Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Στο πρώτο κείμενο που είχαμε δημοσιεύσει αναφορικά με τον Covid19, επισημάναμε ότι “Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα εγχειρίδια των επιστημών ασφαλείας , η αντιμετώπιση (και) μίας πανδημικής νόσου θεωρείται ως προτεραιότητα εθνικής ασφαλείας καθώς η χώρα καθίσταται τρωτή κι ευάλωτη” .

Λίγες μέρες αργότερα το BBC μας ενημέρωνε ότι “Στη Βρετανία η πανδημία χαρακτηρίστηκε ήδη κίνδυνος εθνικής ασφάλειας πρώτης τάξης. Αυτό σημαίνει ότι η αντιμετώπισή της κρίθηκε ότι έχει την ύψιστη προτεραιότητα – αν και αυτό προς το παρόν δεν αντανακλάται στους πόρους ή στον τρόπο με τον οποίο το ζήτημα έχει τεθεί σε σύγκριση με τις άλλες τρεις απειλές στο ίδιο επίπεδο – τρομοκρατία, πόλεμο και επιθέσεις στον κυβερνοχώρο.“

Σχεδόν ταυτοχρόνως μάθαμε ότι “Οι Αμερικανοί τείνουν περισσότερο να θεωρούν στο εξής ότι οι μολυσματικές νόσοι συνιστούν μείζονα απειλή για την εθνική ασφάλεια, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα, μια σαφής αλλαγή τη στιγμή που ο κορονοϊός ανατρέπει τον κόσμο.Σύμφωνα με το κέντρο ερευνών Pew, το 79% μεταξύ αυτών περιγράφουν την εξάπλωση των μολυσματικών ασθενειών ως μείζονα απειλή για τις ΗΠΑ, έναντι 73% που δηλώνουν το ίδιο πράγμα για την τρομοκρατία ή την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων.”

Στις 9/4/2020 ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, χαρακτήρισε την πανδημία του νέου κορονοϊού “τη μάχη μιας γενιάς” και απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια και προειδοποίησε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ότι η πανδημία αυτή θα μπορούσε να αυξήσει τις κοινωνικές αναταραχές και τη βία, που τελικά θα υπονόμευε την ικανότητα του κόσμου να αντιμετωπίσει την υγειονομική κρίση.”

Στο ίδιο μήκος κύματος και με διαφορά πέντε ημερών διαβάσαμε ότι “Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον COVID-19, αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η υγειονομική κρίση δεν θα γίνει κρίση ασφάλειας”, όπωςδήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg στη EURACTIV.com, σε συνέντευξή του.“Χρειαζόμαστε και τα δύο ταυτόχρονα: καταπολέμηση του COVID-19, αλλά και αντιμετώπιση των άλλων απειλών και προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε”, τόνισε, αναφερόμενος, μεταξύ άλλων, στη μετατόπιση της παγκόσμιας ισορροπίας ισχύος με την άνοδο της Κίνας και μια πιο αποφασιστική Ρωσία.

Επιστρέφοντας, στην ελληνική πραγματικότητα, διαπιστώνουμε ότι τα ανακλαστικά της Κυβέρνησης ενεργοποιήθηκαν, έστω και με καθυστέρηση, προκειμένου να αντιμετωπισθεί μια υγειονομική απειλή που κινείται πέραν του πολιτικού και πολιτιστικού ορίζοντα των τελευταίων εκατό ετών σε μία στιγμή μιας διπλής κρίσης: οικονομικής και Εθνικής (Μάχη του Έβρου).

Είδαμε να ενεργοποοιείται ένας βασικός – και προβλεπόμενος από το Σύνταγμα -μηχανισμός  Δικαίου της Ανάγκης ο οποίος δεν ενεργοποιείται μόνον ή κυρίως για θέματα δημόσιας υγείας, αλλά σε κάθε περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης.

Πρόκειται για τον μηχανισμό του άρθρου 44 παρ. 1, δηλαδή για τη δυνατότητα έκδοσης Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου “για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 και τη λήψη των αναγκαίων μέτρων, προκειμένου να διασφαλισθεί η στήριξη της κοινωνίας και της επιχειρηματικότητας και η ομαλή λειτουργία της αγοράς και της δημόσιας διοίκησης, καθώς και για την προστασία των εθνικών και ενωσιακών συνόρων”.

