Η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής. Βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ζώνης η οποία θα χρησιμοποιηθεί σαν πιλότος για όλη τη χώρα, θα είναι ένα φορολογικός συντελεστής της τάξης του 15-17%, η μικρότερη γραφειοκρατία και οι αμοιβές θα είναι συνδεδεμένες με την παραγωγικότητα…

Με βάση αυτά τα δεδομένα θα μπορούσε να λειτουργήσει η ίδρυση μιας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ) σαν μαγνήτης προσέλκυσης επενδύσεων και να δημιουργήσει συνθήκες επενδυτικής έκρηξης;

Η μείωση της φορολογίας των κερδών και της γραφειοκρατίας αποτελούν θετική πρόθεση, είναι ικανές από μόνες τους όμως να διαβρώσουν το αρνητικό επενδυτικό κλίμα που χαρακτηρίζει τη χώρα ειδικά στις παραγωγικές και εξαγωγικές δραστηριότητες όπου υστερεί σε ανταγωνιστικότητα;

Βέβαια η φορολογία επί των κερδών είναι παράμετρος που θα συνυπολογίσει κάποιος, αλλά στο τέλος της μελέτης σκοπιμότητας μιας επένδυσης.

Πριν από τον συντελεστή φορολογίας των κερδών θα χρειαστεί να υπολογίσει το κόστος παραγωγής. Αν το κόστος παραγωγής είναι υψηλό τα κέρδη θα είναι λίγα ή ανύπαρκτα, οπότε ο μικρός ή μεγάλος συντελεστής φορολόγησης αδιάφορος…

Ως γνωστόν το 100% του μηδενός είναι μηδέν, ενώ το 10 ή 20% του 1.000 είναι 100 και 200…

Το κόστος παραγωγής, το συνθέτουν κυρίως το εργατικό κόστος, το ενεργειακό κόστος και το κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας της επιχείρησης.

Είχαμε αναφέρει τις προάλλες πως η Ελλάδα σε σχέση με το εργατικό κόστος έχει την εξής ιδιαιτερότητα. Ο εργαζόμενος λαμβάνει στο χέρι μια από τις χαμηλότερες αμοιβές στην Ευρωζώνη και ο εργοδότης πληρώνει ένα από τα υψηλότερα κόστη ανά θέση εργασίας.

Για την ακρίβεια έχουμε υπολογίσει πως κάποιος που λαμβάνει στο χέρι καθαρά λίγο κάτω από 1.000 ευρώ στοιχίζει στην επιχείρηση περί τα 1.800 ευρώ.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι απλό, γιατί παρεμβάλλονται περί τις 13 ασφαλιστικές και άλλες ειδικές εισφορές.

Το αν είναι ανταποδοτικές και ποιον συμφέρουν αυτές οι εισφορές είναι μεγάλη συζήτηση κοινός παρονομαστής της οποίας είναι πως στην Ελλάδα πληρώνουμε φόρους και εισφορές Γερμανίας και έχουμε δημόσιες υπηρεσίες επιπέδου Ουγκάντας.

Στη Γερμανία ο εργαζόμενος που λαμβάνει καθαρά περί τα 1.000 ευρώ στοιχίζει στην επιχείρηση περί τα 1.500 και στην Ιρλανδία περί τα 1.100 ευρώ.

Εύλογα λοιπόν μια επιχείρηση που θέλει να κατασκευάσει ποτήρια ή μολύβια, ξεκινά από πολύ χαμηλότερη βάση όταν πρέπει να βγει στο ράφι να αντιμετωπίσει μια γερμανική ή μια ιρλανδική αντίστοιχη.

Για την ακρίβεια μόνο από το εργατικό κόστος το ελληνικό ποτήρι ή μολύβι σχηματικά θα βγαίνει από το εργοστάσιο αναλογικά στο 1,8 ευρώ όταν το γερμανικό και ιρλανδικό θα βγαίνουν στα 1,5 και 1,1 ευρώ αντίστοιχα.

Γιατί έχουμε υψηλό εργατικό μεικτό κόστος, γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο έχουν υψηλές δαπάνες οι οποίες καλύπτονται με την αφαίμαξη της πραγματικής οικονομίας. Μόνο οι 800 χιλ. πρόωρες συντάξεις κάτω των 65 ετών υπολογίζεται πως επιβαρύνουν την οικονομία με 8-10 δισ. το χρόνο. Μετά προσθέστε και τις αργομισθίες που έχει δημιουργήσει η κομματοκρατία προκειμένου να αποσπά ψήφους.

Αν νομίζετε πως το ελληνικό μειονέκτημα (ντεσαβαντάζ) τελειώνει στο υψηλό εργατικό κόστος που σε συνδυασμό με τη χαμηλή εργατική αμοιβή λειτουργεί πολλαπλασιαστικά αρνητικά, κάνετε λάθος. Το ενεργειακό κόστος στην Ελλάδα είναι απαγορευτικό για οποιαδήποτε δραστηριότητα.

