Συνηθίζουν να με ρωτούν το τελευταίο διάστημα γιατί κατεβαίνω ως υποψήφια δήμαρχος. Τι ήταν αυτό που με ώθησε να ασχοληθώ ειδικά αυτό το διάστημα. Λες και η πολιτική και ειδικά η τοπική αυτοδιοίκηση είναι χώρος προορισμένος μόνο για συγκεκριμένους ανθρώπους με ονομασία προέλευσης, οικογενειακή παράδοση, οικονομική επιφάνεια και κατά κανόνα γι’αυτούς που διαθέτουν το μεγάλο προσόν του να είναι άνδρες. Κι εγώ τους απαντώ ότι δεν διαθέτω τίποτα από τα παραπάνω. Είμαι μια γυναίκα που πέρα από τα άλλα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που θέλω να αναδείξω, θέλω και να φέρω την γυναίκα στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, από πρωτεύοντα πλέον ρόλο και όχι από δευτερεύοντες, όπως τουλάχιστον συνεχιζόταν μέχρι πρότινος στο κομμάτι που αφορά τουλάχιστον την Τοπ. Αυτ.

Δεν προήλθα από πολιτική παρθενογένεση. Είμαι ενεργή στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου από τα φοιτητικά μου χρόνια και αρκετές φορές υποψήφια. Μόνο που τότε αυτό δεν προκαλούσε σε κανέναν εντύπωση γιατί εκπροσωπούσα ένα χώρο που μόλις άγγιζε το 3%. Δεν πέρασα μια μέρα το κατώφλι του σπιτιού μου για να ασχοληθώ ξαφνικά με την πολιτική. Ήμουν και είμαι 25 χρόνια μαχόμενη επαγγελματίας. Μέσα στα κοινωνικά κινήματα που γέννησαν και γεννούν οι ανάγκες τις ζωής και της καθημερινότητας. Ως γυναίκα λοιπόν έχω το δικαίωμα αυτό. Δικαίωμα που απορρέει απ’όλα τα παραπάνω που ανέφερα.

Δεν επιθυμώ για τον εαυτό μου και με θλίβει όταν εντοπίζω άλλες γυναίκες να αρκούνται στο ρόλο της γλάστρας. Και εγώ και όλοι όσοι απαρτίζουν αυτή τη προσπάθεια, πιστεύουμε ότι η κάθε γυναίκα οφείλει μόνη της να κατακτήσει τη θέση και το ρόλο της μέσα στη κοινωνία. Ούτε οι ποσοστώσεις, ούτε οποιοδήποτε άλλο θετικό μέτρο μπορεί να αποτελεί εσαεί το δεκανίκι της. Κανείς δεν θα μας χαριστεί και ποτέ. Είμαστε αυτόφωτες και δεν ετεροκαθοριζόμαστε. Δεν περιμένουμε να μας δώσουν τον λόγο, τον διεκδικούμε. Δεν περιμένουμε να μας ανοίξουν το δρόμο, τον ανοίγουμε. Δεν περιμένουμε να μας πουν ¨ορίστε, το πεδίο είναι ανοιχτό, κατεβείτε¨ Κατεβαίνουμε! Ακόμα και στα δύσκολα.

Πιστεύω ότι τώρα είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να επιμείνουμε σε μια τέτοια στάση ζωής. Σήμερα που συνθλίβονται εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, που οι πολιτικές που ασκούνται καταργούν δικαιώματα στην υγεία, στην παιδεία, σε όλους τους τομείς. Ιδιαίτερα εμείς οι γυναίκες συγκαταλεγόμαστε στα πρώτα θύματα της κρίσης, συμμετέχουμε σε μικρό βαθμό στην οικονομική ανάπτυξη, αποτελούμε το μεγαλύτερο ποσοστό του ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού, είμαστε οι περισσότερες στους μακροχρόνια άνεργους, απολυόμαστε πρώτες, αμειβόμαστε λιγότερο, υποαπασχολούμαστε. Ακόμη ενώ το κοινωνικό κράτος υποχωρεί και σημαντικές κατακτήσεις καταστρατηγούνται, εμείς αναλαμβάνουμε την πρόνοια για τα παιδιά και την τρίτη ηλικία, προσφέρουμε αφανή εργασία που δεν καταμετριέται στο Α.Ε.Π.

Ενώ λοιπόν στις 8 Μάρτη του 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία της Ν.Υόρκης απεργούσαν απαιτώντας 10ωρη εργασία, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και εξίσωση μισθών ανδρών και γυναικών, σήμερα 156 χρόνια μετά, οι πολιτικές επιλογές της Κεντρικής Εξουσίας, μας γυρίζουν πίσω σε κατακτήσεις και δικαιώματα, οδηγώντας στην οπισθοδρόμηση μια ολόκληρη κοινωνία, με τα αιτήματα εκείνα να γίνονται σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ.

