Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Όσο κι αν είναι νωρίς, μία πρώτη ανάγνωση των επίσημων κειμένων και δηλώσεων από την χθεσινή συνάντηση ΕΕ-Τουρκίας στην Βάρνα, επιβεβαιώνει την πεποίθηση των διεθνολόγων ότι” Στα Βαλκάνια οι συγκρούσεις δεν λύνονται, αλλά αποφασίζονται”..

Η ευρωτουρκική Σύνοδος, όπως ίσως και η επόμενη ευρωβαλκανική του Μαΐου, αποτελούν μία ψηφίδα στο νέο γεωπολιτικό παζλ που βρίσκεται σε διαμόρφωση, και το οποίο δεν (δια)φαίνεται ότι μπορεί να ολοκληρωθεί μέχρι το 2025 που θέτει ως ενταξιακό όριο η ΕΕ για τα Δυτικά Βαλκάνια.

Οι ευρύτεροι ανταγωνισμοί και οι τριγωνικές ή πολυγωνικές επιλεκτικές συμμαχίες όπως υπαγορεύονται από ισχυρά λόμπυ, σε συνδυασμό με τα επιμέρους (δια)κρατικά συμφέροντα αλλά και την ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΑΣΚΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ από κράτη-μέλη ευρύτερων συνασπισμών καθιστούν περίπλοκη την όλη κατάσταση.

Στον απόηχο την ευρωτουρκικής συνάντησης μαθαίνουμε ότι «για πρώτη φορά η ΕΕ έστειλε σαφές μήνυμα στην Τουρκία πως δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος στις ευρωτουρκικές σχέσεις χωρίς πρόοδο στις σχέσεις της με την Ελλάδα και την Κύπρο» και συμπλήρωναν ότι “ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, σύμφωνα με πληροφορίες έθεσαν επιτακτικά το θέμα των δύο Ελλήνων στρατιωτικών ως όρο για την πρόοδο της ευρωτουρκικής ατζέντας. Χαρακτηριστικό είναι κατά τις ίδιες πληροφορίες το γεγονός ότι οι δύο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μόνο για αυτό το θέμα συζητούσαν με τον Τούρκο Πρόεδρο για 20 λεπτά. Ο Ερντογάν από την πλευρά του άφησε ανοιχτό παράθυρο για λύση, χωρίς όμως να δεσμευθεί! Την ίδια ώρα η Ευρώπη επανέλαβε την καταγεγραμμένη ανησυχία της, έτσι όπως αυτή αποτυπώθηκε και στη Σύνοδο για τις πρακτικές της Άγκυρας σε Αιγαίο, ΑΟΖ και για τους δυο στρατιωτικούς.

Το πρόβλημα, βεβαίως, της τουρκικής επιθετικότητας και των μονομερών εδαφικών διεκδικήσεων εκ μέρους της Τουρκίας, καλείται να αντιμετωπίσει η Ελλάδα, της οποιας η πολιτική ηγεσία έχει επιλέξει διαχρονικά τον δρόμο της προσέγγισης και της “διευθέτησης” στηριζόμενη σε ένα ευρύ πλέγμα συμμαχιών και συνεργασίών, ελπίζοντας σε συγκεκριμένα ανταλλάγματα που σχετίζονται με την πολυεπίπεδη οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζουμε απο το 2008.

Η λύση του προβλήματος, όμως, δεν βρίσκεται στις δικές μας προθέσεις, αλλά στις διόδους των συμφερόντων των οποίων καλός αγωγός παραμένει η Τουρκία η οποία επιπλέον εκβιάζει το σύνολο της διεθνούς κοινότητας με τις ελεγχόμενες από τους Τούρκους “προσφυγικές ροές”.

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να αναδειχθεί ως φύλακας των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης όταν επέλεξε την λογική των ανοιχτών συνόρων που μετέτρεψαν τμήματα της ελληνικής επικράτειας σε ένα απέραντο hotspot.

Χθες, ο Ερντογάν τόνισε ότι “στην Τουρκία βρίσκονται 3 εκατομμύρια πρόσφυγες οι οποίοι πολύ σύντομα, λόγω των συνεχιζόμενων ροών από τη Συρία, θα φτάσουν τα 4 εκατομμύρια”.Επέκρινε την ΕΕ, λέγοντας ότι από το πρώτο πακέτο των 3 δισ. ευρώ, στην Τουρκία έχουν φτάσει μόνο τα 1,8 δισ. ευρώ και εξέφρασε την ελπίδα ότι οι διαδικασίες θα επισπευστούν αυτή τη φορά, με τα επιπλέον 3 δισ. ευρώ που ενέκρινε η ΕΕ. Ο Τ. Ερντογάν τόνισε ότι η Τουρκία χρειάζεται μεγαλύτερη στήριξη από το ταμείο Διευκόλυνσης της ΕΕ για τους πρόσφυγες, προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και να γίνει ευκολότερο το έργο των τουρκικών αρχών.

Όσον, αφορά, στο ζήτημα των δύο αιχμαλωτισθέντων -εν καιρώ ειρήνης- Ελλήνων Στρατιωτικών , αυτό μπορεί να αποτελέσει πρόκριμα για μία νέα στρατηγική στα Εθνικά Θέματα που θα στηρίζεται σε μία συναινετική τακτική ΟΛΩΝ των πολιτικών δυνάμεων,όσον αφορά στις κόκκινες γραμμές, αλλά και σε κοινά αποδεκτές κινήσεις που θα αναδεικνύουν τις βασικές συνιστώσες των ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ σε συνδυασμό με την ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΙΣΧΥΟΣ και την άσκηση ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Προς το παρόν, φαίνεται ότι θα αρκεσθούμε στην επίκληση της ΕΕ για “επίδειξη ευσπλαχνίας” από τον κ. Ερντογάν περιμένοντας το “Ορθόδοξο Πάσχα” της οποίας προηγείται η Εβδομάδα των Παθών….