Ηχηρή πολιτική παρέμβαση με σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά έκανε λίγες ημέρες μετά τις ευρωεκλογές και το αρνητικό αποτέλεσμα για τη ΝΔ ο «γαλάζιος» βουλευτής Ροδόπης και πρώην υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Σε μια χρονική στιγμή που κυριαρχεί η συζήτηση στο εσωτερικό της κεντροδεξιάς για τη στρατηγική της, ο κ. Στυλιανίδης, έχοντας προφανώς κατά νου και τις παρασκηνιακές κινήσεις διαφόρων άλλων στελεχών της γενιάς του, επέλεξε να δώσει το δικό του πολιτικό στίγμα.

Αξιοποιώντας την πρόσκληση που του έγινε από το «Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής» και το γραφείο του Ιδρύματος Hanns Seidel στην Αθήνα να είναι ο βασικός ομιλητής την Τρίτη 17 Ιουνίου με θέμα «Η Ευρώπη μετά τις Εκλογές – Μια νέα προοπτική για την Ελλάδα», έστειλε πολλαπλά μηνύματα, κυρίως εντός της ΝΔ για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Ο κ. Στυλιανίδης αναφέρθηκε στην πολυδιάσπαση του ελληνικού πολιτικού συστήματος και τη δημιουργία κινημάτων διαμαρτυρίας, όπως τα χαρακτήρισε και τα ονομάτισε, όπως π.χ. ΑΝΕΛ 3,4%, Ένωση για την Πατρίδα και το Λαό 1%, Σχέδιο Β κ.α. καθώς και σε απολίτικα ή μεταπολιτικά κόμματα όπως τα ανέφερε, επισημαίνοντας το Ποτάμι 6,6%, τα οποία δημιουργούν συνθήκες πολιτικής αστάθειας.

Ο πρώην υπουργός ήταν αρκετά αιχμηρός, λέγοντας ότι το φαινόμενο αυτό «οφείλεται στην αδυναμία των παραδοσιακών αρχηγικών κομμάτων να λειτουργήσουν θεσμικά, προκρίνοντας κανόνες εσωτερικής λειτουργίας που θωρακίζουν την ενότητα, τη συλλογικότητα και την εσωκομματική Δημοκρατία».

Παράλληλα είπε ότι οφείλεται και στην «επιθετική παρέμβαση της Ελληνικής Οικονομικής Ολιγαρχίας στο χώρο της πολιτικής που μέσω της διαπλοκής έχει μάθει να φτιάχνει ή να διαλύει κόμματα, να αναδεικνύει ή να εξαφανίζει πολιτικούς με κριτήριο τα δικά της συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα την κοινωνίας, της χώρας ή της Ευρώπης».

Κατά τον κ. Στυλιανίδη, όσες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και να γίνουν στην Ελλάδα, «αν δεν σπάσουμε το κατεστημένο της διαπλεκόμενης οικονομικής ολιγαρχίας, αν δεν απλώσουμε τις ευκαιρίες σε όλους, αν δεν προστατεύσουμε τη μεσαία τάξη, αν δεν οριοθετήσουμε με αυστηρότητα τη σχέση πολιτικής, αγοράς και τεχνοκρατίας δεν θα πετύχουμε τίποτε».

Στο σημείο αυτό έβαλε στο τραπέζι με ένα διαφορετικό τρόπο τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή με βάση τη διακήρυξη της Χαλκιδικής, λέγοντας ότι «αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε με τον κρατισμό της παρωχημένης αριστεράς, ούτε με τον ολιγοπωλιακό καπιταλισμό μιας νεοφιλελεύθερης δεξιάς που αβαντάρεται από την κρίση αλλά μόνο μέσα από την Κοινωνική Οικονομία της Αγοράς που αποτελεί το ιστορικό επίτευγμα της Πολιτικής μας οικογένειας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) σε Ευρωπαϊκό επίπεδο».

