Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

“Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.”
Κωστής Παλαμάς, Στ’ άρματα (17/9/1915)

Ο δεύτερος Εθνικός Ποιητής μας περιέγραψε με δύο στίχους το Ελληνικό Μεγαλείο που αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη που δημιούργησε την σημερινή Ελλάδα. Μία Ελλάδα που βάλλεται διαρκώς από συντεταγμένα συμφέροντα, εκπροσώπους του εθνομηδενισμού, εμμίσθους τυχοδιώκτες, απατεωνες και υπηρέτες αλλοτρίων και ξένων προς το Εθνικό Συμφέρον δυνάμεων.

Σε αυτά τα 203 χρόνια Έπους αλλά και Πένθους βρίσκονται εκείνοι που αναγάγουν τον πατριωτισμό σε “ακροδεξιό εθνικισμό” ή καλύπτουν τις ανομίες τους μέσα από τους απάτριδες των ΜΚΟ και των “επαγγελματιών κοινωνικών αγωνιστών” η τους “επαγγελματίες πατριώτες” που κρύβονται πίσω από πρακτικές ακραίου εθνικισμού.

Την ίδια στιγμή οι Δημοκράτες Έλληνες , διαχρονικά, προσπαθούν να κτίσουν μία Ελλάδα ευνομίας, ευταξίας, αξιοκρατίας, αλληλοεκτίμησης,αλληλεγγύης κι αλληλοσεβασμού. Σεβόμενοι πάντοτε την Ιστορική Μνήμη που προσπαθούν να την αμαυρίσουν και να την διαστρεβλώσουν οι εντολοδόχοι της μισαλλοδοξίας και του μισελληνισμού.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκική Προπαγάνδα , διά στόματος του Ρ. Τ. Ερντογάν, προσπαθεί να δημιουργήσει στην διεθνή κοινή γνώμη μία στρεβλή εικόνα για την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821 βρίσκοντας , βεβαίως, και προθύμους “πεμπτοφαλαγγίτες” στην καθ’ημάς πραγματικότητα.

Η ιστορική καταγραφή και η συλλογική μνήμη, όμως, είναι τα καλύτερα αντίδοτα στην υβριδική επιχείρηση αποταυτοποίησης που επιχειρεί το παραερντογανικό καθεστώς. Μπορεί το τουρκικό κράτος ν’αποκρύπτει τις οθωμανομογγολικές του ρίζες , οι Έλληνες όμως έχουμε κάθε λόγο να μην ξεχνάμε τα βασανιστήρια, τις εξωφρενικές φορολογικές απαιτήσεις, το παιδομάζωμα και τον φόρο του αίματος που κατέβαλε ο Ελληνισμός στον Οθωμανό κατακτητή.

Το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης βρίσκει την Οθωμανική Αυτοκρατορία απροετοίμαστη, οι Τούρκοι βλέπουν την ηγεμονία τους να κλονίζεται και για αυτό προσπάθησαν να καταπνίξουν με κάθε τρόπο την αντίδραση των Ελλήνων.

Οι σφαγές τις οποίες πραγματοποίησαν σε βάρος των Ελλήνων, εκμηδενίζουν τις όποιες δικαιολογίες χρησιμοποιούν σήμερον οι αναθεωρητές της ιστορίας μας, παρουσιάζοντες τη θηριωδία των Τούρκων ως “απλή Τουρκική Διοίκηση”.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ (ενδεικτικά αναφέρουμε διότι ο κατάλογος είναι μακρύς με 600.000 νεκρούς):

• Το Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης (1 Σεπτεμβρίου 1821)
• Την Σφαγή της Χίου (30 Μαρτίου- 2 Απριλίου 1822)
• Την Καταστροφή της Νάουσας (Απρίλιος 1822)
• Την Σφαγή στην Κάσο (29 Μαϊου 1824- 7-8 Ιουνίου 1824)
  Την Καταστροφή των Ψαρών (21-22 Ιουνίου 1824)
• Την Έξοδο του Μεσολογγίου (10-11 Απριλίου 1826)
• Το Ολοκαύτωμα της Ανδρίτσαινας (17η Μαΐου 1826)

Το άγνωστο Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης

Δεν πρέπει ξεχναμε ότι από το 1,5 Ελλήνων που κατοικούσαν στην προ-επαναστατική Ελλάδα, το 28% θυσιάσθηκε για την Απελευθέρωση της Χώρας από τους Τούρκους! Χτυπημένοι από τα εχθρικά πυρά αλλά και θύματα της ανέχειας και της τεράστιας υγειονομικής κρίσης που προέκυψε , με όλα τα συνοδά συμπτώματα , καθ’όλη την διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, οι Έλληνες της εποχης κατάφεραν να αποτινάξουν τον Οθωμανικό Ζυγό στα πεδία των μαχών.

