για την ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ την ικανοποίηση «τοξικών απαιτήσεων» ενώ η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ θα ισοδυναμεί με τον κλινικό θάνατο της Χώρας με όποιες συνέπειες κι αν έχει αυτός.

Η Ελλάδα και το ευρωπαϊκό της μέλλον έχουν υποτιμηθεί μαζί με το ελληνικό ευρώ και οδεύουμε σταθερά προς μία μετάλλαξη οικονομική, κοινωνική και πολιτική. Σε αυτό δυστυχώς συμβάλλουν και όλες οι Κασσάνδρες που από την αρχή της Ελληνική Κρίσης προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Χώρα και ο Λαός της πρέπει να οδηγηθούν στο θυσιαστήριο των αγορών, στον Καιάδα της ανάπτυξης.

Μία από αυτές η η γνωστή οικονομολόγος κ. Μέγκαν Γκριν που ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει καμία συμφωνία και το Grexit είναι πιο πιθανό παρά ποτέ αφού –κατά την άποψή της – οι όροι και οι προϋποθέσεις που ακολουθούν τη συμφωνία δεν θα μπορέσουν ποτέ να εκπληρωθούν και από τις δύο πλευρές – τόσο από οικονομικής, όσο και πολιτικής άποψης.

Η Ελλάδα θα περιπέσει σε ύφεση τα επόμενα δύο χρόνια ενώ θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον ελληνικό λαό να αποδεχθεί αυτές τις προσαρμογές, έπειτα από πέντε χρόνια λιτότητας. Άλλωστε ένα πρόγραμμα που δεν έχει πολιτική εντολή, δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει πράξη.

Επιπλέον, θέτει δύο ερωτήματα ως προς την αδυναμία επιτυχίας του προγράμματος και αυτά έχουν να κάνουν με το πρωτογενές πλεόνασμα, την περαιτέρω επιβολή φόρων (για να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους) και τις ιδιωτικοποιήσεις μέσω του νέου ταμείου που έχει στόχο τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι φόροι δεν μπορούν να πληρωθούν από ανθρώπους που έχουν ήδη πληρώσει πάρα πολλά, άρα τα έσοδα δεν θα έρθουν, ούτε και το πρωτογενές πλεόνασμα. Όσο για τις ιδιωτικοποιήσεις, αναφέρει πως η πρόσφατη εμπειρία της Ελλάδας επί του θέματος δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Μα, ακόμη και αν καταφέρει η Ελλάδα, αυτή τη φορά, να πουλήσει τα πάντα και πάλι τα 50 δισεκατομμύρια δεν θα τα φτάσει.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα διαπράττει σωρεία λαθών καθώς δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και μάλλον ευνοεί τους χειρισμούς του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης. Η κόπωση του κ. Αλ. Τσίπρα είναι εμφανής, η ΝΔ δεν μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο παίκτη ακόμη καθώς δεν έχει ανανεωθεί ενώ τη βαραίνει κι ένα τεράστιο χρέος περίπου 200 εκ. ευρώ,το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να βρει το βηματισμό στα όρια της δημοσκοπικής επιβίωσης, το ΠΟΤΑΜΙ λειτουργεί ως μηχανισμός πίεσης χωρίς σαφή πολιτικό λόγο, οι ΑΝΕΛ συμπαρασύρονται από την συγκυβέρνηση ενώ η Χρυσή Αυγή με το ΚΚΕ «πατούν» γερά στην βάση τους. Δεν αποκλείεται η περίφημη «Αριστερή Πλατφόρμα» να δημιουργήσει κάποια νέα ομάδα στο Κοινοβούλιο στα πλαίσια μιας εικονικής σύγκρουσης φατριών εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η εξέλιξη επιβάλλει ως μονόδρομο τη συνεργασία Τσίπρα-ΝΔ.

Οι επόμενες εβδομάδες είναι πολύ κρίσιμες για τη λειτουργία των τραπεζών και έχουμε μπροστά μας μία πολλαπλή εξουσίας με αρκετές άγνωστες μεταβλητές όπως: πότε θα γίνει η άρση του περιορισμού κεφαλαίων, ποια τα όρια στενότητας της ρευστότητας στην αγορά, πώς θα εξελιχθεί το bail in των τραπεζών, ποια είναι πραγματικά η δυναμική του «ελληνικού ευρώ» και μέχρι ποίου βαθμού θα υποχρεωθούν οι ελληνικές τράπεζες σε συρρίκνωση και συγχωνεύσεις;

Η πρόταση του κ. Σόιμπλε στο Eurogroup για πενταετές time out δεν αποκλείεται να είναι κατά βάθος και η πραγματική λύση που επιθυμούν κυβερνητικοί – και όχι μόνον- κύκλοι στην Αθήνα, και αυτό , ίσως, είχε στο μυαλό του και ο Έλληνες Πρωθυπουργός όταν ανέφερε σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ ότι το Grexit δεν έχει ακόμη φύγει από το τραπέζι.

Σε αυτές τις συνθήκες τо time out του κ. Σόιμπλε φαντάζει ως η μόνη λύση μιας συντεταγμένης χρεοκοπίας η οποία θα γινόταν βήμα προς βήμα και με ελεγχόμενο τρόπο, με στήριξη των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ, τεχνική βοήθεια από τους Ευρωπαίους για την δημιουργία IOUs και πραγματική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Με αυτή την προοπτική μήπως κάποιοι προωθούν το Grexit το οποίο μπορεί τελικά να είναι και η μόνη εφικτή λύση από τη στιγμή που δεν επιτευχθεί υψηλός βαθμός πολιτικής σταθερότητας και οικονομικής ανάκαμψης κι αυτό προσδιορίζεται σε διάστημα ενός έως τριών ετών.

Εκτός κι αν ο κ. Αλέξης Τσίπρας απογαλακτισθεί από τους μέντορές του και η πολιτική του ενηλικίωση επιτευχθεί με τη συνεργασία του όποιου εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή της Χώρας και η ριζοσπαστικοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας.