Στο συνέδριο με θέμα «Ελλάδα – Η Ανάκαμψη από την κρίση;», την Πέμπτη 16 Ιουνίου, μίλησε ο κ. Δημήτρης Πολιτόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης Α.Ε. (Μπύρα Βεργίνα) που είναι εγκατεστημένη στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής, προσκεκλημένος των διοργανωτριών εφημερίδων «International Herald Tribune» και «Καθημερινή».

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν τα περισσότερα από τα επείγοντα θέματα που αφορούν στη σταθεροποίηση της Ελληνικής Οικονομίας όπως το κρίσιμο ζήτημα του δημοσιονομικού χρέους, το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, η αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας και οι κλάδοι που εμφανίζουν σημαντικές πιθανότητες να προσελκύσουν περισσότερες επενδύσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικά.

Στις συνεδρίες συμμετείχαν εκπρόσωποι επιχειρηματικών φορέων, διεθνείς εμπειρογνώμονες και ακαδημαϊκοί, ενώ ο κ. Πολιτόπουλος ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος του παραγωγικού επιχειρηματικού κόσμου της Ελλάδας. Το πάνελ με τον κ. Πολιτόπουλο και με θέμα την προσέλκυση επενδύσεων, συντόνιζε ο κ. Jack Ewing, οικονομικός ανταποκριτής της International Herald Tribune στην Ευρώπη, ενώ συμμετείχαν ο κ. Βασίλης Αντωνιάδης, εταίρος και διευθύνων σύμβουλος της The Boston Consulting Group ο διευθυντής σύνταξης της Καθημερινής, Νίκος Κωνσταντάρας. Λόγω των πολιτικών εξελίξεων, δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στο συνέδριο, κορυφαία κυβερνητικά στελέχη που ήταν προσκεκλημένα.

Ομιλία του κ. Δημήτρη Πολιτόπουλου, διευθύνοντος συμβούλου της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης Α.Ε. (Μπύρα Βεργίνα), στην εκδήλωση: «Greece – The Emergence from the Crisis?» των «International Herald Tribune» και «Καθημερινή»

Κυρίες και Κύριοι,

Σας απευθύνομαι σήμερα με συναίσθηση καθήκοντος και ακλόνητη αποφασιστικότητα, σε μια επικίνδυνη καμπή στην ιστορία της πατρίδας μας.

Είναι η στιγμή, τόσο για μας που έχουμε επιλέξει να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε στην Ελλάδα όσο και για τα εκατομμύρια των ομογενών μας που ζουν ανά τον κόσμο, να πορευθούμε ενωμένοι για αυτή τη γη που αγαπάμε τόσο πολύ.

Επί δεκαετίες οι κυβερνήσεις μας έκαναν σφάλματα. Ενώ δανείστηκαν πολλά χρήματα αυτά τα κεφάλαια δεν επενδύθηκαν σε βιομηχανίες και παραγωγικό εξοπλισμό, ούτε επενδύθηκαν σε βιοτεχνολογικά πάρκα, στην διαδικτυακή τεχνολογία, ή στην μεταμόρφωση των πόλεων και των τοπίων μας στην ειδυλλιακή Εδέμ που ο λαός μας αξίζει.

Αντί αυτού τα χρήματα αυτά σπαταλήθηκαν στην καλύτερη περίπτωση, ή αποτέλεσαν λεία καταχραστών, στην χειρότερη. Πολλά κατέληξαν σε λίγους και λίγα σε πολλούς. Ορισμένοι συνταξιοδοτήθηκαν, ενώ δεν το δικαιούνταν, και άλλοι διορίστηκαν στον δημόσιο τομέα, ενώ δεν υπήρχε χρεία των υπηρεσιών τους. Λίγοι απέσπασαν μεγάλα παράνομα κέρδη εις βάρος των πολλών.

Καρτέλ συστήθηκαν και ευδοκίμησαν εκμεταλλευόμενα τη μεγάλη ζήτηση που πυροδοτήθηκε από τα δανεισμένα κεφάλαια, στραγγαλίζοντας την εγχώρια επιχειρηματική πρωτοβουλία.

