Η συζήτηση που διεξάγεται για το δημόσιο χρέος, πρέπει να ξεκινά από διαπιστώσεις, για να μπορούμε να αξιολογήσουμε τις προτάσεις πολιτικής που κατατίθενται.

1) Σήμερα, το χρέος βρίσκεται στα 318 δισ. δηλαδή κοντά στο επίπεδο που ήταν το 2009, παρά το γεγονός ότι στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν τροφοδοτήθηκε από νέα ελλείμματα. Σε αυτό κομβικό ρόλο έπαιξαν το PSI και η επαναγορά μέσω των οποίων αφαιρέθηκαν από το χρέος 126 δισ.

2) Η βιβλιογραφία δεν προσφέρει καμία ασφαλή μεθοδολογία βάσει της οποίας μπορούμε να υπολογίσουμε πότε ένα χρέος θεωρείται βιώσιμο.

3) Το μεγαλύτερο όφελος από το PSI είναι ότι άλλαξε δυο σημαντικές παραμέτρους του χρέους, που λαμβάνουν υπόψη τους οι αγορές.

Η πρώτη αφορά το επιτόκιο και την περίοδο χάριτος. Έτσι σήμερα το κόστος εξυπηρέτησης ταμειακά είναι περίπου στα 6 δισ. αντί για 13,2 δισ. που ήταν το 2010.

Η δεύτερη, είναι η αποσύνδεση του ύψους του χρέους από το ρίσκο αναχρηματοδότησής του μέσω της επιμήκυνσης της ληκτότητας.

4) Εξίσου σημαντικό, είναι το γεγονός ότι το δημόσιο χρέος διακατέχεται στο μεγαλύτερο μέρος του από το ESM, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και χώρες της Ε.Ε.

5) Οποιαδήποτε μονομερής διαγραφή χρέους θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη χώρα και θα της στερήσει την πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια. Για αυτό στη συζήτηση για το χρέος πρέπει να συμμετέχουν όλοι με αίσθημα ευθύνης, καθώς αποδέκτης των προτάσεων είναι εθνικά Κοινοβούλια άλλων χωρών.

Εδώ και δύο χρόνια, η χώρα όφειλε έγκαιρα να προετοιμαστεί για την ομαλή και ασφαλή έξοδο στις αγορές, για να καλύπτει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες, με δεδομένο ότι το Πρόγραμμα τελείωνε τον Δεκέμβριο του 2014.

Η κυβέρνηση του Α. Σαμαρά απέτυχε να βγάλει με ασφάλεια τη χώρα από το πρόγραμμα. Σήμερα, η χώρα βρίσκεται ξανά αντιμέτωπη με τις ίδιες αβεβαιότητες που αντιμετώπιζε το 2012, εξαιτίας και τότε της εμμονής της ΝΔ να διεξαχθούν εκλογές.

Την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα επιτείνει το γεγονός ότι η χώρα έμεινε πίσω στις μεταρρυθμίσεις που θα ανασυγκροτούσαν τον τρόπο λειτουργίας της κράτους και της οικονομίας.

Η χώρα την επόμενη ημέρα πρέπει να παρουσιάσει ένα Ελληνικό Σχέδιο Μεταρρυθμίσεων με προοδευτικό πρόσημο, που θα ενεργοποιεί τις διαδικασίες μετασχηματισμού της οικονομίας σε ανταγωνιστική και εξωστρεφή και θα προτάσσει την αντιμετώπιση της ανεργίας και των κοινωνικών ανισοτήτων.

Αυτή η πρόταση θα πρέπει να στηρίζεται από όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα, προκειμένου να φανεί ότι η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας συμφωνεί με την ανάγκη για την ανασυγκρότηση του κράτους και της οικονομίας.

Στις συζητήσεις, λοιπόν, με τους Ευρωπαίους, έναντι της δέσμευσης μας για την υλοποίηση του Ελληνικού Σχεδίου Μεταρρυθμίσεων θα διεκδικήσουμε θετικές αποφάσεις για την ελάφρυνση από τα βάρη του χρέους. Συμφωνία που μετά από συνεννόηση με τους εταίρους, θα επικυρωθεί από τον Ελληνικό λαό με δημοψήφισμα.

Γι αυτό το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών προτείνει την πραγματοποίηση μιας διάσκεψης στην Ελλάδα με εμπειρογνώμονες από διεθνείς οργανισμούς, προκειμένου να συζητηθούν όλες οι εναλλακτικές προτάσεις για το χρέος και να προκριθούν αυτές που ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες τη χώρας.

Με βάση τα προαναφερθέντα η χώρα μπορεί να θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων τις ακόλουθες προτάσεις:

• Την επιμήκυνση για 70 χρόνια των Ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια των εταίρων μας.
• Τον μηδενισμό του περιθωρίου στο επιτόκιο των ομολόγων.
• Τη σταθεροποίηση των ετήσιων τόκων που πληρώνουμε σε ένα χαμηλό επίπεδο για τις επόμενες δεκαετίες.
• Μια παράταση της περιόδου χάριτος στις αποπληρωμές των επίσημων δανείων
• Την ανταλλαγή μέρους των ομολόγων με άλλα που θα έχουν ρήτρα ανάπτυξης και θα αποπληρώνονται όσο πάει καλύτερα η οικονομία.

Πέρα από τις αποφάσεις για την ελάφρυνση του Ελληνικού Χρέους είναι αναγκαίο να γίνει μια συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο προκειμένου να αξιολογηθούν και να προκριθούν προτάσεις που οδηγούν στην αμοιβαιοποίηση του χρέους μέσω πχ της κοινής έκδοσης ομολόγων ή ακόμη και της απομείωσης του χρέους.

Είναι αναγκαίο να συζητάμε για την επίλυση του προβλήματος του χρέους που συσσωρεύτηκε. Εξίσου αναγκαίο όμως είναι να προτείνουμε με βάση την αρνητική εμπειρία από το παρελθόν πως αυτό δεν θα ξανασυμβεί, χτίζοντας μια υγιή οικονομία που δεν θα συσσωρεύει χρέη σε βάρος των επόμενων γενεών.