Με επιστολή του προς το Υπουργείο Υγείας και το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ο Σύλλογος Γονέων, Κηδ/νων & Φίλων ατόμων με αυτισμό και ΕΑ, “Η Αγία Σκέπη” φέρνει ξανά στην επιφάνεια το θέμα των περικοπών των θεραπειών ειδικής αγωγής για τους ενήλικες με αναπηρία. Ένα θέμα που παρότι συζητήθηκε τους προηγούμενους μήνες μετά την παρέμβαση 79 φορέων και συλλογικότητων από όλη την Ελλάδα (Όλοι Μαζί λέμε OXI στον Αποκλεισμό των ενηλίκων ΑμεΑ από τις Ειδικές Θεραπείες!), παρότι έγιναν επερωτήσεις στην Βουλή… ακόμη δεν έχουν δοθεί ξεκάθαρες απαντήσεις και λύσεις στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες για να συνεχίσουν τα παιδιά τους να ζουν με αξιοπρέπεια, με πρόσβαση στις θεραπείες που χρειάζονται.

Αναλυτικά η επιστολή…

Καλαμάτα, 14-6-2021
Αρ.Εξ.Πρωτ.: 3/2021
Προς :
1. Υπουργό Υγείας κο Βασίλη Κικίλια
2. Υφυπουργό Υγείας, κα Έλενα Ράπτη
3. Διοικήτρια Γενικού Νοσοκομείου Καλαμάτας, κα Ελένη Αλειφέρη-Καραθανάση
Κοινοποίηση: Ελληνικό Κοινοβούλιο

Το τελευταίο διάστημα δεχόμαστε στο Σύλλογό μας (Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων παιδιών με Αυτισμό και Ειδικές Ανάγκες “Η Αγία Σκέπη”) καταιγισμό διαμαρτυριών από οικογένειες ενηλίκων ΑμεΑ, σχετικές με το θέμα των περικοπών των θεραπειών ειδικής αγωγής για τους ενήλικες με αναπηρία.

Συνοπτικά αναφέρουμε ότι: Οι εγκρίσεις των θεραπειών είναι μειωμένες, με αποτέλεσμα οι οικογένειες να αδυνατούν να ανανεώσουν τις θεραπείες των παιδιών τους, αλλά και ο αριθμός των εγκεκριμένων θεραπειών έχει μειωθεί δραματικά. Το ιατρικό προσωπικό στις δημόσιες δομές είναι ελλιπές και τα ραντεβού με τους ψυχιάτρους των δημόσιων νοσοκομείων κλείνονται μετά από πολύμηνη καθυστέρηση. Υπάρχουν ψυχίατροι σε δημόσια νοσοκομεία που αρνούνται να υποβάλουν την αίτηση για τις θεραπείες ειδικής αγωγής προς την αρμόδια επιτροπή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα οι οικογένειές των ενηλίκων ΑμεΑ αλλά και τα ίδια τα άτομα με αναπηρία να βιώνουν μια πρωτοφανή ταλαιπωρία και να παραμένουν αστήρικτα και αβοήθητα χωρίς θεραπευτική παρέμβαση, με όποιες αρνητικές συνέπειες για τη ζωή και την εξέλιξή τους συνεπάγεται αυτό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων σας αναφέρουμε η επιστολή διαμαρτυρίας της Σταυρούλας Κοτταρίδη από την Καλαμάτα, την οποία και σας επισυνάπτουμε, όπου περιγράφεται με λεπτομέρειες ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε από τον ψυχίατρο του τοπικού νοσοκομείου όταν τον επισκέφθηκε προκειμένου ο τελευταίος να υποβάλει αίτηση προς τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ, ως όφειλε, ώστε να εγκριθούν οι θεραπείες ειδικής αγωγής για τον 23χρονο γιό της που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού.

Ρωτάμε λοιπόν:
1. Υπάρχει νόμος που μειώνει ή καταργεί τις θεραπείες των ενηλίκων ΑμεΑ;
2. Γιατί από την αρμόδια επιτροπή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. εγκρίνονται ολοένα και λιγότερες θεραπείες ειδικής αγωγής που αφορούν στους ενήλικες με αναπηρία;
3. Ποιοι είναι οι επιστήμονες που απαρτίζουν την επιστημονική επιτροπή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. που εγκρίνουν ή απορρίπτουν τις θεραπείες των ΑμεΑ; Γιατί, όταν απορρίπτεται η αίτηση του γονέα, στην απάντηση δεν αναγράφονται τα ονόματα, αλλά και η επιστημονική ιδιότητα των ατόμων που πήραν αυτή την απόφαση;
4. Οι ψυχίατροι που εργάζονται σε δημόσια νοσοκομεία έχουν δικαίωμα να αρνούνται να πραγματοποιήσουν ραντεβού με τις οικογένειές των ΑμεΑ ή και να αρνούνται να υποβάλουν την αίτηση των ειδικών θεραπειών προς την αρμόδια επιτροπή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.;
5. Οι επιστήμονες που απαρτίζουν την επιτροπή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και αποφασίζουν για τη συνταγογράφηση ή όχι των ενηλίκων ΑμεΑ, σε ποια επιστημονική θεωρία ή πρακτική βασίζουν την απόφασή τους αυτή;

Η αντιπρόεδρος
Λευτάκη Μαρία

Παραθέτουμε αυτούσια την επιστολή της μητέρας προς ΠΟΜΑΜΕΑ:

Αξιότιμοι Κύριοι καλησπέρα σας,

Θα ήθελα παρακαλώ να διαμαρτυρηθώ και ταυτόχρονα να καταγγείλω ένα γεγονός απαράδεκτο, που ‘λαβε χωρα στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας.

Είμαι μητέρα ενός αυτιστικού νέου με νοητική υστέρηση 23 ετών. Κάθε χρόνο ο Ψυχίατρος του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Καλαμάτας, μας έγραφε γνωμάτευση και στέλναμε αίτημα στον ΕΟΠΥΥ για να εγκριθούν θεραπείες ειδικής αγωγής (Λογοθεραπείες, Εργοθεραπείες και Ψυχοθεραπείες). Γνωρίζουμε οτι δεν εγκρίνουν όλες τις θεραπείες των ενήλικων παιδιών πλέον, αλλά αρκετές από αυτές.

Ο Ψυχίατρος του Κ.Ψ.Υ. Καλαμάτας έχει φύγει αρκετούς μήνες τώρα και δεν έχει αντικατασταθεί. Επομένως έπρεπε να απευθυνθούμε στον Ψυχίατρο του Νοσοκομείου Καλαμάτας όπως κι έγινε.

Κλείσαμε ραντεβού στον Κύριο Λαζάρου ο οποίος, μας δέχθηκε με ΑΡΝΗΣΗ εξ’ αρχής, χωρίς καν να δει και να εξετάσει το παιδί. Η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη, αδικαιολόγητη, ειρωνική, με έπαρση εξουσίας και χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος αρνήθηκε να στείλει το αίτημα των θεραπειών.

Μας είπε οτι τα παιδιά αυτά έχουν “τελειώσει” μετά τα 18 έτη και ότι δεν εκπαιδεύονται, ο,τι μάθανε μάθανε, ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουν τις θεραπείες και ότι δεν θα υπάρξει βελτίωση.

Στα ερωτήματα που του έθεσα εγώ
α) έχει βγάλει κάποια απόφαση η κυβέρνηση που καταργεί τις θεραπείες άνω των 18 ετών;
β) έχει αναρτηθεί σε κάποιο Φ.Ε.Κ. ότι δεν δικαιούνται τα παιδιά μας άνω των 18 τις θεραπείες;
γ) ποιός είστε εσείς που θα αποφασίσετε για το μέλλον του παιδιού μου;
δ) με ποιο δικαίωμα αρνείστε να καταθέσετε το αίτημα;
ε) γνωρίζετε το παιδί μου και αν έχει βελτιωθεί με όλες αύτες τις θεραπείες;
στ) διαβάσατε το φάκελλο του να δείτε πως ήταν πριν και την πρόοδο που έχει κάνει;
ζ) ο Ψυχίατρος του Κ.Ψ.Υ. ήταν ανόητος που τις έγραφε;
και πολλά άλλα ερωτήματα, η μόνη απάντηση που έπαιρνα ήταν ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ και κρίνω ότι δεν πρέπει να τις γράψω.

Θέλω να επισημάνω ότι ο γιος μου όση ώρα είμασταν εκεί (πάνω από μισή ώρα) ήταν πολύ ήσυχος και συνεργάσιμος. Είπα στον γιατρό ότι αν το παιδί δεν ηταν εκπαιδευμένο θα τα ειχε διαλύσει όλα εκεί μέσα τόση ώρα που περίμενε.

Δυστυχώς φύγαμε άπραγοι και μιλώντας με την Κοινωνική Λειτουργό που ήταν ακριβώς στο διπλανό γραφείο, ψάχνοντας να βρω το δίκαιο του παιδιού μου, μου είπε ότι και άλλοι γονείς προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν τίποτα.

Αυτό το επιβεβαίωσα ΔΥΣΤΥΧΩΣ και με άλλους γονείς.

Κλείνοντας θέλω να αναφέρω ότι αυτό δεν γίνεται στην Αθήνα και κανένας Δημόσιος Ιατρός δεν έχει αρνηθεί να καταθέσει θεραπείες.
Το ζήτημα πρέπει να γνωστοποιηθεί και στην Διοικήτρια του Νοσοκομείου και όπου αλλού νομίζετε για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των παιδιών μας.

Ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα με την μακροσκελή επιστολή μου και για οποιαδήποτε πληροφορία χρειαστείτε είμαι στη διάθεσή σας στο τηλέφωνο 6932 450570

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Με εκτίμηση
Κοτταρίδη Σταυρούλα