Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Σύμφωνα με την τρέχουσα ειδησεογραφία εθιμοτυπική επίσκεψη πραγματοποίησε στην Κέρκυρα η Α.Ε. Τούρκος Πρέσβης κ. Τσαγατάι Ετσιγιές τον οποίον και δέχθηκε ο Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας Στέφ. Πουλημένος  το πρωί της 20/5/2024.

Ο Τούρκος Πρέσβης επισκέφθηκε και το Οθωμανικό Κοιμητήριο που βρίσκεται στην περιοχή Κουλίνες.Σε ό,τι αφορά το Οθωμανικό Κοιμητήριο που βρίσκεται στις Κουλίνες και επισκέφθηκε ο κ. Ετσιγιές, ο Δήμαρχος έκανε γνωστό ότι ο Πρέσβης εκδήλωσε ενδιαφέρον για τη συντήρησή του.

Επί του θέματος ο κ. Πουλημένος ανέφερε “εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να είμαστε αρνητικοί σε κάτι τέτοιο. Στη συνάντηση έγινε αναφορά στο καθεστώς που διέπει το Κοιμητήριο, καθώς υπάρχει εκκρεμότητα στο να αναγνωριστεί η κυριότητα επί του χώρου, θέμα το οποίο κρίνεται στα Δικαστήρια ενόψει της κατάρτισης του Κτηματολογίου”. Στο Οθωμανικό Κοιμητήριο έχουν ενταφιαστεί Οθωμανοί της περιόδου των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) αλλά και παλαιότερα, όταν με πρωτοβουλία της Βασίλισσας Όλγας δόθηκε ο συγκεκριμένος χώρος και είχαν μεταφερθεί από την Ηπειρωτική μας χώρα.”

Στο τουρκόφωνο διαδίκτυο διαβάζουμε: «Ο Πρέσβης Çağatay Erciyes επισκέφθηκε το Νεκροταφείο Τούρκων Μαρτύρων της Κέρκυρας, τον αιώνιο χώρο ανάπαυσης των στρατιωτών μας που αιχμαλωτίστηκαν στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας και μαρτύρησαν στην Κέρκυρα, όπου μεταφέρθηκαν».

Εκτιμάται ότι η επίσκεψη αυτή την συγκεκριμένη χρονική στιγμή συνδέεται με τις εκδηλώσεις μνήμης για το Ολοκαύτωμα του Ποντιακού Ελληνισμού ώστε να λειτουργήσει ως αντιπερισπασμός κι ως ένα ακόμη εργαλείο προπαγάνδας εντός της Ελληνικής Επικράτειας. Το ενδιαφέρον δε της Τουρκίας να συντηρήσει το “τουρκικό νεκροταφείο” πρέπει να αντιμετωπισθεί με την ανάλογη επιφυλακτικότητα.

Ως προς την αποκατάσταση της δημοσιογραφικής πραγματικότητας να επισημάνουμε ότι το Οθωμανικό Κοιμητήριο της Κέρκυρας βρίσκεται στην περιοχή Κουλίνα (η ονομασία είναι παραφθορά του ιταλικού collina=λόφος). Αντικρυστά στην είσοδο βρίσκεται το μνημείο με την παρακάτω επιγραφή στα τουρκικά :

ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΝΤΑΙ
ΟΙ ΑΝΔΡΕΙΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΩΝ
ΜΑΧΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΔΡΑΣ
ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΕΣ,
ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Η ΑΛΗΣΤΟΣ ΜΝΗΜΗ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ΖΕΙ

1. Επισημαίνουμε ότι η Σκόδρα ήταν υπό Οθωμανική κυριαρχία από το 1479 και καταλήφθηκε από τους Μαυροβούνιους το 1913. Με επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων ενσωματώθηκε τότε στο νεοσύστατο Αλβανικό βασίλειο.
2.Ο “Πόλεμος της Ανεξαρτησίας” που μνημονεύεται στην επιγραφή είναι η ταραγμένη περίοδος 1918-1923 οπότε έγινε η Κεμαλική Επανάσταση που κατέληξε στη δημιουργία της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζεται η τουρκική προπαγάνδα, στον “Οδηγό της νήσου Κέρκυρας κ.τ.λ.” του Κ.Χ.Μ. Κυριάκη που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1902 γίνεται αναφορά στο Κοιμητήριο “Μωαμεθανών: Τζαμίον μετά νεκροταφείου, εις λόφον Κουλίνα” και λίγο παρακάτω αναφερόμενος στα νεκροταφεία: “Μωαμεθανών. Εις θέσιν Κουλίνα” .Δεν γίνεται μνεία για στρατιωτικό χαρακτήρα του νεκροταφείου και ούτε βέβαια ειδικά για τουρκικό. Πιθανόν ο οικίσκος στο χώρου του σημερινού νεκροταφείου να είναι κατάλοιπο του παλιού τζαμιού.

Σχετικά με το ζήτημα των Τούρκων αιχμαλώτων, από τις βιβλιογραφικές αναφορές μαθαίνουμε ότι στρατόπεδα κράτησης των Τούρκων αιχμαλώτων δημιουργήθηκαν στο Αγρίνιο, το Αίγιο, την Αιδηψό, την Αμαλιάδα, το Αργος, τον Βόλο, τους Γαργαλιάνους, την Ζάκυνθο, την Ιθάκη, την Καλαμάτα, την Καρδίτσα, την Κέρκυρα όπου μεταφέρθηκαν και Τούρκοι αιχμάλωτοι που συνελήφθησαν από τον στρατό του Μαυροβουνίου, την Κεφαλλονιά, την Κόρινθο, την Κυπαρισσία, την Λαμία, την Λευκάδα, το Λουτράκι, την Μακρόνησο, το Μεσολόγγι, την Μονεμβασιά, τη Ναύπακτο, το Ναύπλιο, την Πάτρα, τον Πόρο, την Πύλο, τον Πύργο, την Στυλίδα, το Τρίκερι, την Τρίπολη και την Χαλκίδα. Ως χώρους κράτησης μπορούμε ακόμα να συνυπολογίσουμε το ξενοδοχείο «Ακταίον» στο Παλαιό Φάληρο όπου κρατήθηκαν οι ανώτεροι αξιωματικοί του Τουρκικού στρατού καθώς και τα ξενοδοχεία της Κηφισιάς στα οποία ένας αριθμός Τούρκων αξιωματικών μεταφέρθηκε αργότερα.

Παράλληλα, για την νοσηλεία των αιχμαλώτων αναπτύχθηκαν 33 θεραπευτήρια ανάμεσα στα οποία καταγράφονται το Νοσοκομείο Ναυπλίου και τα Θεραπευτήρια Αιγίου, Αιδηψού, Αλμυρού, Άργους, Αστακού, Βόλου, Ζακύνθου, Καλαμών, Λευκάδος, Μακρονήσου, Μονεμβασίας, Μεσολογγίου, Ναυπάκτου, Πατρών, Πόρου, Πύλου, Πύργου, Στυλίδος, Τρικκερίου και Τριπόλεως.

Οι κύριες αιτίες θανάτου των Τούρκων αιχμαλώτων, όπως αυτές καταγράφονται στα ληξιαρχικά βιβλία είναι έξι: η δυσεντερία, η πνευμονία, η εξάντληση, η γρίπη, ο τύφος και ο τυφοειδής πυρετός. Το 88,8% των θανάτων των αιχμαλώτων του στρατού της Θεσσαλονίκης και το 96,78% των θανάτων των αιχμαλώτων του στρατού των Ιωαννίνων πεθαίνει από αυτές τις αιτίες.

Υπάρχει επίσης μια σειρά από άλλες αιτίες θανάτου όπως η διάρροια, η καχεξία, η γάγγραινα, η βρογχίτις, η βρογχοπνευμονία, οι ρευματισμοί, οι υπόστροφοι πυρετοί, οι ελώδεις πυρετοί, και η φυματίωση από τις οποίες πεθαίνει ένας μικρός σχετικά αριθμός αιχμαλώτων. Θεωρούνται ασθένειες οι οποίες σχετίζονται άμεσα με κακές συνθήκες στρατωνισμού, ύδρευσης και διατροφής. Είναι δε χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από τις ίδιες ακριβώς ασθένειες υποφέρει και ο Ελληνικός στρατός αλλά και οι συμμαχικοί στρατοί.

Αντί Επιλόγου

Οι Παρακρατικοί και οι Εγκάθετοι γνωρίζουν τα Amele Tabularlari;