Ανεβαίνουν οι τόνοι, στην τελική ευθεία για τις Ευρωεκλογές, σε επίπεδο εσωτερικής κατανάλωσης και όχι μόνο.

Άλλο ευρωεκλογές, άλλο εθνικές εκλογές λένε τα πολιτικά κόμματα και μένουν άλαλα τα χείλη των ευσεβών αφού όπως όλα δείχνουν οι εποχές που η ψήφος για την ευρωβουλή ήταν στην χειρότερη περίπτωση μια ακόμα βαρετή υποχρέωση και στην καλύτερη μια ανέξοδη διαμαρτυρία, πέρασαν ανεπιστρεπτί!

Πίσω όμως από την κουίντα, η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικές επιπτώσεις που θα δρομολογηθούν σε πανευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο θα έχουν επιπτώσεις και μάλιστα σοβαρότατες.

Xάος μετά τα αποτελέσματα των επερχόμενων Ευρωεκλογών προβλέπει το περιοδικό Economist και σύμφωνα με τον αρθρογράφο οι οργισμένοι και ταλαιπωρημένοι Ευρωπαίοι, , έπειτα από πέντε χρόνια κακής διαχείρισης της κρίσης, θέλουν να «βασανίσουν» τους πολιτικούς τους.

Οι επιλογές της ΕΕ για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη δεν δείχνουν να πείθουν τους ψηφοφόρους που βλέπουν μπροστά τους ότι τα 35 χρόνια ζωής του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου το κατέστησαν απλά γηραιότερο και πάντως ουδόλως σοφότερο.

Οι πολίτες της Ευρώπης θέτουν από μόνοι τους ζητήματα δημοκρατίας.

Βαρέθηκαν να υπομένουν αναποτελεσματικούς σχεδιασμούς  και σιχάθηκαν να ακούν από την ευρωπαϊκή ένωση ότι και η επόμενη κυβέρνησή τους θα πρέπει να ακολουθήσει τους ίδιους δημοσιονομικούς κανόνες, την ίδια οικονομική και κοινωνική πολιτική, με αδιέξοδες συζητήσεις, άλυτα βαλτωμένα προβλήματα.

Με 26 εκατομμύρια άνεργους και εσωτερικούς  οικονομικούς μετανάστες, να κόβουν βόλτες από χωρα σε χωρα,για ένα καλύτερο αύριο, πλέον  περιμένουν πολύ περισσότερα όχι μόνο από τις εθνικές κυβερνήσεις τους αλλά και από το ευρωκοινοβούλιο.

Οι καιροί που οι οι αρχηγοί των κομμάτων έστελναν στην ευρωβουλή σούμπιτους τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους αναθέτοντάς τους τη σωτηρία του γνωστού(!) ιχθύος Μπουκκοχρωμίς λεπτούρους και τους ξέχναγαν εκεί για κάποια χρόνια, είναι παρελθόν.

Τώρα οι ευρωσκεπτικιστές θα σουλατσάρουν σε Βρυξέλες και Στρασβούργο και ο πονοκέφαλος στις εθνικές πρωτεύουσες της Ευρώπης θα φτάνει στα όρια μόνιμης ημικρανίας.

Γιατί τώρα οι κυβερνήσεις θα συνειδητοποιήσουν ότι στο έδαφος μιας κρίσης, που η Ενωμένη Ευρώπη φάνηκε από τους γραφειοκράτες στους λαούς, ως μια χωρισμένη Ευρώπη, αυτών που πληρώνουν και αυτών που βαφτίστηκαν “PIGS”, βρήκαν έδαφος να καλπάσουν οι φωνές του ευρωσκεπτικισμού, αλλά και της εθνικιστικής ακροδεξιάς και των ακόμα πιο ακραίων παραφυάδων τους, όπως η “Χρυσή Αυγή”.

Γιατί τελικά φαίνεται ότι το αυγό του φιδιού δεν εκκολάφθηκε σε Αθήνα, Παρίσι και Βουδαπέστη αλλά κάτω από τη θαλπωρή της αμεριμνησίας των Βρυξελών.