Επειδή πιστεύω ότι δεν συνέβη μόνο σ’ εμένα, θα το πω ευθαρσώς: Αισθάνθηκα φρικτή ντροπή βλέποντας τον πρωθυπουργό της χώρας μου να έχει ανοιχτά τα πόδια του και τα χέρια του δεμένα κάτω από τη ζώνη του, την ώρα που ακούγονταν οι εθνικοί ύμνοι της Ελλάδος και της Γαλλίας.

Αν δεν έχετε δει τη φωτογραφία, αναζητήστε την. Ο κ. Ολάντ σε στάση προσοχής και με σοβαρό ύφος που εξέπεμπε το αυτονόητο: Οτι έχει πλήρη συνείδηση πως εκείνη τη στιγμή τιμά την ιστορική μνήμη μιας χώρας. Και δίπλα του ο δικός μας, όπως ακριβώς σας τον περιέγραψα. Με αμήχανο μειδίαμα-χαμογελάκι, ανοιχτά τα πόδια και τα χέρια του εκεί που τα τοποθετούν οι ποδοσφαιριστές όταν έχει σφυριχτεί φάουλ και φτιάχνουν «τείχος» προστατεύοντας ό,τι πονά περισσότερο.

Διακωμωδώ την εικόνα για να διασκεδάσω την ντροπή που ένιωσα. Ναι, ξέρω ότι σε κάποιους θα φανεί υπερβολικό, αλλά τους τελευταίους μήνες αισθάνομαι την ίδια αμήχανη ντροπή παρατηρώντας το «στυλ» του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του. Και κυρίως όταν συναντώνται με ξένους ηγέτες, διότι δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν την παραμικρή συναίσθηση ότι εκπροσωπούν μια ολόκληρη χώρα. (Κύριε Βούτση, και σε εσάς το λέω, με το μαύρο πουκάμισο δίπλα στον κ. Ολάντ, το οποίο παρέπεμπε σε ταβερνιάρη.)

Οσοι τα θεωρούν αναχρονιστικά και συντηρητικά όλα τούτα, ας απαντήσουν στο εξής: Αλήθεια πόσο προοδευτικό είναι ο πρωθυπουργός μιας χώρας να έχει καθιερώσει ένα ντύσιμο που δεν απαντάται παρά μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες; «Ωχ, και εσύ για τη γραβάτα θα γράψεις;» ακούω ήδη τους Συριζαίους να εξανίστανται. Ναι, και για τη γραβάτα, διότι μου είναι αδιανόητο να μην αντιλαμβάνεται πλέον ο κ. Τσίπρας ότι οι ομόλογοί του προσβάλλονται και ας μην του το λένε για λόγους στοιχειώδους ευγένειας.

Ας πούμε, λοιπόν, τα πράγματα με το όνομά τους, μήπως και τα καταλάβουν, επιτέλους, οι προοδευτικίζοντες που μας κυβερνούν. Τη γραβάτα δεν την καθιέρωσε η ελληνική δεξιά, ούτε είναι χούι όλων των ηγετών της Δύσης να τη φορούν. Περιλαμβάνεται σε έναν αυτονόητο κώδικα ντυσίματος, ο οποίος με τη σειρά του είναι μέρος ενός διεθνούς πρωτοκόλλου. Για να το καταλάβει και ο κ. Φίλης με τα πολύχρωμα t-shirt κάτω από το μονίμως τσαλακωμένο σακάκι του, το πρωτόκολλο για τους «ξένους» είναι στην ουσία μια γλώσσα επικοινωνίας. Περιλαμβάνεται σε ένα σύνολο κανόνων στοιχειώδους αγωγής και συμπεριφοράς, τους οποίους όλοι οι ηγέτες θεωρούν αυτονόητο να τηρούν, σεβόμενοι τον θεσμό που εκπροσωπούν και τιμώντας τους πολίτες της χώρας που τους εξέλεξαν. Επομένως, όταν ο κ. Τσίπρας δεν τηρεί αυτούς τους κανόνες, απλούστατα στους ομολόγους του φαντάζει από περίεργος ως γραφικός.

Θα το πω ακόμη πιο απλά, μήπως τις γραμμές αυτές τύχει και τις διαβάσει ο πρωθυπουργός μας. Οπως προφανώς δεν θα φορούσε μαύρα σκαρπίνια με άσπρες κάλτσες βρίσκοντας κωμικοτραγική μια τέτοια εικόνα, έτσι ακριβώς τον αντιμετωπίζουν όσοι ομόλογοί του τον παρατηρούν να φορά ένα πανάκριβο κοστούμι και ξεκούμπωτο πουκάμισο με μανικετόκουμπα. Ας σκεφτεί, έστω, ποιοι ηγέτες διαφέρουν από τους «υπολοίπους» δυτικούς. Αν δεν απατώμαι είναι μόνον ο της Βενεζουέλας με την αθλητική φόρμα, ο Ιρανός που είναι μουλάς και όσοι φορούν τουρμπάνια και κελεμπίες. Ξέχασα. Διαφορετικά ντύνονται και οι δικτάτορες.

Για να επανέλθουμε, όμως, στο σοβαρόν του πράγματος. Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει, επιτέλους, να αντιληφθεί την ανάγκη τήρησης κάποιων αυτονόητων κανόνων που υπαγορεύει η θέση του. Κι αν δεν τους ξέρει, ας τους μάθει. Οταν ακούγεται, π.χ., εθνικός ύμνος στέκεσαι προσοχή. Οταν συνοδεύεις έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας δεν του βάζεις μπάστακα δίπλα του τον υπουργό Αμύνης επειδή είναι κολλητός σου. Οταν εκείνος κάνει δηλώσεις στις κάμερες εσύ δεν χαζεύεις πίσω του. Κι όταν δεν ξέρεις καλά μια ξένη γλώσσα προτιμάς να μιλήσεις αυτήν που ξέρεις καλύτερα. Πόσο μάλλον σε διεθνές ακροατήριο.

Ειλικρινά θέλω να πιστεύω ότι 41χρονος πρωθυπουργός έχει απλά αυτοεγκλωβιστεί σε μια «επαναστατική» εικόνα που μόνος του φαντασιώθηκε για τον εαυτό του. Καθώς όμως έχει πια αντιληφθεί ότι η Ευρώπη δεν θα αλλάξει επειδή ήρθε εκείνος στην εξουσία, ας συνειδητοποιήσει κι ότι δεν υπάρχει αριστερό ή δεξιό πρωτόκολλο, παρά μόνον κάποιοι απλοί κανόνες της κοινής γλώσσας της Δύσης. Οταν, επιτέλους, το συνειδητοποιήσει, ας το πει και στους συντρόφους του για να πάψει η Βουλή να θυμίζει λαϊκή πανήγυρη. Πώς αλλιώς να το πω, «σύντροφοι»; Τώρα που και εσείς πέσατε στα μνημόνια, δείτε τη γραβάτα ως επανάσταση. Θα εκπλήξετε τους πάντες. Μόνο καλό θα βγει σε όλους μας, πιστέψτε με.