Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των 630 Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ο Κύριος απευθύνει στους μαθητές Του έναν ιδιαιτέρως τιμητικό χαρακτηρισμό: «Ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου». Τους αποκαλεί δηλαδή με το δικό του όνομα, διότι Αυτός είναι «τό φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». «Ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα», για να σκορπίσω τα σκοτάδια της συγχύσεως και του χάους. Μας καλεί να γίνουμε φώτα στον κόσμο που αντανακλούν την ακτινοβολία Του.

Τούτο όμως το φως, που άναψε μέσα μας, δεν δόθηκε αποκλειστικὰ για μας, για να το απολαμβάνουμε προσωπικά και εγωιστικά. Αν το κρύψουμε «ὑπὸ τὸν μόδιον», αν του στερήσουμε τον ορίζοντα ακτινοβολίας, όχι μόνο δεν θα ανταποκριθή στο σκοπὸ της υπάρξεώς του, αλλὰ και θα σβήσει.

Κάθε φως πρέπει να λάμπει. Είναι στην φύση του να διακρίνεται, να φαίνεται. Μία φωτισμένη από τον Χριστό ψυχή θα φανεί από τον τρόπο με τον οποίο εκφρἀζεται, από το πώς συμπεριφέρεται, πώς κινείται στο σπίτι, στην εργασία, πώς σχολιάζει, πώς αντιδρά.

Το φως αποκαλύπτει ό,τι το σκοτάδι κρύβει. Έτσι προειδοποιεί για τους κινδύνους, βοηθεί στον καθορισμὸ της σωστής πορείας, διαλύει την αβεβαιότητα και τους αόριστους φόβους, δίνει στο βήμα ρυθμὸ και σταθερότητα. Όμοια και «τό φῶς ὑμῶν πρέπει νά λάμψει ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων», αποκαλυπτικά, παρηγορητικά, καθοδηγητικά.

Στην εποχὴ της συγγραφής των ευαγγελίων η λέξη «καλὸς» είχε ευρύτερη έννοια απὸ αυτὴ που έχει σήμερα. Δεν σήμαινε απλώς το αντίθετο του «κακός».Το «καλὸς» είχε ακόμη μέσα του την έννοια του ωραίου, του ελκυστικού, του χαριτωμένου.

Τα «καλὰ ἔργα» λοιπόν, που ζητεί ο Χριστός από εμάς, δεν είναι μία απλὴ εκτέλεση καθήκοντος, μία αυστηρὴ αγαθοεργία, μία ψυχρὴ προσφορὰ βοηθείας. Έχουν ομορφιὰ είναι γεμάτα αγάπη, χάρη Θεού και χαρά.

Όχι εξυπηρέτηση παγερή, ευγένεια κατὰ παραγγελία, αλλὰ αυθόρμητη, προσφιλὴς καλωσύνη, γεμάτη φως στην καρδιὰ και στο πρόσωπο. «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων». Όχι όμως για να μας προσέξουν, όχι μέ σκοπό τον έπαινο και την αναγνώριση από τούς ανθρώπους. Προσανατολισμός των χριστιανικών καλών έργων είναι ο Θεός. Κίνητρο η δόξα του. Σκοπός η δοξολογία του. «Ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».