Μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα για το πώς μπορεί να συνδυασθεί η συνύπαρξη ενός Υδροβιοτόπου με την Γεωργία με ορίζοντα αειφόρου ανάπτυξης, υλοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στην Κομοτηνή και συγκεκριμένα στην αίθουσα εκδηλώσεων της πρώην Νομαρχίας Ροδόπης.

Η ημερίδα ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του εορτασμού για την υπογραφή στις 2 Φεβρουαρίου του 1971 της Διεθνούς Συνθήκη για την προστασία των Υδροβιοτόπων, στην περσική πόλη Ραμσάρ, οπότε και πήρε και το όνομα! Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που είχε υπογράψει τους όρους της Συνθήκης, ως μια χώρα με πολλούς υδροβιοτόπους, υψίστης οικολογικής σημασίας.

Το κέντρο πληροφόρησης Βιστωνίδας, διοργάνωσε την ημερίδα και προσκάλεσε εισηγητές οι οποίοι μεταξύ άλλων, ανέπτυξαν θέματα σχετικά με  τις Δράσεις της Περιφέρειας στον Αγροτικό Τομέα(Αντιπεριφερειάρχης Πρωτογενούς Τομέα, Σταύρος Βαβίας). Τη σήμανση ποιότητας για τα γεωργικά προϊόντα, γεγονός που αποτελεί το Άλφα και το Ωμέγα για μια πετυχημένη  Αγροτική επιχειρηματική κίνηση, που θα βασίζεται στην πώληση των προϊόντων τα οποία θα πρέπει να έχουν ταυτότητα, (Εισηγήτρια Ε. Πατετσίνη).Το θέμα με την υφαλμύρινση(Εισηγητές Χ. Πεταλάς και Ε Γαλαζούλας από το ΔΠΘ) στις περιοχές της ΑΜ-Θ, το πρόγραμμα της στοχευμένης άρδευσης(Εισηγητής Γ. Συλαίος ΔΠΘ). Η αξία της διατήρησης των ντόπιων ποικιλιών(Εισηγήτρια Σ Δραγουμάνη, Περιβαλλοντολόγος, εθελόντια  ΠΕΛΙΤΙ) και το παράδειγμα του Αγροτικού Συνεταιρισμού Φασουλοπαραγών Πρεσπών(Εισηγήτρια Ε Στεργίου).

Αξίζει να σταθούμε στην παρουσία ξανά στην Κομοτηνή, σε χρονικό διάστημα λιγότερο από δύο μήνες, της Δόκτωρος Ελένης Μαλούπα, Τακτική Ερευνήτρια και Δ/ντρια Ινστιτούτων Φυτικής  παραγωγής Βόρειας Ελλάδας. Για άλλη μια φορά η κ. Μαλούπα προέτρεψε τους Αγρότες να ξεκινήσουν καλλιέργειες Ελληνικών Αρωματικών και Φαρμακευτικών  Φυτών και να αξιοποιήσουν το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι τρίτη στον κόσμο σε βιοποικιλότητα και ότι κατέχει το 50% της βιοποικιλότητας της Ευρώπης!

Επειδή η περιοχή μας εμφανίζεται διστακτική σε τέτοιου είδους εγχειρήματα, γιατί ακόμα είναι νωπή η μνήμη για τις καλλιέργειες της Ρίγανης και της Μέντας στον ορεινό όγκο και της μεγάλης αποτυχίας, λόγω του ότι οι καλλιεργητές αφέθηκαν μόνοι τους με την ελάχιστη επιδότηση που είχαν πάρει, χωρίς οργάνωση, χωρίς αγορές.

«Φυσικά και μιλάω σε μια οργανωμένη βάση. Θα ήθελα την επόμενη φορά που θα έλθω στην Κομοτηνή να μιλήσω σε εξειδικευμένη ομάδα, η οποία συνειδητοποιημένα θα προβεί στην καλλιέργεια φυτών που αφού κάνουμε τις αναλύσεις εμείς θα τους προτείνουμε, καθώς θα δούμε ποια είναι τα «δυνατά» Αρωματικά της περιοχής σε περιεκτικότητα αιθέριων ελαίων και άλλα. Εδώ θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια και άκουσα για αλμυρά εδάφη, για καλλιέργεια κρίταμου,(σ.σ. το οποίο αγαπά τα αλμυρά εδάφη) το οποίο μετά την μεταποίηση και την τυποποίησή του, θα μπορούσε να πωλείται για ορεκτικό στη σαλάτα και ως τουρσί, κάνοντας θραύση στις αγορές. Εδώ στην Θράκη νομίζω ότι και η Σαλικόρνια θα μπορούσε να καλλιεργηθεί», σημείωσε μιλώντας στην ΕΡΑ Κομοτηνής, η κ. Μαλούπα.

Επι πλέον πρόσθεσε ότι μαζί με τον κ. Βαβία, σχεδιάζουν να υλοποιήσουν μια σειρά σεμιναρίων, που φυσικά θα είναι πιο αναλυτικά από μια απλή παρουσίαση. Το καλύτερο θα ήταν όπως υπογράμμισε η ομάδα των Αγροτών που θα καλλιεργήσουν τα Αρωματικά, να συνδυασθεί και με μια ΚοινΣΕΠ, η οποία θα  ασχολείται με την μεταποίηση των προϊόντων, που μπορούν να προκύψουν από τα  Αρωματικά και Φαρμακευτικά Φυτά(κρέμες, αιθέρια έλαια, τρόφιμα κ.α).

Τέλος αξίζει να αναφερθούμε στην εισήγηση του Γεωπόνου, Χαράλαμπου Διαμαντή, για την Ορθολογική χρήση γεωργικών φαρμάκων και διαχείριση κενών συσκευασιών. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Εcopest στην περιοχή της λίμνης Κωπαΐδας, όπου εφαρμόσθηκε με επιτυχία!

Όπως σημείωσε ο κ. Διαμαντής, στην Ελλάδα δεν υπάρχει θεσμικό  πλαίσιο που να ορίζει πως  πρέπει να γίνει εξουδετέρωση των κενών συσκευασίας από τα γεωργικά φάρμακα, εν αντιθέσει με την ΕΕ(σ.σ. …Ας ξεκινήσει έστω και με εντολή Σαμαρά)

Οι αγρότες θα πρέπει να πλένουν πολύ σχολαστικά τα άδεια κουτιά…μια και …ένα γραμμάριο του φαρμάκου χρειάζεται 15 κυβικά νερό για να φύγει…Έχουν πέσει προτάσεις στο τραπέζι, όπως να είναι υποχρεωμένες οι ίδιες φαρμακευτικές εταιρείες να τα συλλέγουν, επιδοτώντας κατά κάποιο τρόπο τους Αγρότες να μην τα πετάνε και θυμίζουν οι περιοχές ένα απέραντο νεκροταφείο άδειων κουτιών με χημικά, τα οποία αν και άδεια, συνεχίζουν να δηλητηριάζουν τα πάντα! …