Εξαιτίας του μεγέθους του χρέους μας οι χρηματαγορές αποφάσισαν ότι εμείς ως κράτος υπήρξαμε περισσότερο του δέοντος ανεύθυνοι, ξεπερνώντας το πιστωτικό μας όριο και έχουν τώρα αρνηθεί να μας αναχρηματοδοτήσουν.

Πιο συγκεκριμένα, έλαβαν αυτή την απόφαση, γιατί ο λόγος του δημοσίου χρέους μας προς το Ακαθάριστο Εθνικό μας Προϊόν είναι από τους υψηλότερους αν όχι ο υψηλότερος στον κόσμο, ενώ οι ζωτικοί δείκτες της οικονομίας μας είναι πολύ αναιμικοί.

Είμαστε σε μια πολύ κακή οικονομική κατάσταση, και η παγκόσμια επενδυτική κοινωνία έχει αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να πάψει να μας στηρίζει. Δε μπορώ να πω ότι τους αδικώ. Αλλά βλέπω αυτή την περίσταση όχι σαν μια σκοτεινή μέρα στην ιστορία μας, άλλα σαν ευκαιρία.

Εάν πρόκειται να ξεκινήσουμε μια καινούργια σελίδα στην ιστορία μας, πρέπει να αποπληρώσουμε το χρέος μας εις το ακέραιο.

Και πρέπει να το κάνουμε, παράγοντας προϊόντα και υπηρεσίες στην πραγματική οικονομία όχι εκ του αιθέρος, η τελευταία αυτή εναλλακτική λύση μας έχει τώρα απαγορευτεί.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει αρχίσει να περικόπτει πολλά έξοδα και δαπάνες και έχει μειώσει τον αριθμό αυξήσεως του χρέους, αλλά αυτό, παράλληλα, έχει συρρικνώσει την οικονομία μας. Έχει αυξήσει τον ΦΠΑ και άλλους φόρους και αποφάσισε να θέσει προς πώληση ορισμένα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου για να μειώσει το χρέος. Αλλά πολύ φοβούμαι ότι αυτά τα περιουσιακά στοιχεία θα πωληθούν σε εξευτελιστικές τιμές. Εκποιούνται σε πολύ χαμηλές τιμές και όχι στην ακμή της αγοράς και προτού μας δοθεί η ευκαιρία να επιδιορθώσουμε τα νομικά, φορολογικά και διοικητικά μας συστήματα.

Ως εκ τούτου, πιθανοί αγοραστές σήμερα θα ζητήσουν επιπλέον εκπτώσεις, ανάλογες με τους ειδικούς αντιληπτούς κινδύνους που συσχετίζονται με την Ελληνική οικονομία, κίνδυνοι οι οποίοι μπορεί να μην υφίστανται εις το μέλλον.

Αυτά τα κυβερνητικά μέτρα, μπορεί βραχυπρόθεσμα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του χρέους, αλλά παράλληλα μπορεί να παρεμποδίσουν την αύξηση του ΑΕΠ, ενός πολύ δυνατού όπλου.

Το ΑΕΠ μας είναι ένα ισχυρότατο όπλο στην προσπάθειά μας να υπερκεράσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ένα όπλο που μπορεί να αλλάξει όλο το παιχνίδι, καθώς συνδυάζει την επιχειρηματικότητα και το παραγωγικό δυναμικό της χώρας μας. Μίας χώρας που διεθνώς αναγνωρίζεται ως γενέτειρα ενός δυσανάλογου υψηλού ποσοστού εύστροφων ανθρώπων.

Παρά ταύτα, εν αντιθέσει με την Ιρλανδία και άλλες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, η Ελλάδα ουδέποτε κατέβαλλε σοβαρή προσπάθεια να θέσει σε κίνηση το εκπληκτικό αυτό δυναμικό και το θρυλικό Ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο καταπνίγεται, αντί να του επιτραπεί να ανθήσει.

