Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, στην Πλατεία Κουμουνδούρου το γνωρίζουν. Με επιτόκια πάνω από το 5-7% και το Γενικό Δείκτη κάτω από τις 1.000 μονάδες εξουσία δεν βλέπουν στον αιώνα τον απάντα.

Ή αν τη δουν, θα είναι για πολιτική συμφορά…

Οι αγορές για μια οικονομία είναι ό,τι το οξυγόνο για ένα οργανισμό. Αν κλείσουν τις στρόφιγγες του οξυγόνου, η ασφυξία είναι θέμα χρόνου. Υπάρχουν δυο εναλλακτικές διέξοδοι. Η μία είναι σκάφανδρο καταδύτη και οξυγόνο από την ΕΚΤ με όρους και μνημόνια…

Η άλλη είναι αυτή που προτείνει ο Λαφαζάνης, επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, έξοδο από την ΕΕ και όσο αντέξουμε. Ήτοι, σκάφανδρο χωρίς ΕΚΤ άρα με τις μπουκάλες οξυγόνου του εθνικού νομίσματος και ελεύθερη πτώση στον πυθμένα. Πόσο οξυγόνο διαθέτουν οι μπουκάλες της ελληνικής οικονομίας; Ήδη, βρίσκονται σε κατάσταση αρνητικής πίεσης…

Εκτός των «μοχθηρών» κερδοσκόπων, οι οποίοι συνήθως αποτελούν καλό άλλοθι για την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών, οι αγορές είμαστε εμείς. Αν δέκα εκατομμύρια Έλληνες από φόβο δεν πληρώσουν φόρους και εισφορές και αποφασίσουν να κρύψουν από 1.000 Ευρώ στο στρώμα, ο προϋπολογισμός και τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν και την πρώτη του μηνός όποιος και να είναι στη εξουσία δεν θα μπορεί να καταβάλει μισθούς και συντάξεις.

Ποιος μπορεί να υπολογίσει τις αντιδράσεις κάποιου που ψήφισε με δέλεαρ για αύξηση μισθών και συντάξεων επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, αν στο τέλος του μήνα πάει στο ΑΤΜ και βρει κάτι έναντι και των λίγων που ελάμβανε;

Αυτό που λέμε αγορές, είναι η μεταβολή της συμπεριφοράς μας όταν μεταβάλλονται τα δεδομένα. Υπάρχουν αυτοί που θα προσπαθήσουν να αποθησαυρίσουν 1 εκατ. Ευρώ και αυτοί που θα προσπαθήσουν να κρύψουν (να βγάλουν εκτός κυκλοφορίας) 1.000 Ευρώ.
Τα «θερμόμετρα» που μετρούν τις διαθέσεις των αγορών (δηλαδή ημών, μεγάλων και μικρών-θεσμικών και ιδιωτών) είναι κατά σειρά ευαισθησίας: Οι μετοχές, τα ομόλογα και οι καταθέσεις…

Κατά συνέπεια μην τρέφετε καμιά αυταπάτη για το τι θα ακολουθήσει.

Υπάρχουν δυο τρόποι να καλμάρει ο κ. Τσίπρας τις αγορές προκειμένου να προσπελάσει στην εξουσία ή έστω την ύστατη στιγμή να αποφύγει τη Ροβεσπιέρια τραγωδία, να του σκάσει η χώρα, που άλλοι χρεοκόπησαν, στα χέρια…
Ο ένας τρόπος είναι να διαγράψει τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τους δικούς του αριστερούς.

Ο Αλέξης Τσίπρας όμως δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου, παρά το γεγονός της μίμησης του ύφους που συγκινεί τους κρατικοδίαιτους μεταστάντες του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα δεν το δημιούργησε εκ του μηδενός αλλά το κληρονόμησε. Ο Λαφαζάνης δεν είναι μια περιθωριακή ομάδα στον κομματικό μηχανισμό, όπως ήταν ο Κωσταντόπουλος, ο Καράγιωργας και οι τροτσκιστές που διέγραψε ο Ανδρέας. Ελέγχει το 40% των κομματικών μηχανισμών.

Ο άλλος τρόπος να κατευνάσει τις αγορές και τις ανησυχίες της κοινής γνώμης είναι να επιλέξει για Υπουργό των Οικονομικών κάποιον που η παρουσία του και μόνο μπορεί να τις καθησυχάσει. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε χρησιμοποιήσει πλειάδα κεντρώων και λοιπών αστών πολιτικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εμφανίσει κανέναν υποψήφιο συνεργαζόμενο πέραν του Καμένου, της Λούκας και του συμβούλου του ΓΑΠ, Βαρουφάκη. Η πολωτική δημαγωγία δεν του επέτρεψε να επεκτείνει την επιρροή του πέραν των τετριμμένων προσώπων του καθεστωτικού μεταπολιτευτικού σοσιαλισμού και των γραφικών θαμώνων της άκρας αριστεράς.

Στη φάση που έχουμε περιέλθει για να καθησυχάσει τις αγορές θα χρειαστεί να επιστρατεύσει μέγεθος τουλάχιστον Παπαδήμου ή Στουρνάρα. Κάτι τέτοιο όμως με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι ορατό ούτε φαίνεται εφικτό.
Σε λίγες μέρες από σήμερα η εποπτεία των συστημικών ελληνικών τραπεζών περνά στην ΕΚΤ. Ο έλεγχος του προϋπολογισμού τυπικά γίνεται στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Αν επιχειρήσει να αλλάξει αυτά τα δεδομένα η χώρα θα βρεθεί σε οικονομική και πολιτική απομόνωση με ανεξέλεγκτες συνέπειες από την καθημερινή ζωή μέχρι την εθνική κυριαρχία.
Το μεγαλύτερο αδιέξοδο στην πολιτική σκηνή το αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ+ΠΑΣΟΚ έχουν αποτύχει χωρίς να καταρρεύσει η χώρα στα χέρια τους και μια εκλογική συντριβή θα τους δώσει την ευκαιρία να διαλυθούν και να ανασυνταχθούν σαν πολιτικοί πόλοι με νέα πρόσωπα και αρχές…

Το Ποτάμι και ο Σταύρος Θεοδωράκης όλο και πιο συχνά αποτελούν στόχο επικρίσεων και κακόβουλων επιθέσεων. Αυτό επιβεβαιώνει την απειλή που συνιστούν, σε μια μεταβατική φάση πολιτικής ρευστότητας, να διεμβολίσουν το δικομματικό παιγνίδι, όπως έχει ισορροπήσει στο 20-25%.

Η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται σε υποχώρηση ενώ το ΚΚΕ περιστρέφεται στα συνήθη επίπεδα δυναμικής του.
Οι επιλογές για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι εύκολες καθώς, όπως απέδειξαν οι εκλογές του 2012 η απόσταση μεταξύ 25 και 15% είναι πολύ μικρή, πόσο μάλλον αυτή μεταξύ 15 και 5%…

Πηγή: www.capital.gr