Παρόμοια μέτρα που έλαβαν όλες σχεδόν οι άλλες χώρες μέλη της ΕΕ και η ίδια η ΕΕ στο προνομιακό της πεδίο που είναι η οικονομική πολιτική, η οικονομική διακυβέρνηση, η νομισματική πολιτική, η ποσοτική χαλάρωση, όλα αυτά τα μέτρα που εξήγγειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ.

Φαίνεται ότι ο αρχικός στρατηγικός σχεδιασμός της Κυβέρνησης ήταν να ελεγχθεί η καμπύλη της εξάπλωσης του ιού ενώ ταυτοχρόνως να ανασυνταχθεί το Ε.Σ.Υ. ώστε να προσφέρει τις αναγκαίες και ζωτικές υπηρεσίες υγείας σε ένα δεύτερο κύμα μετάδοσης, χωρίς να έχουμε την εμπειρία της Ισπανίας ή της Ιταλίας.

Στόχος , δεν ήταν να ελεγχθεί καθολικά η διάδοση αλλά η χρονική εξέλιξη αυτής ώστε να ενισχυθούν οι αντοχές του συστήματος υγείας.

Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι ο στόχος επιτυγχάνεται.

Βασικό εργαλείο αυτής της στρατηγικής ήταν ο πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα περιορισμός της ελευθερίας της κίνησης που επέφερε αυτομάτως σειρά απαγορεύσεων στην άσκηση αλυσίδας θεμελιωδών δικαιωμάτων ανατρέποντας ό,τι είχε απομείνει στον δοκιμαζόμενο Ελληνισμό μετά από μία δεκαετή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση επηρεάζοντας την ελεύθερη μετακίνηση, την ελευθερία της πολιτικής σκέψης, της έκφρασης, της διάδοσης των ιδεών, τη θρησκευτική ελευθερία.

Ο αγώνας εναντίον της αόρατης απειλής του Covid19 ειναι ακόμη σε εξέλιξη και φαίνεται ότι σε αυτή τη φάση δεν υφίσταται μία ενιαία παγκόσμια ομοιομορφία στον τρόπο που ετερόκλητες κοινωνίες αντιμετωπίζουν την υγειονομική κρίση και βεβαίως αυτό εξαρτάται και από τον γενικότερο προσανατολισμό δημοκρατικών , φιλελευθέρων ή και απολυταρχικών καθεστώτων.

Δεν αποκλείεται, με αφορμή την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης να περάσουμε από το στάδιο της ασύμμετρης απειλής σε αυτό του ασύμμετρου πολέμου ενταγμένου σε άλλες ευρύτερες γεωπολιτικές συγκρούσεις, κάτι που φαίνεται και από την “διπλωματία του κορωνοϊού”…

Στην ελληνική πραγματικότητα φαίνεται ότι ακόμη αντιμετωπίζεται ο Covid19 ως μία ασύμμετρη απειλή ασφαλείας , αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η αναστολή των λειτουργιών της οικονομίας, του κράτους, της κοινωνίας, δημιουργεί πρόβλημα που συνδέεται και με την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας και άμυνας ή με τη δημόσια ασφάλεια που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε ζήτημα εθνικής ασφαλείας.

Τέλος, η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να αφουγκρασθεί την “Μάχη Οπισθοφυλακής” που δίνει υπομονετικά και με υπακοή ο Ελληνισμός αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας΄με τις Εκκλησίες κλειδωμένες, τα Κοιμητήρια σφραγισμένα και τις καμπάνες να σιγούν , και τους Έλληνες Χριστιανούς Ορθοδόξους για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία, να στερούνται τη συμμετοχή τους στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας..

Οι Κυβερνώντες πρέπει να αντιληφθούν, ότι μόνον η ισορροπημένη ενδοψυχική ζωή του Γένους θα διασφαλίσει  την βιολογική και ιστορική του συνέχεια, όπως έχει αποδειχθεί στο πέρασμα των αιώνων. Αυτό επιτυγχάνεται μόνον με σεβασμό στην ταυτότητά του και στα συστατικά στοιχεία της μακραίωνης ιστορίας του.