Μέσω των επενδύσεων τους, έντιμοι επιχειρηματίες μπορούν να στρώσουν τον δρόμο προς την πρόοδο στην Ελλάδα. Επενδύουν χρόνο και χρήμα στην οικονομία μας, δημιουργούν θέσεις εργασίας και πληρώνουν φόρους. Ενδιαφέρονται για την πρόοδο και την ευημερία των στελεχών και των συνεργατών τους. Βοηθούν τους υπαλλήλους να εξελιχθούν. Είναι ανοικτοί σε νέες ιδέες και προτάσεις. Συνήθως έχουν ευρεία αντίληψη των πραγμάτων, και είναι σε επαγρύπνηση για αναπάντεχες ευκαιρίες αλλά και κινδύνους.

Αυτοί, χέρι με χέρι με το εργατικό δυναμικό, είναι οι ουσιαστικοί δημιουργοί του πλούτου του έθνους.

Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν την αντίληψη ότι ο μοναδικός στόχος ενός επιχειρηματία είναι ο οικονομικός πλούτος.

Διαφωνώ…

Για πολλούς η επιχειρηματικότητα αποτελεί δίαυλο για την δημιουργικότητά τους και διαδρομή προς την εξέλιξή τους ως ανθρώπους. Εμπεριέχει στοιχεία κοινωνικής υπευθυνότητας και μια δίψα εξερευνήσεως των ορίων του εφικτού, στον κόσμου που ζούμε. Τα κέρδη μιας εταιρείας που διαθέτει αρχές, είναι ανάλογα με την κοινωνική της συνεισφορά και αυτή η συνεισφορά είναι πολύ σημαντικότερη από τα εταιρικά της κέρδη.

Δυστυχώς, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων στην Ελλάδα δεν είναι πολύ εξοικειωμένος με την έννοια του έντιμου επιχειρηματία, κατά πάσα πιθανότητα γιατί αυτό το είδος, επί μακρόν, δύσκολα ευδοκιμεί εδώ. Παρά ταύτα, σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή της ιστορίας μας, επιχειρηματίες που διαθέτουν αρχές πρέπει να είναι η εμπροσθοφυλακή μας

Αλλά για να φυτέψουν και να καλλιεργήσουνε τον επιχειρηματικό σπόρο, τα επιχειρηματικά πνεύματα χρειάζονται πρόσφορο έδαφος.

Σήμερα, και για όσο μπορώ να θυμηθώ, η Ελλάδα δε μπορεί να προσφέρει το κατάλληλο κλίμα που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα που διακρίνεται από ήθος και αρχές όπως αυτή η έννοια είναι αντιληπτή στην Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και σε μερικά άλλα μέρη του κόσμου.

Με πονάει που το λέω … αλλά έτσι είναι.

Παρακολουθώντας τις βραδινές ειδήσεις τελευταία, ακούμε όλο για τα οικονομικά σκάνδαλα στην Ελλάδα, φήμες για οικονομικές ατασθαλίες, ύποπτες ανταλλαγές γαιών, παράνομα συμβόλαια, ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή και αυθαίρετα κτίσματα αφθονούν. Κουνάμε το κεφάλι μας απορώντας εάν υπάρχει θέση για τον έντιμο επιχειρηματία σε αυτήν την κοινωνία.

Ενδεικτικό όλων αυτών είναι ένα άρθρο που διάβασα στην Wall Street Journal τον περασμένο Απρίλιο. Κατά το άρθρο, η φαρμακευτική εταιρεία Johnson & Johnson ρύθμισε ορισμένες κατηγορίες εναντίον της, συσχετιζόμενες με παραβιάσεις του Αμερικανικού νόμου κατά τις υπεράκτιας διαφθοράς, με τον Υπουργείο Δικαιοσύνης και την Χρηματιστηριακή Ελεγκτική αρχή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Johnson & Johnson πλήρωσε πρόστιμο εβδομήντα εκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ για εμπλοκή σε ένα εκτεταμένο σχέδιο δωροδοκίας ιατρών κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα.

