Με κοινή τους επιστολή οι δεκαέξι (16) ειδικοί λογοπεδικοί – λογοθεραπευτές του Ν. Ροδόπης απευθύνονται εκ νέου στους γονείς (και όχι μόνον) της περιοχής εκθέτοντας με ένα συγκινητικό τρόπο τα βαθύτερα κίνητρα που τους οδήγησαν στην άρνηση υπογραφής της προτεινόμενης σύμβασης με τον ΕΟΠΥΥ.

Το κείμενο συνοδεύεται από μία έξυπνη και πρωτότυπη ζωγραφιά που με παραστατικό τρόπο αναδεικνύει την πραγματική διάσταση που έχει η προσφορά τους μέσα από τα μάτια και τις σκέψεις των παιδιών.

Οι Λογοθεραπευτές της Ροδόπης ζητούν ομόφωνα την κατανόηση και την συμπαράσταση γονέων για αυτή την μεταβατική περίοδο έχοντας υπόψη τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν αλλά και τις πραγματικές ανάγκες όλων των ενδιαφερομένων.

Είναι δεδομένο , έχοντας την εμπειρία από εφαρμογή σχετικών συμβάσεων και σε άλλους κλάδους , ότι η προτεινόμενη σύμβαση θα οδηγήσει τόσο στην εξαθλίωση της ειδικής αγωγής όσο και στην υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών που παρέχονται.

Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα “Γιατί δεν Υπογράφετε τη Σύμβαση;” έρχεται μέσα από ένα κείμενο χωρίς οικονομικές αναλύσεις και καταστροφολογικές εκτιμήσεις που περισσότερο μοιάζει με κατάθεση ψυχής παρά με “συντεχνιακή δήλωση” .

Ακολουθεί η επιστολή

 “Για όλα αυτά τα παιδιά ,λοιπόν και τις οικογένειές τους, με τις οποίες μοχθήσαμε για να έχουμε αποτελέσματα. Παιδιά που βοηθήσαμε να χαμογελάνε. Παιδιά που δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα σε αλλαγές. Παιδιά που τα βλέπουμε να μεγαλώνουν μαζί μας. Παιδιά που μας αγαπάνε, μας εμπιστεύονται και μας θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. Παιδιά που ακόμα και τις φορές που δεν ανταπεξέρχονται μας αγκαλιάζουν για να μας πουν  « κυρία αγαπώ » . Παιδιά που αντιμετωπίζουν το σχολείο σαν Γολγοθά αλλά μέρα τη μέρα βελτιώνονται. Παιδιά που εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους μόνο σε μας ,  γιατί ξέρουν πως εκεί βρίσκουν ανταπόκριση. Παιδιά που  η ζωή τους γίνεται καλύτερη και ευκολότερη με τη δική μας προσπάθεια.

Και  για τους γονείς αυτών των παιδιών. Ανθρώπους που μας επέλεξαν και μας εμπιστεύτηκαν. Μητέρες και πατέρες που βλέπουν τα παιδιά τους να μιλούν, να εκφράζονται και να προοδεύουν. Συμπαραστάτες σε κάθε βήμα της θεραπείας. Γονείς που τους βοηθήσαμε ακόμα και να ταΐζουν τα παιδιά τους. Νέους ανθρώπους που έχουν μάθει να στερούνται πολλά για να προσφέρουν κι όμως δεν κουράζονται ποτέ. Ήρωες που με επιμονή και υπομονή περιμένουν να ακούσουν μια συλλαβή και να δουν ένα χαμόγελο. Οικογένειες που κουβαλάνε τον δικό τους σταυρό που μοιάζει όμως ελαφρύτερος με κάθε θετική αλλαγή στην επικοινωνία και την συμπεριφορά των παιδιών τους.

Για όλους αυτούς, λοιπόν. Εμείς δεν ξεχνάμε και δεν γυρνάμε ποτέ την πλάτη  μας. Τους θέλουμε δίπλα μας σε αυτόν τον αγώνα, πολύτιμους συμμάχους και συμπαραστάτες.

ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ”