«Δεν υφίσταται εδώ κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών μερικών χειρότερων από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον ατομικό τους αγώνα για εξουσία που δεν έχουν το χρόνο, αν υποθέταμε ότι είχαν την ικανότητα, να αναπτύξουν μια οικονομική πολιτική».

Με αυτά τα λόγια σχολίαζε την πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας του 1947 ο Αμερικανός πρεσβευτής της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής, Πωλ Α. Πόρτερ…

Αυτό το Ελληνικό απαύγασμα της πολιτικής του ατομικού συμφέροντος και όχι του κοινού(σ.σ. έτσι οι Έλληνες κομματάρχες αντιλαμβάνονται την πολιτική και όχι σύμφωνα με τον ορισμό που είχε δώσει ο Αριστοτέλης ότι, η πολιτική είναι η πράξη του κάθε πολίτη στην πόλη του…), επικρατούσε, επικρατεί και δεν ξέρουμε ακόμα πόσο ως Έλληνες πολίτες καθοδηγούμενοι πια και από τα ΜΜΕ, θα επιτρέπουμε και θα είμαστε συνένοχοι στο να επικρατεί…

 Αυτό τον τρόπο άσκησης της πολιτικής ξεδίπλωσε περίτεχνα έχοντας την σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης «Δάφνες και Πικροδάφνες», ο πολυταλαντούχος και καλλιτεχνικός Δ/ντης του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας Θοδωρής Γκόνης. Οι ερμηνευτές κορυφαίοι και οι τέσσερις, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Χρήστος Κοντός, Παύλος Σταυρόπουλος και Ανδρέας Τσιαπτσιάδης.

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, θα θέλαμε σίγουρα ακόμα μια παράσταση! Το πιο παρήγορο ήταν πως… ο κόσμος παρακολουθώντας τις βρωμιές των κομματαρχών για να κυριαρχούν στην εξουσία τα κόμματά τους(σ.σ. μια και αυτό πραγματεύεται η παράσταση, το πώς θα διατηρήσουν τα συμφέροντά τους και τις άνετες ζωούλες τους) δεν γελούσε και πολύ… καθώς αρχίζει να συνειδητοποιεί τι έχει κάνει με την ψήφο του; Το παραμύθι για την εργώδη δουλειά των πολιτικών και των κομματαρχών τους, τη μάθαμε πια, εν έτει 2015: Βίλες, υπέρογκους μισθούς ενώ ο κόσμος πεινάει και αυτοκτονεί από την απελπισία…Αυτοκίνητα, αστακούς καφέ και ψώνια στο Μιλάνο…ΝΑΙ σε όλα και χωρίς να διαβάσουμε τι υπογράφουμε, άσχετα αν αυτά έσταζαν αίμα από στερήσεις για το Λαό…Όλα στο όνομα της   Πολιτικής Σταθερότητας, που πια έχει καταντήσει εμετικό να ακούμε τους Σαμαρο-Βενιζέλους να το λένε…και να έχουν συμμαχήσει με αυτούς που μας συμπεριφέρονται ληστρικά(βλέπε εταίροι) και να είναι μνημονιακότεροι από τους Μνημονιακούς…οι σύγχρονοι προδότες με γραβάτα και μάλιστα μέσα στη Βουλή…

Γεμάτη η παράσταση από την παραφουσκωμένη αηδία, ψέμματα, ίντριγκες, σκάνδαλα των πολιτικών! Τίποτε δεν έχει αλλάξει άραγε; Άραγε θα αλλάξει ποτέ κάτι; Η Τέχνη πάντως προσπαθεί να διευρύνουμε λίγο τους ορίζοντές μας…Κι αυτό πετυχαίνει και η συγκεκριμένη παράσταση!

Ποιος ψηφοφόρος μπορεί να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και είναι περήφανος για όσους εθνοπατέρες έχει στείλει στη Βουλή με την ψήφο του;

Ποιος άραγε πολιτικός στην Ελλάδα(σ.σ. πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μετρημένων στα δάκτυλα των ενός χεριού)δίνει τον μισθό του σε όσους πεινάνε; Ποιος κυβερνήτης αυτής της ταλαίπωρης Χώρας, πλην του ενός Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια που δεν έπαιρνε μισθό, παρά μόνο φρόντιζε να εξασφαλίσει μισθό για το Λαό του(σ.σ. ο ίδιος γυρνούσε με ρούχα φθαρμένα…)Πως διατείνονται κάποιοι ότι στα Νοσοκομεία δεν υπάρχουν υλικά και προσωπικό, ενώ την ίδια ώρα πληρώνονται υπουργοί και Διοικητές; Να μην αναφέρω άλλα παραδείγματα…

Ήταν άκρως πετυχημένη η επιλογή του Θοδωρή Γκόνη, την παρούσα στιγμή, που οι πολιτικοί μας περνούν μια φάση… «πολιτικού» ξεσκονίσματος… Να δώσει μια μπουνιά στο στομάχι του κάθε πολίτη-ψηφοφόρου, που επιτέλους θα πρέπει να πάψει δίνει αέρα σε φιλοτομαριστές τζάμπα-μάγκες της πολιτικής!

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα περιοδείας στην Κομοτηνή και συνεχίζει το ταξίδι για Χρυσούπολη(22-03), Δράμα(23-03), Κωνσταντινούπολη( 27-28 03 Ζωγράφειο) και Αλεξανδρούπολη(29-03).

Βασιλική Μαχαίρα, Δημοσιογράφος ΕΡΤ