Σε ένα σχετικό άρθρο, οι New York Times έγραψαν ότι αυτό ήταν ένα πολυσύνθετο και επιμελημένο σχέδιο πληρωμής ποσοστού της τάξεως του 20% επί της τιμής πωλήσεως των προϊόντων της εταιρείας σε Έλληνες χειρουργούς.

Συνεχίζοντας αυτό το θέμα, η διοίκηση της Johnson & Johnson οικειοθελώς απεκάλυψε την υπόθεση στο Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης. Αυτό συνέβαλε σε μείωση των σχετικών ποινών και προστίμων. Στην κατάθεση τους υπάλληλοι της Johnson & Johnson είπαν ότι αν δεν είχαν δωροδοκήσει του Έλληνες ιατρούς, θα είχαν χάσει την πλειοψηφία του κύκλου εργασιών τους στην Ελλάδα.

Όπως τελείωνα την μελέτη του άρθρου αναρωτήθηκα εάν υπήρξε ποτέ περίπτωση εταιρείας που να απεκάλυψε οικειοθελώς δωροδοκία εκ μέρους στελεχών της στην Ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού, που είναι η αρμόδια αρχή για αυτά τα θέματα εδώ, ή εάν η Ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού θα είχε καν ξεκινήσει να ερευνά αυτήν την υπόθεση.

Βάσει παρελθούσης εμπειρίας, μπορεί να τους πάρει απαράδεκτα υπερβολικά χρόνο για την έκδοση πορίσματος, εφόσον βέβαια έχουν εστιαστεί στο θέμα. Είναι ευνόητο, λοιπόν, γιατί η δωροδοκία, το έγκλημα και οι παράνομες συναλλαγές βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο στην Ελλάδα.

Παρεμφερώς, παίρνει πολύ χρόνο για να διευθετηθεί μια εμπορική υπόθεση στα Ελληνικά Δικαστήρια. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να διορθωθεί. Παίρνει τόσο πολύ χρόνο, που ίσως είναι προτιμότερο να μη προχωρήσετε σε μια εμπορική συναλλαγή που σας ενδιαφέρει, εάν υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος ότι θα καταλήξει στα δικαστήρια.

Στην Ελλάδα οι νόμοι συχνά αλλάζουν χωρίς αιτία ή προειδοποίηση και ενίοτε έχουν αναδρομική ισχύ.

Υπάρχουν τόσοι αντιφατικοί, πεπαλαιωμένοι και πολύπλοκοι νόμοι, που πλήρης τήρηση και συμμόρφωση, καθαρή ερμηνεία και επιβολή, καθίστανται σχεδόν αδύνατες.

Τα ως άνω είναι αποτρεπτικά για τον σοβαρό επιχειρηματικό σχεδιασμό, αλλά υπέροχα για εκείνους που ενδιαφέρονται να αψηφήσουν τον νόμο.

Εάν εμείς οι Έλληνες βρίσκουμε αυτήν την ατμόσφαιρα πολύπλοκη, παρεμποδιστική και παρελκυστική, φανταστείτε πως τη βλέπουν οι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας.

Ο Michael Diekmann, διευθύνων σύμβουλος της Allianz, δήλωσε πρόσφατα :

«Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο εκβιομηχάνισης της Ελλάδα, ένα νέο σχέδιο Marshal. Ευρωπαϊκό εργατικό δυναμικό και παραγωγή, πρέπει να μετατεθεί στη Χώρα.

Αυτό το ερμηνεύω ως εξής :

Σκοπός της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης, στην καλύτερη της έκφραση, είναι η ελεύθερη ροή ανθρώπων, προϊόντων και κεφαλαίων μεταξύ των κρατών μελών. Παρά ταύτα, στην χώρα μας παρατηρείται μικρή εισροή προϊόντων, αλλά ισχνή εξαγωγή εις αντάλλαγμα.

Η διάθεση για επενδύσεις στην Ελλάδα υπάρχει στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο. Αλλά παρά την ιδιότητα της Ελλάδας ως κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διάθεση για επενδύσεις εδώ καταστέλλεται από μια επιφυλακτικότητα και δικαιολογημένη απροθυμία εισόδου σε ένα οικονομικό-εμπορικό πλαίσιο που θεωρείται δύσβατο, τραχύ και επικίνδυνο.

