Έχω πια βεβαιωθεί. Το να είσαι καραγκιόζης δεν σου το επιβάλλει καμία τρόικα. Καραγκιόζης γίνεσαι. Με το σπαθί σου.

Όταν είσαι περισσότερο ευαίσθητος απέναντι σε κάποιες κάστες καλοπληρωμένων συνταξιούχων και… γομάρι απέναντι στους μισθωτούς.

Όταν απαιτείς από τους νέους μέχρι 25 ετών να προσφέρουν εθελοντική εργασία. Όταν τιμωρείς όσους ονειρεύτηκαν να κάνουν οικογένεια και “εγκλημάτισαν” κάνοντας παιδιά.
 
Οταν ο ίδιος καταστρατηγείς τα ανώτατα όρια αμοιβών που έχεις θεσπίσει για να ανταμοίψεις τους κολλητούς σου. Οταν δεν έχεις τη βούληση να πεις ότι εσύ, ο βουλευτής, ο υπουργός, ο πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα επιστρέψεις τις αμοιβές σου στο κράτος για να δείξεις ότι αντιλαμβάνεσαι την ευθύνη σου για την σημερινή συμφορά.
 
Οταν δεν καταλαβαίνεις πως το βασικό ερώτημα δεν είναι αν οι πολίτες σου θα κάνουν τις συναλλαγές τους με ευρώ ή δραχμή αλλά ότι θα πρέπει να έχουν κάποιο νόμισμα για να εξασφαλίζουν τα προς το ζειν.
 
Οταν επιτρέπεις να σε γελοιοποιούν παγκοσμίως χωρίς να αντιδράς, αναγκάζοντας τους εξαθλιωμένους πολίτες σου να απαιτούν τη χρεοκοπία, θεωρώντας ότι αυτή είναι μια αξιοπρεπής επιλογή. Οταν δεν μπορείς να εξηγήσεις ότι αξιοπρεπές δεν είναι να είσαι μπατίρης αλλά όταν μπορείς να εξασφαλίζεις τα βασικά στα παιδιά σου.
 
Οταν παίζεις κρυφτούλι και μεταθέτεις την ώρα των αποφάσεων αποδεικνύοντας πόσο μικρός είσαι.
 
Όταν επί μήνες ολόκληρους δεν διαπραγματεύεσαι, ούτε έχεις καταφέρει να κλείσεις κάποια από τις ΔΕΚΟ που λειτουργεί με τις χορηγίες μερικών εκατομμυρίων κορόιδων συνεπών φορολογουμένων.
 
Οταν ισχυρίζεσαι ότι διαπραγματεύεσαι και ο τσαμπουκάς αυτός εξαντλείται στην αίθουσα του πρωθυπουργικού γραφείου μπροστά στον Παπαδήμο, τον Παπανδρέου και τον Καρατζαφέρη.
 
Οταν ο κόσμος χάνεται και εσύ κάνεις ταξιδάκια στις Κόστα Ρίκες. Και χωρίς ντροπή δίνεις και μαθήματα ότι με τις πολυτελείς σου διακοπές συμβάλλεις να αποκατασταθεί το κύρος της χώρας που εσύ κουρέλιασες, κάνοντας την ανοησία ιδεολογία.
 
Οταν όλοι περιμένουν να ακούσουν αν λες ναι ή όχι στα μέτρα της τρόικας και εσύ απαντάς την μία ότι περιμένεις την μετάφραση και την άλλη απαγγέλεις Καβάφη.
 Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι.

Περισσότερα άρθρα του Μάκη Πολλάτου ΕΔΩ

Πηγή: www.protothema.gr