Μέσα σ’αυτό το τοπίο η Τοπ.Αυτ. που είναι η πλησιέστερη η πιο οικεία εξουσία στον πολίτη, και ενώ όφειλε να είναι πιο κοντά σ’αυτά που υφίσταται η γυναίκα, ήταν παντελώς απούσα, με συρρικνωμένες κοινωνικές δομές, ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική.    Αποτελεί το πιο πρόσφορο έδαφος για την ενθάρρυνση των γυναικών να συμμετέχουν στην διαμόρφωση των κανόνων διαβίωσης στην πόλη τους και την επίλυση προβλημάτων που συνδέονται με την καθημερινότητά τους, όπως είναι οι συνθήκες υγιεινής, η διαχείριση των απορριμμάτων, η υγεία, η κοινωνική πρόνοια και η φροντίδα ηλικιωμένων και παιδιών, η  ατμοσφαιρική ρύπανση.

Εν τούτοις, αν δεν εφαρμοστούν διαδικασίες προσαρμοσμένες στις ανάγκες των γυναικών, που να ενθαρρύνουν την συμμετοχή τους στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι της τοπικής κοινωνίας, αυτές θα συνεχίσουν να εξαιρούνται από τα τεκταινόμενα στο δημόσιο χώρο, διαιωνίζοντας έτσι την περιθωριοποίησή τους. Η αυξημένη εκπροσώπηση του γυναικείου φύλου εκεί που αποφασίζονται και διαμορφώνονται οι πολιτικές και οι υπηρεσίες μπορεί να βοηθήσει να ακουστούν οι προσδοκίες των γυναικών και να γίνουν σεβαστές από τις αρχές της τοπικής κοινωνίας. Παράλληλα οι γυναίκες μπορούν να δράσουν σαν καταλύτες στη διαδικασία της αλλαγής και στη βελτίωση των υφιστάμενων συνθηκών διαβίωσης.

Η Τοπ. Αυτ. οφείλει να γίνει ο φορέας που θα αντιμετωπίσει τις βασικές προτεραιότητες στην εξάλειψη της ανισότητας ανδρών γυναικών που έχουν να κάνουν με :

1. Την εκπαίδευση και την κατάρτιση των κοριτσιών εξασφαλίζοντας την ολοκλήρωση της εκπαίδευσής τους μέσα στην συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία όταν αυξάνονται τα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου λόγο φτώχειας.

2. Την υγεία με την ανάπτυξη υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας και πρόληψης για τις ίδιες τις γυναίκες και τις οικογένειές τους.

3. Την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών με δομές ενημέρωσης, πληροφόρησης, στήριξης και προστασίας κακοποιημένων γυναικών γιατί η έμφυλη βία αφορά όλη την τοπική κοινωνία.

4. Την αντιμετώπιση της φτώχειας, καθώς η αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος και η βελτίωση των υποδομών επηρεάζουν άμεσα την ζωή των γυναικών που πλήττονται από την φτώχεια σε μεγαλύτερο βαθμό από τους άνδρες, τη βιώνουν με μεγαλύτερη ένταση όταν οι προσφερόμενες από την τοπική εξουσία υπηρεσίες είναι ανεπαρκείς.

5. Τη διασφάλιση δικαιωμάτων των γυναικών και την εξάλειψη των διακρίσεων, διαμορφώνοντας τις συνθήκες για ίσες ευκαιρίες εξέλιξης στα κορίτσια και της γυναίκες.

6. Την επαγγελματική αποκατάστασή τους και την οικονομική τους ενδυνάμωση, ενθαρρύνοντας τις γυναίκες να εμπλακούν σε συνεργατικά σχήματα κοινωνικής οικονομίας στα πλαίσια της βιώσιμης τοπικής ανάπτυξης.

Για να επιτύχουμε την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, χρειάζεται να αμφισβητηθούν από την τοπική αυτοδιοίκηση τα στερεότυπα και οι πρακτικές που οδηγούν στη διάκριση των γυναικών και στην συνακόλουθη περιθωριοποίησή τους. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ειλικρινή και διαρκή προσπάθεια για την ευαισθητοποίηση του κοινού και την εκπαίδευση των παιδιών και των εφήβων σε πολιτικές και πρακτικές που θα στοχεύουν στην εξάλειψη των διακρίσεων και των προκαταλήψεων κατά των γυναικών. Άλλωστε η έμμονη υποεκπροσώπηση των γυναικών στην κοινωνία των πολιτών, την πολιτική ζωή και την ανώτερη δημόσια διοίκηση αποτελεί δημοκρατικό έλλειμμα.

Η κα Ελένη Λαφτσή  είναι Δικηγόρος και Υποψήφια Δήμαρχος Κομοτηνής, Επικεφαλής του συνδυασμούη ΠΟΛΗτική ΑΝΑΤΡΟΠΗ