Κατ’αρχήν πρώτο και κύριο, δεν διαπραγματευόμαστε. Μην λέμε μπούρδες. Να παραμείνουμε σοβαροί, όσοι απομείναμε.

 

Η Τρόϊκα προσπαθεί να κάμει την τελευταία  αξιολόγηση  για να καταβληθεί η τελευταία δόση των 7,5 δισ., και εμείς αντιστεκόμαστε για να μην αποκαλυφθούν και τα νέα χάλια στα δημοσιονομικά μας.

 

Δεν διαπραγματεύεται ένας που χρωστάει, και μάλιστα τα μαλλιά της κεφαλής του.

 

Όταν δανείζεσαι δεν βάζεις εσύ τους όρους αλλά ο δανειστής.

 

Και η κουτσή-Μαρία το ξέρει αυτό όταν πηγαίνει στην Τράπεζα να ζητήσει δάνειο.

 

Ας αφήσουμε την περηφάνια και την αξιοπρέπεια.

 

Έχουμε γίνει ζήτουλες, από το Πεκίνο, έως την Μόσχα, το Ιράν, και …. την Βενεζουέλα, και προοπτική δεν διαφαίνεται καμιά.

 

Με τον συρφετό δε, τα πράγματα μας οδηγούν σε πλήρη παρακμή.

 

Δεν θα επαναλάβουμε περιγράφοντας τις τόσες διαπιστώσεις και αναλυθείσες τάσεις που το μισό σχεδόν του 1/28 του συλλογικού οργάνου που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, πιστεύει ακόμα και επιμένει, –οι πάσης αποχρώσεως «προοδευτικοί ή αριστεροί» της Ελλάδας–, να παραμένει πεισματικά χωρίς καμία προοπτική επιτυχίας προσκολλημένο σε αποτυχούσες ιδεολογίες, και να προσδοκά την εφαρμογή στην Ελλάδα σοσιαλ-κομμουνιστικών προτύπων, δηλαδή να εφαρμοσθούν τώρα αυτά που ύστερα από 70 χρόνια κατέρρευσαν το 1989 και μπήκε  ταφόπετρα με τα ερείπια της πτώσης του τείχους του Βερολίνου.

 

Αυτό το μισό κομμάτι του Ελληνικού λαού που δεν ξεπερνάει το 51%, (αν μάλιστα αφαιρεθούν και οι 50 βουλευτές δώρο), νοσταλγεί και νομίζει πως μπορεί να εφαρμόσει σωστά τον κομμουνιστικό παράδεισο, διότι ο Λένιν κακώς σχεδίασε και ο Στάλιν κακώς εφάρμοσε, ενώ οι Λαφαζάνης και Στρατούλης θα τα φτιάξουν  σωστότερα και καλύτερα.

 

To KKE άστο, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

 

Ο δύσμοιρος ο Μαρξ έλεγε: Αρνούμαι να σας δώσω την συνταγή για την κουζίνα του μέλλοντος. Ο Στρατούλης την έχει έτοιμη.

 

Εξάλλου, το «πρώτη φορά Αριστερά», είναι αναληθές.

 

Δεν ήταν αριστερά το ΠΑΣΟΚ με το κατασκευασθέν Σοσιαλιστικό Κίνημα, πού έφτιαξε με την βοήθεια κομμουνιστών, τροτσκιστών, μαοϊκών, ο Ανδρέας Παπανδρέου;

 

Δεν ξεκίνησε με τα ίδια σχέδια –διότι πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει– για τα εργασιακά, το συνταξιοδοτικό, τον ΦΠΑ και τις ιδιωτικοποιήσεις;

 

Τις 4 περίφημες «κόκκινες γραμμές»;

 

Τα έχουμε χάσει εντελώς με αυτά που κάνει, ή δεν κάνει η Κυβέρνηση.

 

Και αυτό που μας δημιουργεί τεράστια απορία, και ερωτηματικό αναπάντητο, είναι για το τι επιδιώκεται σήμερα.

 

Τι, αλήθεια προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τι προσπαθούσαν οι άλλοι στα πέντε χρόνια της Χρεοκοπίας;

 

Να πάρουμε μήπως την τελευταία δόση των 7,5 δισ; Αυτή ήταν και είναι η μόνη επιδίωξη;

 

Όπως προσπαθούσε η Συγκυβέρνηση κάθε φορά για την δόση και μόνο;

 

Μήπως επιδιώκουμε κάτι και από το πολύ bla, bla, στο τέλος από την πολύ κουβέντα, –όχι προσπάθεια– ξεχάσαμε πιο είναι αυτό που επιδιώκαμε;

 

Σπρώχνουμε ένα ακινητοποιημένο όχημα και στο τέλος δεν ξέρουμε γιατί το σπρώχνουμε.

 

Μήπως να υπάρξει ρευστότητα; Ή μεσοπρόθεσμα να σπάσει η λιτότητα; ( + το αστείο: να πάψουν τα μνημόνια;).

 

Και κάτι ξεχασμένο από όλους. Μήπως κάτι σαν η Ανάπτυξη;

 

Αυτό επιδιώκουμε; Πώς;

 

Τι είναι αυτό; Τρώγεται;

 

Παραγγέλλεται η Ανάπτυξη; Μία από τα ίδια;

Μας εξηγήθηκε ποτέ με διάγγελμα ή με κατατοπιστικές ομιλίες, γιατί φθάσαμε στην Χρεοκοπία, γιατί η Χώρα κατέρρευσε, ώστε να γίνουν κατανοητές οι αιτίες για την επιβεβλημένη Λιτότητα; (και τι είναι αυτή η Λιτότητα; Αφορά εμάς, ή το Κράτος; Είναι μήπως ο «λιτός βίος» του Βαρουφάκη;).

Ξέρει ο κόσμος ότι μας είπαν ψέματα επίτηδες, αποδίδοντας την εισήγηση για τα μνημονιακά μέτρα στους εταίρους-δανειστές μας, όταν εμείς οι ίδιοι παραδεχόμασταν συχνότατα ότι αυτά τα μέτρα, αυτές οι μεταρρυθμίσεις, έπρεπε να είχαν γίνει πριν από μία 15-ετία;

Και όχι με τις υποδείξεις (και δήθεν με εντολές δίκην διαταγών) του Μνημονίου που συνόδευε την Συμφωνία του Δανείου διευκόλυνσης; Και έτσι χωρίς να το έχουμε διαβάσει το Μνημόνιο (ακόμα και Υπουργοί), γινήκαμε παθιασμένοι πολέμιοι, ή μετριοπαθείς υποστηρικτές του Μνημονίου.

Καλλιεργήθηκε συστηματικά αυτή η εντύπωση, για να μην υπάρξει η άρνηση, η αντίδραση, η απόρριψη προς αυτούς που έχουν παραμένουσα σε εκκρεμότητα την πλήρους εγκληματικού βαθμού  ευθύνη της κατάρας του δανεισμού που οδήγησε στην Χρεοκοπία.

Και μήπως τα μέτρα, ή τις μεταρρυθμίσεις τις εφάρμοσαν;

Μόλις απήρχετο η Τρόϊκα, αυτοί αναιρούσαν τα υπεσχημένα.

Ας μας πουν ποιές ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις εφάρμοσαν.

Και τώρα πρόσφατα, ας μας πουν τι εννοούν με μεταρρυθμίσεις οι Συριζαίοι. Η ανθρωπιστική !!! κρίση είναι μεταρρύθμιση, ή πυροτέχνημα, κοροϊδία;

Γιατί τέλος, το ανύπαρκτο success story και ότι «η κρίση είναι παρελθόν, και τέλος τα Μνημόνια»;

Μα μεταρρυθμίσεις και επανίδρυση του Κράτους, θα γίνει, θέλουμε δεν θέλουμε, διότι είναι νομοτελειακή ανάγκη, αν μείνουμε στην Ευρώπη και δεν προσχωρήσουμε στην μορφή  Ουγκάντα ή Σουδάν.

Και γιατί είναι αναπότρεπτη ανάγκη; Διότι κάποτε, και πριν φθάσουμε στο 2.020 θα συνειδητοποιήσουμε πως αν δεν φτιάχνουμε αυτά που έχουμε ανάγκη να εισάγουμε (ή άλλα, ισοδύναμης αξίας) θα πεθάνουμε το δίχως άλλο.

Γι’ αυτό ρωτάμε όλους μας:

Υπάρχει άλλη λύση από το να εφαρμόσουμε κατά γράμμα αυτά που ζητά με την τεράστια πείρα του το ΔΝΤ;

Να εγκαταλείψουμε τις 4 κόκκινες γραμμές. Αυτές είναι η μόνη λύση.

Αν υπάρχει άλλη λύση από αυτήν να δοθεί το Βραβείο Νόμπελ, ή χρυσούν Ωρολόγιον.

Και το λέμε αυτό γιατί οποιαδήποτε άλλη λύση, π.χ. επιστροφή στην δραχμή, έξω από την Ε.Ε, χωρίς Ευρώ ή με Ευρώ, με ΙΟU ή με χέρι στους ΟΤΑ και στα Ταμεία, με δανεικά και αγύριστα, με μείωση ή σβήσιμο του Χρέους, κτλ. κτλ. πρακτικά –σκεφθείτε το λίγο περισσότερο- είναι ανέφικτο. Είναι αδύνατο.

Το κατρακύλισμα σε αργεντινοποίηση είναι γεγονός καταφθάνον.

Η νέα Ύφεση επήλθε μόλις μέσα σε 2,5 μήνες με τους αυτοσχεδιασμούς ανίδεων και ουτοπικά οραματιζόμενων.

Βεβαίως από την Άνοιξη του 2014, τα πράγματα, όχι για τον υποφέροντα πληθυσμό, αλλά για τα δημοσιονομικά, καλυτέρευσαν κάπως, ακριβώς από την καταλήστευση του αστικού κόσμου των ιδιοκτητών κατοικίας.

Βγήκαμε στις Αγορές και δανειστήκαμε με σχετικά υποφερτό επιτόκιο και με εγγραφή υπερτετραπλάσια ποσά των αιτηθέντων.

Βέβαια οι Καμμένοι αποκαλούν τοκογλύφους (Άχ, βρε Οrwell! αντιλήφθηκες τόσο νωρίς την δύναμη της διγλωσίας!), αυτούς που δανείζονται με 5,5 % για να μας καλύπτουν με 2%.

Είναι η ευγνωμοσύνη του ευγενικού γένους των νεο- Ελλήνων, που αποκαλούν τον σεβαστό Σόϊμπλε, γέρο σακάτη με την αναπηρική καρέκλα, την Κα Μέρκελ, Χίτλερ, και την σημερινή Γερμανία  Δ! Ράϊχ.

Αν θέλετε και δείγματα συμπεριφοράς ρωτήστε τους 45 μαθητές της Φλώρινας που παρακολούθησαν την τελευταία συνεδρίαση της Βουλής! Δεν τα αφήνουν ήσυχα τα κακόμοιρα, να βρουν δουλειά, παρά σκόπιμα τα φέρνουν για να τα μυήσουν από νωρίς στην βρωμο-πολιτική;

Τι επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Αν δεν επιδιώκει καλυμμένα (προσοχή! καθεστωτική αλλαγή, με κοινοβουλευτικό μανδύα και διαδικασίες, όχι ένοπλα, τότε θα πρέπει να καταλάβει πως αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα στο αστικό club της προς πλήρη Ένωση Ευρώπης.

Μία Β. Κορέα δεν χωράει εκεί μέσα.

Ο Ελληνικός λαός, όλος, κατάλαβε ότι το Ευρώ είναι η σωτηρία του.

Διότι οι παπαρδέληδες που υποστηρίζουν την Δραχμή, την εν συνεχεία Ανάπτυξη με πληθωρισμό, τι άλλο κάνουν από το να οδηγούν στην κλοπή, στην εξαθλίωση του εργαζόμενου με την ακατάσχετη συνεχή υποτίμηση, όταν δεν υπάρχει παραγωγή, όπως στις ΗΠΑ που το έκαμε;

Τελευταία έγιναν δύο ακόμα κρατικές αυθαιρεσίες.

Το ξύσιμο του πάτου των διαθεσίμων των Δήμων, του ΟΤΑ, και αρνητικά το μη θίξιμο, το ταμπού των1.620 ΝΠΙΔ που χρηματοδοτούνται εμμέσως ή αμέσως από το κράτος. (βλέπε σπουδαίο άρθρο του κ. Θανάση Παπανδρόπουλου στην ΕΣΤΙΑ της 18-4-15. Λερναία Ύδρα το ελληνικό δημόσιο). Με 22.000 αρμοδιότητες και περίπου 6.000 κωδικούς πληρωμής τους.

Εκεί βρήκε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Μάρδας τα 400.000.000 και όχι στο δρόμο, πρωΐ- πρωΐ;

Γιατί δεν κλείνουν την Κωπαΐδα και την Διώρυγα της Κορίνθου;

Δεν τολμάμε να ζητήσουμε κάποιες απολύσεις απατεώνων Δ.Υ. που εκεί κείται το όλον πρόβλημα.

Εξευτελίστηκαν πλέον με την ανάκραξη Εύρηκα-Εύρηκα, κάποια ψιλά στα Ταμεία!!!

Βρε τι πρόβλεψη, τι προγραμματισμός! Τι προετοιμασία διακυβέρνησης!

Όλα τα είχαν προβλέψει και τακτοποιήσει!

Και δεν θέλει άλλα λεφτά ο κ. Βαρουφάκης.

Σωστά, έχει δίκιο. Διότι πώς θα πληρωθούν αυτά;

Αλλά τι θα κάνει που δεν φροντίζει να δρομολογήσει την μόνη λύση;

 Και από την άλλη μεριά, οι του ΟΤΑ έχουν άδικο. Διότι όταν ο πατέρας, ή ο εργοδότης πεθάνει, αυτοί θα επιζήσουν ως Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες τον άλλο μήνα; Δεν βαυκαλίζονται με το 2,5 %, διότι δεν θα επιστραφούν ποτέ πλέον αυτά τα λεφτά, και το ξέρουν.

Παρακολουθούμε την διελκυστίνδα μεταξύ των τριών δανειστών και του ΣΥΡΙΖΑ με τις περίφημες πλέον 4 κόκκινες γραμμές.

Οι δανειστές ζητούν «ποσοτική» αποτίμηση όποιων μέτρων προταθούν, και εφαρμοσθούν μετά από ψήφιση στην Βουλή, ενώ η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει όχι στις 4 γραμμές, και σε «ασαφή», «πολιτική» λύση.

Τι είναι αυτό; Δώστε μας κι’ άλλα χωρίς εξασφάλιση σας.

Διότι εμείς θέλουμε να εφαρμόσουμε σοσιαλιστική πολιτική χωρίς να παράγουμε ή να έχουμε λεφτά για τις κρατικές αυξημένες ανάγκες.

Δεν έχουν καταλάβει οι του συρφετού, ότι οι 17 χώρες-μέλη και να ήθελαν να δώσουν και άλλη βοήθεια σαν φόρο τιμής προς τους Αρχαίους Έλληνες, όχι για μας, δεν μπορούν να παρακάμψουν δημοκρατικά τα Κοινοβούλια τους, για έναν renegade, αποστάτη, όταν μάλιστα είναι προκλητικά προσβλητικός. (βλέπε δηλώσεις μπουλούκου για τον κ Σόϊμπλε).

Και έστω πως και αυτό το ζήτημα λύνεται.

Οι υποχρεώσεις Ιουλίου–Αυγούστου min 10 δισ. από πού θα πληρωθούν;

Κι’ έστω και αυτές, από το φημολογούμενο προετοιμαζόμενο δάνειο του Σόϊμπλε των 30 δισ.

Και μετά;

Τον Σεπτέμβριο, Οκτώβριο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο;

Το 2016; Το 2017, 2018, 2019 2020;

Τι μεριμνείτε; Τι σκοπεύετε;

Γιατί τόσο αργεί το Στρογγυλό Τραπέζι όπου θα πρέπει έστω και τώρα να καθίσουν όλοι και να συμφωνήσουν;

Good-bye λοιπόν και στις 4 ξεθωριασμένες κόκκινες γραμμές. Μόνο σχεδιασμός και προγραμματισμός ρεαλιστικών προτάσεων.

 

 

 

Του Βασίλειου Διον. Αναστασίου

capital.gr