Γράφει ο κ. Αντ. Αλεξανδρίδης

Η Ελλάδα έδινε πάντα μεγάλη σημασία στην εφαρμογή πολιτικών που εγγυώνται τρεις αξίες: ισότητα ενώπιον του νόμου, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θρησκευτικών ελευθεριών και ισότητα ευκαιριών για όλους – συμπεριλαμβανομένων των μελών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.

Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση μερικές φορές οδηγεί σε παρεξηγήσεις και παραποιήσεις γεγονότων.

Το National δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο γνώμης (« Γιατί η περιοχή των συνόρων Τουρκίας-Ελλάδας συνεχίζει να είναι τόπος δυστυχίας μεταναστών », με ημερομηνία 24 Οκτωβρίου) σχετικά με τη δεινή κατάσταση ορισμένων από αυτούς τους μετανάστες. Ωστόσο, το άρθρο παρερμηνεύει τα γεγονότα σε δύο περιπτώσεις: η μία αφορά το τραγικό περιστατικό του περασμένου μήνα με μετανάστες στην ελληνική περιοχή του Έβρου. το άλλο αφορά το καθεστώς της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη .

Με στόχο να αποκαταστήσω την αλήθεια και να ξεκαθαρίσω τα δεδομένα, οφείλω να φέρω ορισμένα στοιχεία στην προσοχή των αναγνωστών.

Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 καθιέρωσε το καθεστώς της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, προσδιορίζοντάς την με βάση τη θρησκεία και χωρίς αναφορά στην εθνική καταγωγή των μελών της (Τούρκοι, Πομάκοι και Ρομά). Οι διατάξεις της Συνθήκης είναι σαφείς και δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε να παραμορφωθούν.

Είναι εξίσου σαφές ότι το ελληνικό κράτος έχει λάβει μέτρα με στόχο την προώθηση και τη διαφύλαξη της πολιτιστικής ταυτότητας της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, καθώς και τη διευκόλυνση της πρόσβασής τους στην απασχόληση στο δημόσιο τομέα.

Σημειώνεται επίσης ότι τα μέλη της μειονότητας είναι πολίτες της ΕΕ που απολαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα μειονοτικών δικαιωμάτων, πέραν των δικαιωμάτων και ελευθεριών που διασφαλίζονται σε όλους τους Έλληνες πολίτες χωρίς καμία διάκριση.

Συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις πτυχές της καθημερινής δημόσιας, πολιτικής και πολιτικής ζωής. Σε διαδοχικές βουλευτικές εκλογές από το 1927 εκλέχθηκαν βουλευτές μέλη της μειοψηφίας στη Θράκη. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις βουλευτές μειοψηφίας στο κοινοβούλιο.

Το ελληνικό κράτος επίσης δεν φείδεται προσπαθειών για τη διασφάλιση των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των παιδιών της μειονότητας. Στη Θράκη λειτουργούν περισσότερα από 100 σχολεία, καθώς και δύο κορανικά ιδρύματα.

Έχουν δρομολογηθεί πρόσθετα βήματα για να μπορέσουν τα μέλη της μειονότητας, ιδίως οι γυναίκες και οι νέοι, να επωφεληθούν από εθνικά έργα που επικεντρώνονται στη διατήρηση της ισότητας των φύλων, στην καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και στη βελτίωση της πρόσβασης στην απασχόληση και τον διαπολιτισμικό διάλογο.

Επιπλέον, περισσότερα από 240 τζαμιά λειτουργούν στην περιοχή, που είναι το υψηλότερο ποσοστό τζαμιών ανά πολίτη ισλαμικής πίστης στην Ευρώπη.

Το πιο διαφωτιστικό παράδειγμα των ευνοϊκών πολιτικών που εφαρμόζονται για τη μουσουλμανική μειονότητα είναι ο νέος νόμος για τους μουφτήτες, ο οποίος προβλέπει την ευρύτερη δυνατή ένταξη στη διαδικασία επιλογής των μουφτήδων.

Το άρθρο μιλά για μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας που έχασαν την υπηκοότητά τους. Ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι η Ελλάδα, η οποία έχει πλήρη επίγνωση των διεθνών της υποχρεώσεων, αντιμετώπισε το θέμα με τη μεταρρύθμιση του κώδικα ιθαγένειάς της το 1998.

Ως άμεση και άμεση συνέπεια αυτής της νομοθεσίας, οποιοσδήποτε δικαιούται να ανακτήσει την ιθαγένειά του μπορεί να το πράξει ακολουθώντας τις σχετικές διοικητικές διαδικασίες που προβλέπονται από τον κώδικα.

Πριν δώσει κανείς διάλεξη στην Ελλάδα, θα πρέπει να είναι γνωστό ότι σχεδόν κανένας από τους χιλιάδες ανθρώπους ελληνικής καταγωγής που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία κατά τη διάρκεια του πογκρόμ του 1955 και των εκδόσεων του 1964 δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι του.

Στην πραγματικότητα, ενώ η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη εξακολουθεί να αριθμεί περίπου 120.000 μέλη, η ελληνική μειονότητα της Τουρκίας αριθμεί λιγότερο από 3.000 άτομα – από περίπου 120.000 όταν υπογράφηκε η συνθήκη της Λωζάνης πριν από σχεδόν εκατό χρόνια.

Οι αριθμοί λένε τη δική τους αμείλικτη αλήθεια και αποτελούν την καλύτερη απόδειξη ότι η Ελλάδα ακολουθεί μια πολιτική που προωθεί την ειρηνική συνύπαρξη στη Θράκη της Μειονότητας εντός της πλειοψηφίας.

Όπως αναφέρει εύγλωττα η πρόσφατη δήλωση της ΕΕ για την 30ή επέτειο της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των Προσώπων που ανήκουν σε Εθνικές ή Εθνικές, Θρησκευτικές και Γλωσσικές Μειονότητες: «Η ΕΕ λυπάται βαθύτατα για τις προηγούμενες πολιτικές διακρίσεων που εφάρμοσε η Τουρκία, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την ελληνική μειονότητα επί του παρόντος. είναι στα πρόθυρα της εξαφάνισης». Η δήλωση είναι αυτονόητη.

Οι μετανάστες, που διασώθηκαν από την ελληνική αστυνομία, ανέφεραν οι ίδιοι ότι μεταφέρθηκαν στην τουρκική πλευρά του Έβρου με τουρκικά οχήματα και αναγκάστηκαν να τη διασχίσουν για να φτάσουν στην ελληνική πλευρά. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, λήστεψαν και τραυματίστηκαν από τις τουρκικές αρχές. Η ελληνική αστυνομία ενημέρωσε αμέσως τον Οργανισμό Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής και οργάνωσε επιχείρηση διάσωσης.

Αυτό το κατακριτέο περιστατικό αποδεικνύει ότι η Τουρκία συνεχίζει να χρησιμοποιεί μετανάστες κατά παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.

Είναι επίσης σαφές ότι η Άγκυρα αρνείται να τηρήσει τις διεθνείς της υποχρεώσεις βάσει της κοινής δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας του 2016.

Η Ελλάδα, από την άλλη, θα συνεχίσει να προστατεύει τα σύνορα της ΕΕ με αποτελεσματικό και έγκαιρο τρόπο, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις της ως κράτος μέλος του μπλοκ και του χώρου Σένγκεν.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι το άρθρο παραλείπει οποιαδήποτε αναφορά σε μετανάστες που οδηγούν οι τουρκικές αρχές προς τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της. Ουσιαστικά εξισώνει τον θύτη με το θύμα και διαστρεβλώνει την πραγματικότητα επί τόπου.

*Ο κ. Αντώνης Αλεξανδρίδης είναι ο Έλληνας πρεσβευτής στα ΗΑΕ

(πηγή: viadiplomacy, thenationalnews.com)