Η σκληρή και λιγότερο γνωστή πτυχή του 1821. Οι ιστορίες των τραυματιών και των λιμοκτονούντων

Ίσως, αυτός είναι και ο μεγαλύτερος φόβος της σημερινής Τουρκίας που με “νταηλίκια” παραβιάζει σε καθημερινή βάση την εθνική μας κυριαρχία. Φέτος μόνο, έχουν γίνει πάνω από 6.100 παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου, 157 υπερπτήσεις άνωθεν ελληνικού εδάφους. Και 1.000 παραβιάσεις των χωρικών μας υδάτων.

Η στρατιωτική ιστορία για την Πολιορκία της Τριπολιτσάς

Ταυτόχρονα, μέσω υβριδικών επιχειρήσεων προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα , ενώ μέσω της προπαγάνδας να κάμψει το φρόνημα των Ελλήνων. Ακόμη, δεν έχουν ξεχάσει οι Τούρκοι την ήττα που γνώρισαν στην Μάχη του Έβρου και την υποχώρησή τους στο Αιγαίο μετά την “επακούμβηση”…..

Στην Θράκη , πάλι, προσπαθούν με εκβιασμούς, δολιοφθορά, στρατολόγηση μισθοφόρων και προπαγάνδα , να αντισταθμίσουν τις ενδομειονοτικές απώλειες και την ήττα που γνωρίζει ο τουρκοπροξενικός μηχανισμός ο οποίος κι αποπειράται να επιβάλει το 15% των ακραίων εθνικιστών στο υπόλοιπο 85% της Μειονότητας δημιουργώντας κλίμα διχασμού και φόβου.

Προσπερνώντας το ανορθόγραφο και απαίδευτο τοπικό πολιτικό δυναμικό, τους αμνήμονες και αδαείς εξουσιολάγνους που επιδίδονται στην “προξενολειχία” για να εξασφαλίσουν την πρόσβαση στους θώκους της εξουσίας και την άνευ όρων υποταγή, αναζητούμε το βαθύτερο νόημα της σημερινής ημέρας.

Ο δρόμος μας οδήγησε στην Μάκρη, τον τόπο μαρτυρίου των Πέντε Νεομαρτύρων, στις 6 Απριλίου του 1835 όπου ο Άγιος Μιχαήλ μαρτύρησε μαζί με άλλους τέσσερις εκ Σαμοθράκης, τους Γεώργιο, Μανουήλ, Θεόδωρο και Γεώργιο τον νεότερο, όταν ο ιεροδικαστής- Καδής ο Τζελάλ μπέης τους έκλεισε στη φυλακή και ζήτησε την επικύρωση της θανατικής εκτέλεσής τους από τον Διοικητή της επαρχίας, Βασάφ εφένδη, ο οποίος έδρευε στην Κωνσταντινούπολη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Kωστής Kοκκινόφτας, Kέντρο Mελετών Iεράς Mονής Kύκκου, H ΣYMBOΛH TΩN NEOMAPTYPΩN KAI TΩN EΘNOMAPTYPΩN ΣTH ΔIATHPHΣH THΣ EΛΛHNOPΘOΔOΞHΣ ΣYNEIΔHΣHΣ TΩN KYΠPIΩN* Περί των Nεομαρτύρων

Νεομάρτυρες-1
 

Η ιστορική καταγραφή και η συλλογική μνήμη, είναι τα καλύτερα αντίδοτα στην υβριδική επιχείρηση αποταυτοποίησης που επιχειρεί το παραερντογανικό καθεστώς.

Αυτή η εσωτερική διαδρομή έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας που η Τουρκία μέσω των Εγκαθέτων και των προθύμων συνεργών τους προσπαθούν να επιβάλουν έναν ιδιότυπο ισλαμικό νόμο στην Θράκη και να τρομοκρατήσουν όλους όσοι επιχειρούν να ορθώσουν το ανάστημά τους.

Αναζητείται ο ρόλος του τοπικού πολιτικού δυναμικού και η υλοποίηση του οράματος για την Θράκη….

Οι “Χαλίφηδες του Προξενείου” επιβάλλουν τον ισλαμικό νόμο στην Θράκη;