Ακόμα και όταν δραστηριοποιείσαι σε μια χώρα με ένα πολύ ισχυρό νομικό πλαίσιο και ανεπτυγμένους και σταθερούς θεσμούς, υπάρχουν πολλά εμπόδια στην επιτυχία, πολλοί απρόβλεπτοι κίνδυνοι και άγνωστοι παράμετροι. Ανταγωνιστές μπορεί να εισάγουν καλύτερα προϊόντα σε χαμηλότερες τιμές στην αγορά. Η αγορά για το προϊόν σου μπορεί να συρρικνωθεί λόγω κάποιας ιατρικής οδηγίας, ενός άλματος στην τεχνολογία, ή λόγω μεταβολών στη μόδα. Τα επιτόκια μπορεί να εκτιναχθούν απροσδόκητα ενώ χρωστάς ένα μεγάλο δάνειο με μεταβλητό επιτόκιο, και ούτω καθεξής. Όποτε γιατί ένας έντιμος και νομοταγής άνθρωπος να επενδύσει σε μια χώρα με ασθενές νομικό πλαίσιο, όπου θα αντιμετωπίσει αυτά τα πρόσθετα εμπόδια στην επιτυχία;

Ας επανέλθουμε στην υπόθεση της Johnson & Johnson προς στιγμή και παραθέτω την δήλωση του William C.Weldon, διευθύνοντα συμβούλου της εταιρείας:

« Είμαστε πολύ απογοητευμένοι από την απαράδεκτη συμπεριφορά που οδήγησε σε αυτές τις παραβιάσεις του Νόμου. Έχουμε αναλάβει να εφαρμόσουμε πολλές αλλαγές έκτοτε, με στόχο να γίνουμε πιο νομοταγής εταιρεία και δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε ότι απολύτως μπορούμε για να διασφαλίσουμε ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί.»

Πιστεύω ότι η Johnson & Johnson, η οποία έχει γενικά μια εξαιρετική φήμη ως εταιρεία, πρόδωσε τις εταιρικές της αρχές δραστηριοποιούμενη στην Ελλάδα. Θα είχε συμπεριφερθεί ποτέ αντίστοιχα στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Δεν μπορώ να το φανταστώ ο λόγος για τον οποίο η Johnson & Johnson έσφαλε τόσο βαρέως στην Ελλάδα, είναι επειδή εδώ αυτή η συμπεριφορά θεωρείται φυσιολογική.

Αυτή η συμπεριφορά είναι ο ΚΑΝΟΝΑΣ …όχι η εξαίρεση.

Σε αυτούς που θα έπρεπε να επιβληθεί πρόστιμο δεν επιβάλλεται, και αυτοί που θα έπρεπε να είναι στη φυλακή περπατούν ελεύθεροι. Υπάρχουν πάμπολλες ιστορίες σαν της Johnson & Johnson στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των οποίων δεν διώκονται ποινικά. Και προς τι;

Επενδυτές οι ίδιοι μας οι πολίτες και τώρα ολόκληρη η υφήλιος είναι σκεπτικοί για την ικανότητα μας να λειτουργήσουμε ως οικονομία.

Κυρίες και Κύριοι,

Αυτό το περιβάλλον αποτελεί εμπόδιο στις μετ’ αρχών επενδύσεις και είναι ο κύριος λόγος που λίγες νέες επιχειρήσεις δημιουργούνται εδώ. Αυτό με τη σειρά του, τιμωρεί το εργατικό δυναμικό και μετατρέπει την οικονομία μας σε ερείπια.

Εάν λιγοστές νέες εταιρείες δημιουργούνται, ποιος θα προσφέρει δίκαιη αμοιβή για τίμια εργασία στον λαό μας; Και ποιος θα τον εκπαιδεύσει; Αν εταιρείες με διεθνές βεληνεκές δεν εδραιώνονται εδώ, ποιος θα καλλιεργήσει το μεγάλο διοικητικού ταλέντο μέσα από τις τάξεις του εργατικού μας δυναμικού;

Το σαθρό αυτό οικονομικό και ηθικό κλίμα, δεν επιτρέπει αμοιβές ισάξιες της ικανότητας, παραγωγικότητας, αφοσίωσης στην εργασία του, που διαθέτει ένας εργαζόμενος. Οι εναλλακτικές του λύσεις είναι μια θέση άνευ προοπτική στον δημόσιο τομέα, ή το ρίσκο μιας χαμηλόμισθης θέσεως στον λιμνάζοντα ιδιωτικό τομέα, ή το Ταμείο Ανεργίας.

Ικανοί υπάλληλοι δια αυτού του τρόπου καταδικάζονται στη μετριότητα, και ολόκληρο το εργατικό δυναμικό κρατείται όμηρος αυτού του αντιπαραγωγικού, αντιεπιχειρηματικού κλίματος.

Ακόμα χειρότερα, αυτή η κατάσταση με τα χρόνια, διέβρωσε τον ηθικό ιστό και τις αρχές της κοινωνίας μας: Αυτό συμβαίνει σε μια κοινωνία όπου η σοβαρή εργασία και η δημιουργικότητα δεν ανταμείβονται.

Δεν μπορώ παρά να αναλογιστώ την περίφημη παράγραφο της Ayn Rand περί χρήματος, που συνοψίζει τι συνέβη εδώ στην Ελλάδα:

« Το χρήμα είναι το βαρόμετρο της αρετής μιας κοινωνίας. Όταν βλέπετε τις συναλλαγές να υλοποιούνται δια εξαναγκασμού και όχι με σύνεση – όταν βλέπετε ότι για να παράγετε χρειάζεστε να λάβετε άδεια από ανθρώπους που δεν παράγουν τίποτα-όταν βλέπετε το χρήμα να ρέει όχι σε αυτούς που εμπορεύονται αγαθά αλλά σε αυτούς που εμπορεύονται εύνοιες – όταν βλέπετε ανθρώπους να πλουτίζουν ευκολότερα δια δωροδοκίας και όχι δια της εργασίας και οι νόμοι σας δεν προστατεύουν πλέον εσάς από αυτούς αλλά προστατεύουν αυτούς από εσάς όταν βλέπετε η διαφθορά να αμείβεται και η εντιμότητα να καταντά αυτοθυσία – τότε θα ξέρετε ότι η κοινωνία σας έχει καταστραφεί».

Παρόλα αυτά παραμένω αισιόδοξος. Στεκόμαστε ακόμα όρθιοι και αναπνέουμε. Ο Φοίνιξ πρέπει να αναγεννηθεί από την τέφρα.

Κυρίες και Κύριοι,

Καλούμαστε να επαναφέρουμε τη χώρα μας σε έναν ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης παράγοντας ελκυστικά προϊόντα και υπηρεσίες για την παγκόσμια αγορά, ενώ παράλληλα συγκρατούμε το δημόσιο χρέος. Η λύση δεν είναι η δίαιτα πείνας με την οποία πειραματιζόμαστε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Αυτό είναι αυτοκαταστροφικό. Ο σκοπός μας πρέπει να είναι να αναπτύξουμε μυς, καθώς αποβάλλουμε λίπος και να κτίσουμε μια λυγερή και ανταγωνιστική χώρα.

Για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο πρέπει να εξουσιοδοτήσουμε τους επιχειρηματίες και το εργατικό μας δυναμικό: Αυτός είναι ο στρατός μας σε αυτόν τον πόλεμο.

Αυτό απαιτεί να αναθεωρήσουμε και ουσιαστικά να επανεδραιώσουμε, το φορολογικό νομικό και διοικητικό μας πλαίσιο.

Το ξέρω, είναι ένα μνημειώδες, Ηράκλειο έργο. Αλλά ποτέ δεν είναι εύκολο να αποπειραθείς τα μεγάλα, σημαντικά πράγματα που θα οδηγήσουν την χώρα σου μπροστά.  

Τώρα δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή από το να βάλουμε πλώρη για αυτή την αποστολή.

