Έκανε πρεμιέρα την Πέμπτη η ελληνική έκδοση της διαδικτυακής σελίδας Huffington Post, έχοντας σαν πρώτο θέμα με κεφαλαία: ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ: «Η ΤΡΟΙΚΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΣΑΝ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΒΡΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ». Το δημοσίευμα αρχίζει ως εξής: «Πυρά κατά της Τρόικα εκτόξευσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, κατά την ημίωρη συνάντηση που είχε με την πρόεδρο και Διευθύντρια Σύνταξης της Huffington Post, Αριάννα Χάφινγκτον, στο Προεδρικό Μέγαρο» και συνεχίζει: «Είχε προηγηθεί η παρότρυνση της Αριάννας Χάφινγκτον προς τους Έλληνες πολίτες να πουν ένα μεγάλο “όχι” στις απαιτήσεις της Τρόικα. “Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη στιγμή και εάν μπορώ να σας πω τη δικιά μου άποψη: θα είναι πολύ σημαντικό να πούμε ‘όχι’ στην τρόικα. Το ‘όχι’ ήταν πάρα πολύ σημαντικό όταν το είπαμε στον Μουσολίνι, δεν λέω ότι είναι το ίδιο, καθόλου, αλλά είναι σημαντικό τώρα να βάλουμε πρώτα τους ανθρώπους. Γιατί υπάρχει πολύς πόνος”».

Ποια είναι η Αριάννα Χάφινγκτον; Ελληνίδα, με το επώνυμο Στασινοπούλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950, στα 16 της μετακόμισε στην Αγγλία, σπούδασε στο Κέμπριτζ, αρθρογράφος και συγγραφέας, κατηγορήθηκε (στη μια υπόθεση, μάλιστα, επιδίκασε αποζημίωση το δικαστήριο) για λογοκλοπή, μετακόμισε στην Νέα Υόρκη το 1980, παντρεύτηκε τον δισεκατομμυριούχο Μάικλ Χάφινγκτον τον οποίο γνώρισε το 1985 στην έπαυλη του Πολ Γκετί στο Σαν Φρανσίσκο, διέπρεψε ως οπαδός του Ρόναλντ Ρίγκαν και των Ρεπουμπλικάνων για να καταλήξει στον Τζον Κέρι το 2004, χώρισε με το σύζυγό της, διακρίθηκε ως τηλεοπτική περσόνα, έφτιαξε την ιστοσελίδα Huffington Post και δέχτηκε ομαδική αγωγή από χιλιάδες blogger όταν, το 2011, την πούλησε στην AOL έναντι 315 εκατομμυρίων δολαρίων, αρνούμενη να δώσει έστω κι ένα δολάριο στους blogger τη δουλειά των οποίων αναδημοσίευε. 

Για το 2014, το περιοδικό Forbes περιλαμβάνει την Αριάννα Χάφινγκτον στη θέση 42 των πιο ισχυρών γυναικών του πλανήτη.

Κι όμως, μια τόσο ισχυρή γυναίκα, δεν πέρασε το καυτό καλοκαίρι του 2011 σε κάποιο τροπικό νησί, σε έναν επίγειο παράδεισο. Έμεινε στην Αθήνα, να παρακολουθεί το δράμα του ελληνικού λαού. «Πέρασα πολλές νύχτες στην πλατεία Συντάγματος, απέναντι ακριβώς από τη Βουλή», εξομολογείται στο editorial της, προφανώς εννοώντας σε κάποιο από τα πεντάστερα ξενοδοχεία της περιοχής.

Είναι πολύ εύκολο να διώχνεις την τρόικα από την Ελλάδα έχοντας εκατομμύρια δολάρια. Το ίδιο κάνουν και καθηγητές σε Πανεπιστήμια του Λονδίνου, στελέχη διεθνών οργανισμών στις Βρυξέλλες και το Παρίσι, πλούσιοι από σαλέ στην Ελβετία και δε συμμαζεύεται. 

Κάποιοι, όμως, δεν είχαμε, την εξυπνάδα ή την τύχη να παντρευτούμε δισεκατομμυριούχους. Η μοίρα μας ξέχασε στην Ελλάδα του 2014, να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να επιβιώσουμε και να κρατάμε την ανάσα μας από αγωνία για κάθε -μα κάθε- κίνηση του πολιτικού συστήματος 5 χρόνια τώρα. Να τρέμουμε μην μπατάρει τελείως το καράβι. 

Και να παρακολουθούμε, εκόντες άκοντες, κάθε λίγους μήνες, εδώ και 4 χρόνια, το θρίλερ «Έρχεται δεν έρχεται η τρόικα». Να βλέπουμε τη χώρα μας να διαπομπεύεται, όπως συμβαίνει κι αυτές τις μέρες. Μια κυβέρνηση να διώχνει την τρόικα την ώρα που την παρακαλάει να γυρίσει και μια αντιπολίτευση να υπόσχεται ότι θα είναι 2014 ή 15 αλλά θα είναι σαν είναι 2009. 

Κι αναρωτιόμαστε: άραγε είμαστε τόσο ανίκανοι που δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε μόνοι μας τις αναγκαίες αλλαγές για τον τόπο μας; Να δημιουργήσουμε ένα σταθερό περιβάλλον για επιχειρήσεις και επενδύσεις, ένα φορολογικό που να μην αλλάζει κάθε λίγους μήνες; Χρειάζεται μια τρόικα για να συμμαζέψει τις φαρμακευτικές και νοσοκομειακές δαπάνες; Ένα μνημόνιο προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης με εξωδικαστικούς μηχανισμούς επίλυσης διαφορών και απαλλαγής δικαστών από μη δικαστικές εργασίες, επιβάλλοντας, παράλληλα, επιβολή προθεσμιών για δικαστικές διαδικασίες; Για την έκδοση νέων αδειών ταξί ή απελευθέρωση των μεταφορών; Για την αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων; Για κλείσιμο οργανισμών που δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης; Για τον ετήσιο έλεγχο περιουσιακών στοιχείων τουλάχιστον 200 εφοριακών; Για τη δημιουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας προμηθειών του δημοσίου; 

Δεν ξέρω εάν η κυρία Αριάννα γνωρίζει ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταρρεύσει και για ποιους λόγους συνέβη αυτό. Θα είχε ενδιαφέρον, πάντως, να μας κάνει την πρότασή της για την «μετά το μεγάλο ΟΧΙ στις απαιτήσεις της Τρόικα» εποχή. 

Εκτός κι αν την έχει έτοιμη: να έρθει να μοιράσει δολάρια. Ή να αγοράσει, λεφτά δεν της λείπουν. Έτσι κι αλλιώς, αυτό που έχει σημασία, τώρα είναι ένα: «να πούμε ΟΧΙ στις απαιτήσεις της Τρόικα». 

Για το μετά, θα φροντίσουν οι «αντισυστημικοί» του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, της Ζυρίχης. Να είναι καλά οι άνθρωποι, μας ανοίγουν τα μάτια εμάς τους φτωχούς και κουτούτσικους Έλληνες που ονειρευόμαστε να δημιουργήσουμε μια χώρα που δε θα έχει ανάγκη από καμιά τρόικα προκειμένου να έχει δίκαιο φορολογικό, δικαιοσύνη που λειτουργεί, περιβάλλον ευνοϊκό για την επιχειρηματικότητα, πολίτες που εμπιστεύονται τους θεσμούς και κράτος που εμπιστεύεται τους πολίτες του, νοσοκομεία όπου δε θα γίνεται πάρτι με τις προμήθειες κλπ…

* H κα Χριστίνα Ταχιάου είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Ποταμιού