Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Ανατρέχοντας στην σχετική βιβλιογραφία διαπιστώνουμε ότι οι πολιτικές και ιδεολογικές επιδιώξεις των διαχειριστών της εξουσίας αποτυπώνονται με κάθε ευκαιρία και σε κάθε πρόσφορο πεδίο,κάτι που φαίνεται και στα αστικά οδωνύμια ή την ονοματοδοσία εμβληματικών κτιριακών ή συγκοινωνιακών υποδομών. Η συλλογική μνήμη αλλά και η φαντασιακή ή/και πραγματική ταυτότητα μιας κοινότητας, ανακαλείται μέσα από τον άξονα του ιστορικού χρόνου ακόμη και μέσα από την ονοματοδοσία και την σχετική “διαχείριση ταυτότητας” του δημόσιου χώρου με το εθνικιστικό αφήγημα να εξυπηρετείται μέσα από μεγαλεπήβολα και καλά σχεδιασμένα πρότζεκτ εθνοτικής κατασκευής.

Έχουμε δει πώς όλες οι χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης, μεταξύ αυτών η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Τουρκία, έθεσαν σε διάφορες περιόδους την αρχιτεκτονική στην υπηρεσία της εθνικής πολιτικής -ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια μετά την ανεξαρτησία τους.

Προσφάτως, κάτι ανάλογο είδαμε και στο έργο ‘Σκόπια 2014’ το οποίο υποσχόταν ένα νέο, λευκό μέλλον για την πόλη· δεκάδες νέα κτήρια εμπνευσμένα από τον εκλεκτικισμό, μνημεία, αγάλματα αρχαίων και εθνικών ηρώων και εκτεταμένη αστική επίπλωση, θα αναλάμβαναν να αποκαταστήσουν την αληθινή ταυτότητα της πόλης ενάντια στο γκρι του σοσιαλιστικού μοντερνισμού, επιχειρώντας να αναβιώσει –και κάποιες φορές να επανεφεύρει– κάποια άλλα ιστορικά στρώματα: εκείνο των αρχών του 20ού αιώνα και αυτό της αρχαιότητας. Κι αυτή την τακτική δεν γνωρίζουμε εάν μπορεί να την ανατρέψει -πλέον- οποιαδήποτε “συνθήκη” ή κάποιο άλλο κείμενο θετού δικαίου…

Μια ανάλογη διαδικασία παρατηρούμε καi στην γείτονα Τουρκία που γεμίζει με φαραωνικά έργα που τα κατασκευάζουν εταιρείες που συνδέονται με το δίκτυο συμφερόντων που έχει στήσει το Προεδρικό Μέγαρο με το κυβερνόν κόμμα μέσω ενός πυκνού ιστούπου διασφαλίζει συνεχή ροή, ξέπλυμα και επένδυση του “καθαρού χρήματος” που τίθεται και στην υπηρεσία ενός νεοθωμανικού ισλαμικού δικτύου που εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα, στις πόλεις, τα αχανή προάστια και στην απέραντη επαρχία.

Η πρόσφατη εκδήλωση ονοματοδοσίας μιας γέφυρας στην Κεσσάνη εντάσσεται σε αυτήν ακριβώς την τακτική οικοδόμησης μια νέας εθνοτικής ταυτότητας, δηλωτικής των προθέσεων του νεοοθωμανικού κι αναθεωρητικού καθεστώτος της Άγκυρας, που έχει φροντίσει να δώσει το όνομα του Αχμέτ Σαδίκ σε δύο οδούς έμπροσθεν του τουρκικού ΥΠΕΞ και του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τώρα στο “σταυροδρόμι” από και προς την Ελλάδα, με έντονο συμβολισμό.

Το 2022, σε μία ανάλογη εκδήλωση, οι “Γκρίζοι Λύκοι” και οι “τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις” (ΤΕΔ) κήρυξαν τον διπλωματικό πόλεμο στην Θράκη και μέσω του τουρκικου Προξενείου πραγματοποίησαν σειρά υβριδικών επιχειρήσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Τί σηματοδοτεί η παρουσία των ΤΕΔ στην εκδήλωση για τον Αχμέτ Σαδήκ στην Άγκυρα;

Η αρχή του 2023, βρίσκει την Ελλάδα αντιμέτωπη με την σαφή πρόθεση της Τουρκίας να δημιουργήσει την εικόνα της “νέας τουρκικής επαρχίας” της Δυτ. Θράκης , δημιουργώντας συνειρμούς αλλά και προσδοκίες σε κάποιους για έναν νέο “ΑΤΤΙΛΑ”, καλλιεργώντας μέσω στοχευμένων Ψυχολογικών ΕΠιχειρήσεων ένα νέο ψυχολογικό κεκτημένο για τους ταξιδιώτς προς την Κεσσάνη ή αυτούς που ακολουθούν την διαδρομή προς τα Δαρδανέλλια και τα παράλια της Τουρκίας μέσω Κήπων, στέλνοντας υποσυνείδητα μηνύματα…

Προετοιμάζουν τον ΑΤΤΙΛΑ 3 ;

Την ίδια στιγμή η νέα γενιά , η γενιά Ζ, μαθαίνει μια κατασκευασμένη ιστορία για “ψευδο-ήρωες” μέσα από αφηγήματα ενίσχυσης του εθνικού φρονήματος κατά της Ελλάδας, η οποία παρουσιάζεται ως χώρα που καταπιέζει “ομογενείς”..

Ποιά θα είναι η Γενιά Ζ της Προξενικής Μειονότητας;

Παρά την δημοσιοποίηση και την πλήρη κάλυψη της συγκεκριμένης εκδήλωσης,δεν έχουμε ακόμη την αντίδραση της Κυβέρνησης ή των πολιτικών κομμάτων. Όσο για το τοπικό πολιτικό δυναμικό, αυτό αγνοείται

76η Επέτειος Γενεθλίων Αχμέτ Σαδήκ: “Η Δυτική Θράκη είναι αναπόσπαστο τμήμα της Τουρκικής Δημοκρατίας”