Μα το πετρέλαιο είναι βασικό εμπόρευμα και ως εκ τούτου έχει μια διεθνή τιμή γιατί στην Ελλάδα στοιχίζει περισσότερο;

Λόγω της υψηλής φορολογίας. Γράφαμε χθες πως το 60,2% της τελικής τιμής του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης συνίσταται από φόρους. Και φέραμε σαν παράδειγμα πως κάποιος που πληρώνει το χρόνο 2.500 ευρώ για πετρέλαιο, πληρώνει περί τα 1.500 ευρώ για φόρους ειδικούς και μη…

Ανάλογα στην Ελλάδα πληρώνουμε το ακριβότερο φυσικό αέριο στην Ευρώπη λόγω των ειδικών φόρων αλλά και της επιτυχίας της Βάσως Παπανδρέου πριν από πολλά χρόνια να υπογράψει μια συμφωνία με τους Ρώσους με υψηλό κόστος για την ελληνική πλευρά, κάτι πολύ ευνοϊκό για ελληνικά και ρωσικά συμφέροντα.

Επίσης το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα είναι σημαντικά υψηλότερο, τόσο λόγω φόρων όσο και λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής και διανομής από την κρατική ΔΕΗ που τις τελευταίες δεκαετίες ουσιαστικά διευθύνεται από την ΓΕΝΟΠ προς το συμφέρον της ΓΕΝΟΠ.

Ακόμη και το κόστος κινητής τηλεφωνίας είναι υψηλότερο λόγω υψηλών φόρων για τη συντήρηση του σπάταλου και παρασιτικού κράτους και ασφαλιστικού συστήματος.

Αν λοιπόν μια επιχείρηση θέλει χαμηλό ενεργειακό κόστος η Ελλάδα δεν ενδείκνυται για προορισμός. Αν δημιουργηθεί μια ΕΟΖ στη Θεσσαλονίκη, από που και με ποιες προϋποθέσεις και συμφωνίες θα προμηθεύεται ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο ή πετρέλαιο;

Για τα καύσιμα που θα πηγαίνουν στην ΕΟΖ το ληστρικό ελληνικό δημόσιο θα εισπράττει άλλους, χαμηλότερους φόρους ειδικούς και μη;

Αν συμβεί αυτό είναι βέβαιο πως θα οργιάσει το λαθρεμπόριο μεταξύ ΕΟΖ και υπόλοιπης χώρας, όπως ήδη γίνεται με τις βόρειες γειτονικές χώρες.

Αν το ενεργειακό κόστος στην ΕΟΖ παραμείνει το ίδιο με αυτό της υπόλοιπης Ελλάδας, τότε θα έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό…

Στο παράδειγμα του 1,7 ευρώ κόστους για κάθε ποτήρι ή μολύβι προσθέστε και ένα ενεργειακό κόστος 30-40% ακριβότερο από αυτό των ανταγωνιστών. Συν το κόστος ακριβότερων τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών κλπ.

Η εταιρεία που θα επενδύσει σε τέτοιες συνθήκες θα εμφανίζει ζημιές ευθύς εξ αρχής, οπότε και μηδενικός να ήταν ο φόρος επί των κερδών δεν θα αποτελούσε κίνητρο και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα… Πόσο μάλλον που 100 χιλ. βορειότερα εντός της ΕΕ ο φορολογικός συντελεστής είναι κατά 70% περίπου χαμηλότερος.

Το συμπέρασμα

Αυτό που τρομάζει περισσότερο είναι η επάρκεια αυτών που επεξεργάζονται το θέμα της ΕΟΖ σε αντίληψη των σχετικών δεδομένων. Είναι προφανές πως ο καρκινικός όγκος του ελληνικού κράτους εμποδίζει σε οποιοδήποτε υγιές κύτταρο να επιβιώσει είτε εντός επικράτειας είτε εντός της υποεπικράτειας μια ΕΟΖ.

Η δημιουργία μιας ΕΟΖ με τις παραπάνω ιδιότητες προκαλεί τρόμο όχι γιατί απλά θα αποδειχτεί μια τρύπα στο νερό, αλλά γιατί μαρτυρά την απόσταση της άγνοιας που χωρίζει όσους το σχεδιάζουν με την πραγματικότητα των αναγκών της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Οι συνθήκες αυτές απαιτούν ολική αναδόμηση του ασφαλιστικού, φορολογικού και ενεργειακού μοντέλου της χώρας. Αν συμβούν αυτά τότε θα είχε νόημα να ανοίξει η σχετική συζήτηση.

Αν αυτό συμβαίνει με την κυβέρνηση οι της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ακόμη μακρύτερα νυχτωμένοι… Πιστεύουν ακόμη στα 5ετή πλάνα και στο σύνθημα πως σοσιαλισμός σημαίνει σοβιετ συν εξηλεκτρισμός.

Πηγή:www.capital.gr