Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Παρακολουθώντας αρκετές φορές την στιχομυθία Δένδια-Τσαβούσογλου, ο προσεκτικός παρατηρητής προσπαθεί κατ’αρχάς να εντοπίσει το σημείο τομής της στρατηγικής επικοινωνίας με την δημόσια διπλωματία και μετά να επιδοθεί σε μία αποτίμηση, αξιολόγηση και δημοσκοπική μέτρηση.

Ενδέχεται, η δημοσιοποίηση με θεατρικό ύφος της διμερούς διαφωνίας να λειτουργεί ως αντίβαρο στην μυστική/παράλληλη ελληνοτουρκική διπλωματία που διεξάγεται εδώ κι αρκετό καιρό και η οποία περιλαμβάνει αθροιστικά 10-13 θεματικές ενότητες με κάποιες να μην είναι καθόλου ευνοϊκες για τα Εθνικά Συμφέροντά μας.

Θα περίμενε κανείς ότι ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. σε αυτή την συνάντηση θα προσερχόταν ως Εκπρόσωπος της ΕΕ που θα εξέθετε τον πονηρό ανατολίτη Τσαβούσογλου και παρουσίαζε μία διαφορετική εναλλακτική διπλωματική ατζέντα τόσο στις κατ’ιδίαν διμερείς συνομιλίες όσο και στην φάση της δημόσιας έκθεσης των δύο ανδρών ενώ θα έπρεπε να συμπεριφερθεί ως “κριτής” που συζητά με υποψήφιο προς ένταξη κράτος έχοντας ως “ευαγγέλιο” την Έκθεση Μπορέλ.

JOIN-2021-8-F2-EN-MAIN-PART-1

Αντιθέτως, είδαμε μία ελεγχόμενη λεκτική αντιπαράθεση με μια υφέρπουσα παραδοχή των θεμάτων που ενδεχομένως θα κυριαρχήσουν στον “ελληνοτουρκικό διάλογο” υπό την κηδεμονία ξένων δυνάμεων. Ο κ. Ν. Δένδιας με τον ρόλο του γραμματοκομιστή μετέφερε στην Αθήνα τα μηνύματα του Ρ.Τ. Ερντογάν προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό και το Μέγαρο Μαξίμου μερίμνησε με την σχετική διαρροή να επισημάνει πως και η “σθεναρή αντίσταση στις προκλήσεις της Τουρκίας εχει και τα όριά της” καθώς όλα γίνοντα σε συνεννόηση με τον Έλληνα Πρωθυπουργό.

Ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. είχε,ωστόσο, μία εξέχουσα ευκαιρία να αναδείξει με διπλωματικό λόγο τα θέματα εκείνα που ενοχλούν την Τουρκία με πρώτο και πιο βασικό την Εισβολή στην Κύπρο, ν’αναδείξει την πράξη βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας, να τονίσει τον αποδομητικό ρόλο του αναθεωρητικού ερντογανικού πολιτικού ισλάμ, να εμμείνει στην ευημερούσα θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης σε αντίθεση με τους διωγμούς που υπέστη ο Ελληνισμός στην Τουρκία, να υπαινιχθεί τις σχέσεις της Τουρκίας με το ριζοσπαστικό ισλάμ, να σταθεί στις μονομερείς εδαφικές διεκδικήσεις της Τουρκίας έναντι ενός ευρωπαϊκού κράτους και τέλος να επισημάνει ότι η Ελλάδα δεν διαλέγεται με εκβιαστές.

Στο βαθμό που δεν το έπραξε ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ. πρέπει ν’αναζητήσουμε τις αιτίες είτε στην εμμονή των πολιτικών να διαχειρίζονται διπλωματικά θέματα είτε στην αδυναμία του διπλωματικού δυναμικού της Χώρας να επεξεργασθεί προληπτικά μέτρα διαχείρισης της γνώσης και της πληροφορίας, υιοθετώντας σύγχρονες τακτικές προπαγάνδας για την κατάκτηση της διεθνούς κοινής γνώμης.

Είναι, μάλλον,καιρός να αφήσουμε την Διπλωματία του καβγά και τις συναντήσεις με επίφαση διαλόγου και να λάβουμε θέση μάχης.. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι ένα τουρκικό ερευνητικό σκάφος εκινείτο σε απόσταση περίπου 7 μιλίων, δυτικά από το Σίγρι Λέσβου υπό στενή παρακολούθηση από πλοία του Πολεμικού Ναυτικού και σκάφη του Λιμενικού, την ίδια στιγμή της συνάντησης Δένδια-Τσαβούσογλου.