Η ιστορία του αλατιού είναι συνυφασµένη µε την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισµού. Από πολύ νωρίς είχε γίνει γνωστή στον άνθρωπο η χρήση του αλατιού ως συντηρητικού, πράγµα που συνέβαλε στη διατήρηση των τροφίµων (κρέατα, ψάρια, τυριά, ελιές, κλπ) και βοήθησε στις µεγάλες µετακινήσεις, αφού πλέον είχε βρεθεί ο τρόπος να συντηρούνται οι τροφές επί µακρόν.

Τα είδη του αλατιού

Ορυκτό αλάτι

Το 70% της παγκόσµιας κατανάλωσης καλύπτεται από το ορυκτό αλάτι. Το αλάτι που άφησαν πίσω τους οι ωκεανοί, µπορεί να βρεθεί σε διαφορετικές προσµείξεις. Αλλού υπάρχουν πολλά χρώµατα, αλλού πέτρες, αλλού σκελετοί ζώων και ό,τι άλλο µπορεί να κατακαθίσει στη διάρκεια των χιλιετηρίδων. Έτσι, η καθαρότητα του ορυκτού αλατιού διαφέρει από ορυχείο σε ορυχείο, αλλά γενικά το ορυκτό αλάτι χρειάζεται πολύ καλό πλύσιµο, για να αποβάλει τις ξένες προσµείξεις.

Θαλασσινό αλάτι

Όλες οι θάλασσες δεν έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε αλάτι. Η αναλογία στις βόρειες θάλασσες είναι περίπου 3%, στη Μεσόγειο κυµαίνεται από 3,8-4%, ενώ στη Νεκρά Θάλασσα φτάνει το 8%. Ο µεγαλύτερος όγκος του αλατιού που παράγεται στη Μεσόγειο είναι, κυρίως, χονδρόκοκκο και είναι σχετικά καθαρό. Το κόκκινο ή µαύρο αλάτι από τη Χαβάη οφείλουν το χρώµα τους από τη µια στον ηφαιστειακό πηλό και στον άνθρακα που υπάρχει στη γη και από τη άλλη στο ότι δεν υποβάλλονται καθόλου σε διαδικασίες καθαρισµού.

Κατηγορίες θαλασσινού αλατιού

Φυσικό αλάτι: Είναι αυτό που έχει υποστεί τις λιγότερες δυνατές κατεργασίες και δεν περιέχει καθόλου πρόσθετα ή βελτιωτικά.

Άνθος αλατιού:Θεωρείται το καλύτερο αλάτι και είναι αρκετά ακριβό. ∆εν έχει υποστεί καµία κατεργασία, οπότε περιέχει ιχνοστοιχεία, όπως φθόριο, µαγνήσιο, κάλιο, ασβέστιο και συλλέγεται µε το χέρι. Συγκεντρώνεται στην επιφάνεια του νερού στις αλυκές.

Διαβάστε περισσότερα στο boro.gr