Αέναες συζητήσεις και συχνά επαναλαμβανόμενες παρατηρήσεις για ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα ειδικών τομέων της ελληνικής οικονομίας είναι άνευ ουσίας αυτή τη στιγμή. Είναι απλώς λόγια. Επιχειρηματίες θα τα αποφασίσουν αυτά δια των επενδύσεών τους, όταν και μόνον όταν, το φορολογικό, νομικό και διοικητικό πλαίσιο της χώρας έχει αναδιαρθρωθεί.

Η κυβέρνηση πρέπει να εστιάσει στη δημιουργία, εφαρμογή και επιβολή αυτού του πλαισίου.

Είμαι ένας μηχανικός και επιχειρηματίας. Δεν είμαι συνταγματολόγος. Αλλά γνωρίζω τα εξής:

•           Για να πετύχεις οτιδήποτε σπουδαίο πρωτίστως πρέπει να διαθέτεις ένα όραμα,

•           Εν συνεχεία χρειάζεσαι ένα στρατηγικό και λειτουργικό σχέδιο.

•           Και τελικά χρειάζεσαι πάθος για εκτέλεση, άνευ του οποίου ουδέν σπουδαίο υλοποιείται.

Το όραμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο:

ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Το στρατηγικό σχέδιο πρέπει να αναδιαρθρώσει τα φορολογικά και διοικητικά πλαίσια κατά τρόπο που να εξυπηρετούν αυτό το διαυγές όραμα. Αυτό θα επιτευχθεί αφού πρώτα διατυπώσουμε και ορίσουμε ξεχωριστά τους επιμέρους τομείς των πλαισίων μας προς αναδιάρθρωση από ομάδες ειδικών.

Τέτοιες εξειδικευμένες ομάδες κρούσεων πρέπει να εστιασθούν στους κάτωθι τομείς:

•           Τον εταιρικό φορολογικό κώδικα

•           Τον ιδιωτικό φορολογικό κώδικα

•           Την εργατική νομοθεσία

•           Την εμπορική νομοθεσία

•           Την αποτελεσματικότητα και διαφάνεια των δικαστηρίων

•           Το φοροεισπρακτικό σύστημα

•           Τις ελεύθερες αγορές και τον ανταγωνισμό

•           Τη φορολογία ακινήτων

•           Την οικονομική διαφθορά

•           Την αποδοτικότητα των αρχών διώξεως οικονομικού εγκλήματος

Και αρκετές ακόμα. Συνολικά 20 περίπου υπολογίζω.

Το λειτουργικό σχέδιο πρέπει να φροντίσει την στελέχωση αυτών των ομάδων με το σωστό αριθμό ανθρώπων και να τους εμπιστευθεί να βρουν λύσεις και να τις εξουσιοδοτήσει να υλοποιήσουν τον σκοπό τους.

Μπορούμε και επιβάλλεται να αντλήσουμε διεθνές ταλέντο για την στελέχωση αυτών των ομάδων, να τους καταμερίσουμε και να τους εξοπλίσουμε με τα αναγκαία κεφάλαια και εξουσιοδότηση.

Σας ακούγεται σαν πολύ δουλειά; Όπως είπα νωρίτερα, πρόκειται περί μνημειώδους έργου. Ως εκ τούτου απαιτεί αντιστοίχως σοβαρά στρατηγικά και λειτουργικά σχέδια. Πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουμε. Ή ταν ή επί τας.

Και τώρα, στο μαγικό συστατικό:

ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Εμπνευσμένη εκτέλεση απαιτεί εμπνευσμένη οραματική ηγεσία. Αυτό το προσδοκούμε και το απαιτούμε από την ηγεσία μας. Θέλουμε την κυβέρνησή μας να πετύχει, αλλά θέλουμε να δούμε έναν εκτελεστικό δυναμισμό εκ μέρους της για να απελευθερώσουμε τις αγορές μας και να γράψουμε το δικό μας έπος.

Ζητούμε από τον πρωθυπουργό να ξεκινήσει την εκτέλεση του έργου διατυπώνοντας και μεταδίδοντας ενθουσιασμό για το όραμα. Πιστεύουμε ότι μπορεί να το κάνει. Του ζητούμε να απευθυνθεί στο έθνος με ένα διαυγές σχηματικό διάγραμμα του κυβερνητικού στρατηγικού και λειτουργικού σχεδίου.

Για να αγωνισθούμε πρέπει να ακούσουμε αυτές τις λέξεις να αρθρώνονται με ευλάβεια, ειλικρίνεια, επιβλητικά και με πάθος:

Θα υπάρξουν αντιπρόσωποι και επικαρπωτές του Ancient Regime που θα αντιταχθούν στο όραμα που σας παρουσιάζω σήμερα.

Υπάρχουν πάντα αυτοί που εναγκαλίζονται το κατεστημένο, καθ’ ότι μόνον αυτοί επωφελούνται από αυτό, ακόμη και προς όλεθρο της πατρίδας μας. Τους καλούμε να αναθεωρήσουν τις θέσεις τους. Τους παρακαλούμε να αγκαλιάσουν το όραμά μας. Το μνημειώδες του έργου οφείλεται ως επί το πλείστον στη μεταξύ μας διαίρεση. Αυτή δεν είναι ώρα για μικροπολιτική, αλλά ώρα για εθνική ομοψυχία. Δεν είναι ώρα να συγκρουόμαστε για τα μικροσυμφέροντα των επιμέρους κλάδων μας. Εξ άλλου, το να επιλέξεις να πουλήσεις την πατρίδα σου για μια χούφτα ευρώ είναι ένας φτηνός και μίζερος τρόπος να περάσεις από αυτή τη ζωή.

Η ιστορική στιγμή απαιτεί Ενωμένη Εθνική προσπάθεια. Η ώρα να ενωθούμε έχει φτάσει.

Η καλή εκτέλεση του σχεδίου απαιτεί να κτίσουμε γέφυρα μεταξύ μας και να φέρουμε τους νομικούς μας μαζί μας. Σημαίνει να ερευνήσουμε τι δεν έχει δουλέψει στο παρελθόν και ποιά συστήματα δουλεύουν καλά σε άλλα μέρη του κόσμου, που πιθανόν να υιοθετήσουμε.

Θα προωθήσει αυτοκριτική εκ μέρους των δικαστικών μας, των ελεγκτών μας και των επιχειρηματιών μας. Στο τέλος της ημέρας, οι δικαστικοί μας οι ίδιοι θα κληθούν να κόψουν με το ίδιο τους το χέρι τον νομικό γόρδιο δεσμό που μας στραγγαλίζει.

Ζητούμε από την κυβέρνησή μας να εκτελέσει το σχέδιο σφυρηλατώντας ενότητα και οδηγώντας τους πολίτες, δίνοντας η ίδια το παράδειγμα.

Και σας λέω: Εάν ενωθούμε, έχουμε ήδη κερδίσει. Ποτέ μην ξεχνάτε: Μια ενωμένη Ελλάδα ποτέ δεν έχει και ποτέ δεν πρόκειται να ηττηθεί.

Ονειρεύομαι ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωινό όχι τόσο μακρινό, έκπληκτοι από αυτό που κατορθώσαμε με την αίσθηση ότι μεταναστεύσαμε σε μια νέα όμορφη γη της επαγγελίας χωρίς να έχουμε μετακινηθεί μια σπιθαμή από εδώ που στεκόμαστε. Αυτή είναι η Ελλάδα που οφείλουμε τους εαυτούς μας, στο μέλλον μας και στα παιδιά μας που θα κληρονομήσουν αυτή την όμορφη γη.

Οι ευρωπαίοι συμπολίτες, μας έχουν συμπαρασταθεί σε αυτήν την κρίση. Δεν θέλω καν να φανταστώ πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχαν σταθεί στο πλευρό μας.

Και είμαι βέβαιος ότι με κομμένη την ανάσα και με το βλέμμα στυλωμένο επάνω μας, περιμένουν να μας δουν να κάνουμε το γενναίο βήμα μπροστά, το βήμα προς το φώς.