Ακόμη ιδιαίτερη αξία είχε το καρφί που έριξε στην οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία δυο χρόνια. Υπερασπιζόμενος την κοινωνική συνοχή, την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, το ευρωπαϊκό όραμα και την κοινωνική οικονομία της αγοράς, υποστήριξε ότι είναι αντιπροσωπευτικό το παράδειγμα της Ελλάδας όπου «αμφισβητήθηκαν στην πράξη οι δυο πυλώνες του δυτικού καπιταλιστικού συστήματος: η τραπεζική πίστη με την υπόθεση των ομολογιούχων που έχασαν τις οικονομίες μιας ζωής εξαιτίας του κράτους και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας με τους αβάσταχτους φόρους ακίνητης περιουσίας».

Ειδικότερα όσον αφορά τις Ευρωεκλογές στην Ελλάδα, υπογράμμισε ότι έχουμε για πρώτη φορά ιστορικά την εκλογική κυριαρχία με 4 μονάδες υπεροχής του ΣΥΡΙΖΑ, ενός αριστερού κόμματος που είναι μεν Ευρωσκεπτικιστικό όχι όμως, κατά την άποψή του, Ευρωαρνητικό.

«Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης χρησιμοποίησε κυρίως ως όπλο της Ελληνική κρίση. Ζήτησε το κούρεμα του χρέους και την αλλαγή της εφαρμοζόμενης μεταρρυθμιστικής πολιτικής, χωρίς όμως να απαντά πειστικά στο πώς θα εφαρμόσει μια πιο λαϊκή πολιτική. Μίλησε λαϊκίστικα και δεν μπόρεσε να απομακρυνθεί από τις κρατικίστικες πολιτικές ενός χρεοκοπημένου αριστερού παρελθόντος» είπε.

Ο κ. Στυλιανίδης κράτησε αποστάσεις και για τον τρόπο χειρισμού της Χρυσής Αυγής, τονίζοντας ότι η άνοδος της ακροδεξιάς στην τρίτη θέση με 9% οφείλεται σε δυο λόγους :

α) Επένδυσε πολιτικά στον ανθρώπινο πόνο που έφερε η κρίση, στην ανέχεια, στην ανεργία των νέων, στην εγκληματικότητα, στην ξενοφοβία και

β) Επιχείρησε να θυματοποιηθεί στα μάτια της κοινής γνώμης εμφανίζοντας ως πολιτική δίωξη τη φυλάκιση των ηγετικών στελεχών της. Κατά την γνώμη μου η Χ.Α. έχτισε πάνω στα λάθη και τις παραλείψεις του πολιτικού συστήματος και εκμεταλλεύτηκε την συστηματική και ισοπεδωτική απαξίωση των πολιτικών από τα ΜΜΕ (διαπλεκόμενα και μη) τα τελευταία χρόνια εναντίον όλων των κομμάτων και όλων των πολιτικών προσώπων χωρίς να ξεχωρίζουν τα θετικά παραδείγματα.

«Θεωρώ λάθος εξαρχής την ποινική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής από τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ. Η ποινική ευθύνη των φυσικών προσώπων ήταν αρμοδιότητα αποκλειστικά της Δικαιοσύνης. Η Χρυσή Αυγή έπρεπε από κόμματα και ΜΜΕ να αποδομηθεί πολιτικά και ιδεολογικά γιατί διαφορετικά ήταν αυτονόητη η «θυματοποίηση» και ίσως και η «ηρωποίηση» του ριζοσπαστικού της λόγου» ανέφερε και συμπλήρωσε: «Θυμίζω την αποχουντοποίηση κατά την μεταπολίτευση που ολοκληρώθηκε από ανακοινώσεις – αποφάσεις ενωμοταρχών και εισαγγελέων και έκλεισε με μια μόνο πολιτική δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τους δικτάτορες: «όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια».

(Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ)