Γράφει ο ΠΟΥΛΙΟΣ

Τα συνεργεία εργάζονται. Πλατείες αναπλάθονται, δρόμοι μπαλώνονται, χόρτα κόβονται, τρύπες βουλώνονται κι άλλες ανοίγουν…

Γενικώς οι άνθρωποι τρέχουν και δε φτάνουν… ξαφνικά.

Και λέμε «ξαφνικά», γιατί μετά από την τόση… «άκρα του τάφου σιωπή…», οι διοικούντες πρέπει να επιδείξουν κάποια δράση…

Διότι η εποχή του… Καλοχαιρέτα που ήταν όλο λόγια και «Ετελείωσε!» πέρασε κι αυτοί, βεβαίως, το έχουν καταλάβει…

Τώρα, ο σύγχρονος Καλοχαιρέτας αφήνει τα λόγια αρχίζει τα… έργα. Έργα να ΄ναι κι ας μην τελειώσουνε ποτέ…

Αρκεί να δείξει στο φιλοθεάμον κοινό ότι… εργάζεται.

Μόνο που και το «αρκεί» μπάζει πλέον νερά από παντού (κι όχι μόνο από κάτι σπασμένους σωλήνες της ΔΕΥΑΚ -καλή της ώρα)

Από μια μεριά όμως, είναι καλό που όλα κινούνται έστω και στο «και πέντε». Ύστερα από τόσο… αράχνιασμα, τόση στασιμότητα και αδιαφορία, λίγη σκόνη, έστω κι ανοιξιάτικα δεν κάνει κακό.

Αντιθέτως. Υπενθυμίζει το αράχνιασμα, τη στασιμότητα, την αδιαφορία και τη «σκόνη» που μας έπνιξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια…