Του Ευρυπίδη Στυλιανίδη, τ. βουλευτή Ν. Ροδόπης

«Η απόφαση για την ίδρυση τέταρτης Νομικής στην Πάτρα με ξεπερνά και θεωρείται τελεσίδικη απόφαση…». Με αυτά τα λόγια υποδέχθηκε ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου την αντιπροσωπεία της περιοχής μας, που αποτελούνταν από τον περιφερειάρχη, δημάρχους και τον πρυτανεύοντα κ. Τουλουπίδη με τους αντιπρυτάνεις του.

Η απάντηση αυτή ομολογεί δύο τινά:

1. Ότι είναι τελεσίδικη απόφαση η αποδυνάμωση της Νομικής Σχολής Κομοτηνής και άρα η «εκτέλεση» του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

2. Ότι είναι κεντρική πολιτική απόφαση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού κ. Α. Τσίπρα και όχι απλή πρόταση του υπουργού Παιδείας.
Αυτή η απόφαση λοιπόν της κυβέρνησης έρχεται απερίσκεπτα και ανεύθυνα να «εκτελέσει» το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και να αποδυναμώσει περαιτέρω την Θράκη και μάλιστα σε μια διεθνή και εθνική συγκυρία απολύτως κρίσιμη για την πατρίδα και για το μέλλον της περιοχής.

Είναι δε πλέον φανερό ότι είναι ενσυνείδητη πολιτική μιας απερίσκεπτης κομματικής νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς αποσκοπεί στην τακτοποίηση των δικών της παιδιών στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, όπως άλλωστε ήδη έκανε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και κάνει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. 

Το υπουργείο Παιδείας επιτίθεται απροσχημάτιστα στο Δημοκρίτειο, χωρίς ίχνος εκπαιδευτικής στρατηγικής και στην περιοχή μας, παρά τις μεγαλόστομες εξαγγελίες του πρωθυπουργού στο Περιφερειακό Συνέδριο στην Κομοτηνή. Αποδείξεις:

• Η απαράδεκτη αντιμετώπιση όλων των προηγούμενων πρυτανικών αρχών ανεξαιρέτως, πλην αυτών που φιλοδοξούν να πολιτευτούν με το ΣΥΡΙΖΑ.

• Η απομείωση της κρατικής χρηματοδότησης από τα 17,8 εκ. ευρώ που την είχα φτάσει ως υπουργός Παιδείας σε μόλις 5,8 εκ. ευρώ σήμερα.

• Η τραγική μείωση των εισακτέων τους οποίους σχεδόν είχα διπλασιάσει σε όλες τις πόλεις της Θράκης σε βάρος των μεγάλων πόλεων, καθιστώντας τότε το ΔΠΘ τρίτο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας και ενισχύοντας έτσι δημογραφικά, εκπαιδευτικά και αναπτυξιακά την Θράκη.

• Η απελευθέρωση των μεταγραφών που η ΝΔ είχε απαγορεύσει και η πρόσφατη διευκόλυνση τους με την επιβολή του ορίου κάτω από 40.000 ευρώ το χρόνο, κάτι που μαθηματικά θα διώξει από την περιοχή μας τα δύο τρίτα των φοιτητών.

• Η παροχή δυνατότητας στους καθηγητές ΔΕΠ μετά από ορισμένο χρόνο να έχουν δικαίωμα να μετακινούνται σε άλλα πανεπιστήμια, γεγονός που θα αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο και ακαδημαϊκά το Πανεπιστήμιο μας.

• Η αποσύνδεση του ΑΤΕΙ Καβάλας-Δράμας από το Δημοκρίτειο και η σύνδεση του με Ίδρυμα της Θεσσαλονίκης παρά το σχεδιασμό που είχα ξεκινήσει από το 2008 για μια ενοποίηση με το ΔΠΘ, που θα λειτουργούσε ως πανελλήνιο πρότυπο. 

Αυτό δεν υπακούει δε και σε καμία αναπτυξιακή λογική διότι σπάει την ενότητα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης δημιουργώντας στο μέλλον και άλλα προβλήματα.

• Η αποδυνάμωση των μεταπτυχιακών και η αποθάρρυνση των διεθνών συνεργασιών του ΔΠΘ με ξένα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, προκειμένου να ικανοποιηθεί η ιδεοληψία των κυβερνώντων σε βάρος της αγοράς, του ιδρύματος και της περιοχής.

Είναι τραγικό σε μια εποχή που η τουρκική παρεμβατικότητα στη Θράκη ξεπερνά κάθε όριο επιδιώκοντας την ανατροπή της δημογραφικής ισορροπίας, την επιβολή της πολιτικής χειραγώγησης της μουσουλμανικής μειονότητας και εντέλει την «Συνδιοίκηση» στην περιοχή, η ελληνική κυβέρνηση να κινείται τόσο ανεύθυνα στοχοποιώντας για καθαρά μικροκομματικούς λόγους (ψηφοθηρία στην Πάτρα και βόλεμα κολλητών) την σοβαρότερη διαχρονικά επένδυση που έκανε στην Αν. Μακεδονία και Θράκη η ελληνική Πολιτεία και δεν είναι άλλη από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης και το ΑΤΕΙ της Αν. Μακεδονίας. 

Μετά το 2011 το 2% του πληθυσμού της Ροδόπης, δηλαδή πάνω από 1.500 άτομα, κυρίως νέοι επιστήμονες, επαγγελματίες ή αγρότες που κατέστησαν μη βιώσιμοι εγκατέλειψαν τον τόπο τους. Η κυβέρνηση τα αγνοεί όλα αυτά. Προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ή δεν συναισθάνεται ότι η μοναδική δύναμη που στήριξε τη Θράκη όλα αυτά τα χρόνια πνευματικά, αναπτυξιακά και κυρίως δημογραφικά ήταν το Πανεπιστήμιο που θέλει να «εκτελέσει», το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης. 

Έχουμε όλοι ευθύνη αν σιωπήσουμε ή συμβιβαστούμε. 
Πρώτοι οι διοικούντες και διδάσκοντες του ΔΠΘ που δε δικαιούνται να ιεραρχούν τις προσωπικές τους κόντρες ή τις φιλοδοξίες τους για πολιτική άνοδο ή μετακόμιση σε κεντρικά ΑΕΙ, πάνω από τη μοίρα του Ιδρύματος και του τόπου. 

Δεύτερον όλοι οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες που σήμερα ηγούνται της περιοχής και έχουν χρέος να υπερασπιστούν αυτά που με αγώνες και πολύ κόπο κερδίσαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Και τέλος όλη η τοπική αγορά και η τοπική κοινωνία, διότι αν τώρα επαναπαυθεί σε προσχηματικές διαμαρτυρίες και αρκεσθεί σε σχόλια του καφενείου, σύντομα θα βρεθεί σε ενώπιον ενός κατεστραμμένου τοπίου. 

Φανταστείτε λίγο την Κομοτηνή χωρίς τους φοιτητές της και τη λάμψη του Πανεπιστημίου της και θα καταλάβετε πόσα χρόνια πίσω μπορεί να μας γυρίσει μια εγκληματική πολιτική ή η παραίτηση μας να αγωνιστούμε για τον τόπο μας.

Η σημερινή αδιαφορία μας είναι η αυριανή καταστροφή μας.