Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Τα στελέχη του ημεδαπού κόμματος της Τουρκίας, (γνωστό κι ως κόμμα της οικογενείας Σαδήκ, το DEB/ΚΙΕΦ), τις τελευταίες ημέρες μας παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας μαζί με παρακρατικούς κι εγκαθέτους που υποστηρίζουν το ισλαμοφασιστικό παραερντογανικό καθεστώς της Τουρκίας.

Κι αφού μιλάμε για δημοκρατία και δικαιώματα -έτσι όπως τα εννοούν οι ισλαμοφασίστες και παρακρατικοί της Θράκης, ας θυμηθούμε σήμερα Μεγάλη Παρασκευή τα όσα διαβάζαμε τέτοιες μέρες στην εφηβεία μας για τα πάθη του Ελληνισμού και τα Amele Tabularlari…

Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους οργανώθηκαν στην Τουρκία τα τάγματα εργασίας, -γνωστά ως Αμελέ Ταμπουρού-, όπου στέλνονταν αναγκαστικά άνδρες που δεν ήταν μουσουλμάνοι για να εκτελέσουν βαριές εργασίες.Ήταν η εποχή που επανήλθε η πολιτική εθνοκάθαρσης των Νεότουρκων με το τρίπτυχο εκσυγχρονισμός, ισλαμισμός, τουρκισμός.

Υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του 1918 χάθηκαν 250 χιλιάδες Έλληνες στα τάγματα εργασίας των Τούρκων.

Αλλά τα “αμελέ ταμπουρού” υπάρχουν και το 1942. Η άνοδος στην εξουσία του Ισμέτ Ινονού το 1938 και το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου φούντωσαν το αντιμειονοτικό αίσθημα που επικρατούσε στην Τουρκία.Το 1941, με την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ της Τουρκίας και της ναζιστικής Γερμανίας, οι μη μουσουλμάνοι άνδρες (μέλη της ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής κοινότητας), μεταξύ 25-45 ετών, εστάλησαν στα βάθη της Μικράς Ασίας, σε ειδικά στρατόπεδα όπου εργάζονταν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες για την κατασκευή δημόσιων έργων.

Ας θυμηθούμε τα όσα έγραψαν οι :

1.) Βενέζης Ηλίας, Το νούμερο 31328, το βιβλίο της σκλαβιάς, 54η έκδοση, εκδ. Εστία, Αθήνα 2011.

2) Δούκας Στρατής, Η ιστορία ενός αιχμαλώτου, 34η έκδοση, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2001.

3) Σωτηρίου Διδώ, Ματωμένα χώματα, 54η έκδοση, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1984.

4)Σαρίογλου, Ε. (Επιμ.). (2009). Στην εξορία. Ερζουρούμ/Άσκαλε. Το ημερολόγιο του Κωνσταντίνου Κιουρκτσόγλου στα εργατικά τάγματα του 1943. Αθήνα: Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών